Κάννες 2017: Διαμάντια, καλλονές, visible thong και στο βάθος οι ταινίες

Ηταν Τετάρτη, μόλις πριν από λίγες ημέρες. Ηταν 10 το βράδυ. Μόλις είχα τελειώσει μια τηγανητή γλώσσα που μύριζε λαδίλα. Μόλις είχα πληρώσει έναν σκασμό λεφτά για τη λαδίλα. Και μάλιστα σε κάποιο bistro δεύτερης κατηγορίας. «Οι αθεόφοβοι», είπα από μέσα μου, «μας τα παίρνουνε κανονικά». 

Μόλις που διέσχιζα τη Rue d’Αntibes, τον παράλληλο δρόμο της Κρουαζέτ, της παραλιακής. Και μόλις με την άκρη του ματιού μου είδα τα δύο κορίτσια να στέκονται απέναντί μου, για να διασχίσουν κι αυτές έναν κάθετο δρόμο της Rue d’Antibes! Στην αρχή δεν έδωσα σημασία. Καθώς, όμως, άγγιξα το δικό τους πεζοδρόμιο, άκουσα μια φωνή να λέει στα αγγλικά, χωρίς γαλλική προφορά. «Θέλεις να κάνουμε παρέα;». Δεν έδωσα σημασία. Τις προσπέρασα. Και την παρέα τους και την πρότασή τους. Τότε η δεύτερη, η πιο κοντή, είπε κάτι σαν «κατάλαβα, σ’ αρέσουν τα αγόρια»!

Σκηνή 1: Η βίζιτα

Οι βιζιτούδες, στη διάρκεια του φεστιβαλικού δεκαήμερου, χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες. Χοντρικά. Η πρώτη, η πιο φτηνή, η «μία στα όρθια», κοστίζει 50 ευρώπουλα. Μερικές φορές και λιγότερο. Οχι, δεν το λέω εκ πείρας. Οι πληροφορίες προέρχονται από το στόμα ενός διάσημου Λιβανέζου λουσάτου νταβατζή που η Γαλλική Αστυνομία αναγκάστηκε να τον κλείσει πίσω από τα σίδερα της φυλακής. Τώρα βέβαια μπορεί να έχει βγει και να κάνει χρυσές δουλειές! Η δεύτερη κατηγορία, με τα 100 ευρώπουλα, είναι αυτή των ξενοδοχείων τριών αστέρων. Ερχεται, πλένεται, το κάνετε, φεύγει. Τσακ μπαμ. Κυρία η κυρία. Σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται όλες οι φυλές της Οικουμένης. Φυσικά και Γαλλίδες. Η τρίτη κατηγορία, της τάξεως των 500-1.000 ευρώ, είναι αυτή των πεντάστερων ξενοδοχείων.

Οσο το ξενοδοχείο ανεβαίνει κατηγορία τόσο ανεβαίνει η ποιότητα των κοριτσιών και τόσο σκαρφαλώνει και η τιμή της βραδιάς. Οι βιζιτούδες των πέντε αστέρων είναι ντυμένες με ακριβά ρούχα, ακριβές και μοδάτες γόβες και ακριβά κοσμήματα. Πολλές εξ αυτών προέρχονται από ειδικά πρακτορεία που προμηθεύουν escorts. Συνοδούς πολυτελείας! Συνήθως οι escorts καταλήγουν σε σουίτες του «Carlton», του «Majestic», του «Meridien» και εν γένει των πανάκριβων hotels των Καννών. Κάθε σουίτα, στη διάρκεια του φεστιβάλ, κοστίζει ίσαμε 10.000-15.000 ευρώ. Κάθε βράδυ. Οι σουίτες είναι καπαρωμένες από τρεις κατηγορίες «πορτοφολιών». Τους executives (διευθυντικά στελέχη εταιρειών), τους buyers (αγοραστές ταινιών) και τους stars. Συνήθως Ευρωπαίους. Και μερικούς Αμερικανούς!

Σάρα Σαμπάιο και visible thong: Η Βραζιλιάνα καλλονή με το υπέροχο πρόσωπο 
και το ακόμη πιο υπέροχο σύνολο λάνσαρε το «ορατό στρινγκ» και σκόρπισε εγκεφαλικά 

Σκηνή 2: Η high society

Τα μεγάλα ονόματα του χολιγουντιανού star system «κατασκηνώνουν» σε ακόμα πιο ακριβά και λουσάτα θέρετρα της Cote d’ Azur (Κυανής Ακτής). Οπως είναι το «Hotel Du Cap-Eden-Roc». Περίπου 20 χιλιόμετρα από τις Κάννες. Εκεί κάθε καμπάνα αποτιμάται περί τα 15 με 20 χιλιάρικα. Κάθε νύχτα. Αμερικανός συνάδελφος που φιλοξενήθηκε στο χειρότερο απλό δωμάτιο του εν λόγω ξενοδοχείου αναγκάστηκε να πληρώσει 35.000 ευρώ για δέκα νύχτες! Οι executives και οι buyers κατασκηνώνουν παρέα με το προσωπικό τους. Γραμματείς, Φαρισαίους και παρατρεχάμενους. Ισως και συζύγους. Ποιος ξέρει. Οι βιζιτούδες αυτής της high society κατηγορίας είναι κομψές, χυμώδεις, με καλούς τρόπους και αριστοκρατική εμφάνιση. «Μερικές», έλεγε ο Λιβανέζος νταβατζής, «είναι φοιτήτριες, άλλες είναι μοντέλα, κάποιες από αυτές έχουν κάνει κάποια περάσματα από κάποια ταινία». Οι εθνικότητες ποικίλλουν. Από Βραζιλία, ΗΠΑ, Ρωσία, Ουκρανία, Γαλλία και πάει λέγοντας. Από Ελλάδα θα σας γελάσω! 


Η τέταρτη και πιο αλμυρή κατηγορία είναι αυτή των σκαφών. Των γιοτ. Με τις θηριώδεις διαστάσεις. Και με κάποιον σεΐχη, κάποιοn πρίγκιπα αραβικών χωρών. Κάθε κορίτσι αυτής της κατηγορίας λαμβάνει, στο τέλος της «βάρδιας», κάπου εκεί στο ξημέρωμα, έναν φάκελο. Ο φάκελος περιέχει 10.000-15.000 δολάρια. Ετσι για πλάκα. Τα κορίτσια προέρχονται από την κρέμα της κρέμας. Τη σαντιγί της αφρόκρεμας. Οι διαστάσεις τους θεϊκές. Οι τρόποι θεϊκοί. Και η απόλαυση που προσφέρουν επίσης θεϊκή. Μπροστά σ' αυτές η Σαρλίζ Θερόν είναι δεύτερη. «Μερικές», έλεγε ο ίδιος ο Λιβανέζος, «δεν καταλήγουν στο κρεβάτι. Απλώς περιφέρονται με ένα ποτήρι σαμπάνια στο χέρι. Σουλατσάρουν σαν να είναι διακοσμητικά στοιχεία. Ο πρίγκιπας δεν προλαβαίνει να τις πάρει όλες»!


Με το πληθωρικό κόσμημα Chopard να κρύβει το μπούστο, η Αντριάνα Λίμα κυκλοφορεί στα πάρτυ και τιμά το συμβόλαιό της με τη Victoria’s Secret 

Σκηνή 3: «Γλάστρες»χωρίς εσώρουχα

Η βίζιτα είναι η αθέατη πλευρά των Καννών. Λειτουργεί με φρενίτιδα αλλά δεν φαίνεται. Αυτό που φαίνεται -και παραφαίνεται- είναι το κόκκινο χαλί. Το Red Carpet. Και αυτό που λάμπει πάνω στο Red Carpet προέρχεται από τις «γλάστρες». Μιλάμε για «γλάστρες» υψηλών προδιαγραφών. Απιαστων προδιαγραφών. Οπως, λόγου χάρη, η Ιζαμπέλ Γκουλάρτ από το Σάο Πάολο, του 1984. Ο πιο καυτός Αγγελος της Victoria’s Secret. Τόσο καυτός που όταν εμφανίστηκε και άρχισε να ποζάρει ναζιάρικα στο Red Carpet αναστέναξαν ο ήλιος, ο ουρανός, τα σύννεφα και το φεγγάρι. Η Ιζαμπέλ με κεντημένη αραχνοΰφαντη τουαλέτα. Τόσο αραχνοΰφαντη ώστε το μάτι να βλέπει μέχρι το «μέσα». Η Ιζαμπέλ χωρίς ίχνος εσωρούχων. Ούτε μισό στρινγκάκι! 

Οπως η Ολγκα Κουριλένκο. Αλλά η Ολγκα δεν είναι ακριβώς «γλάστρα» και δεν είναι ακριβώς νέα. Η Αντριάνα Λίμα είναι. Η Λετίσια Κάστα είναι ακόμα. Η Κέιτ Μος. Η Λίγια Κεμπεντέ. Και πάει λέγοντας! Aλλωστε το νέο trend στο κόκκινο χαλί είναι το visible thong. To λάνσαρε η Σάρα Σαμπάιο, το Αγγελάκι της Victoria’s Secret, στην πρεμιέρα της ταινίας «The Killing of a Sacred Deer» του Γιώργου Λάνθιμου. Η Βραζιλιάνα καλλονή αγκάλιασε τη μόδα του visible thong, δηλαδή του «ορατού στρινγκ», και κανείς δεν πρόσεξε τελικά την πανάκριβη λευκή τουαλέτα παρά μόνο στο επίμαχο σημείο όπου η διάφανη δαντέλα άφηνε να διαγράφονται οι άψογες αναλογίες της και ειδικά τα οπίσθιά της. Διόλου απαρατήρητη πέρασε και η γαλάζια διαφάνεια που χάιδευε το κορμί της Λάρα Λιέτο, μοντέλου εξ Ιταλίας που συνόδευε τον Αντριεν Μπρόντι.  

Οι «γλάστρες» σουλατσάρουν στο κόκκινο χαλί. Με την άνεσή τους. Σαν να πρόκειται για πασαρέλα. Οι παπαράτσι με τα φλας. Οι «γλάστρες» με τα κοσμήματα και τις τουαλέτες. Οι περισσότερες εξ αυτών είναι Αγγελοι της Victoria’s Secret. Η Victoria έχει συνάψει συμβόλαιο με αυτές. Το κάθε συμβόλαιο τις «δένει» τόσο με το Red Carpet όσο και με τη Chopard. Καθώς και με κάποια φίρμα της υψηλής ραπτικής. Ετσι οι «γλάστρες» περιφέρουν τα χυμώδη και ενίοτε γυμνά κάλλη τους. Και ταυτόχρονα λειτουργούν σαν ζωντανά διαφημιστικά σποτάκια της Givenchy, της Louis Vuitton και της Chopard. Και μαζί με τις «γλάστρες» ποτίζεται και ο «βασιλικός» του Φεστιβάλ!

«Γλάστρα» χωρίς εσώρουχο και η Σανίνα Σάικ, μοντέλο επίσης: Δεν επένδυσε 
στη διαφάνεια, αλλά απλά σε λιγότερο ύφασμα! 

Σκηνή 4: Η κουστωδία του Αλμοδόβαρ

Μ’ αυτά τα κάλλη, μ’ αυτά τα γυμνά και μ’ αυτές τις τουαλέτες και τις πολύτιμες «κοτρόνες» πλημμυρίζουν εφημερίδες, περιοδικά και πάσης φύσεως social media. Οι «γλάστρες», δηλαδή, είναι το εφαλτήριο για το promotion των Καννών. Των Καννών ενός Ρώσου με το όνομα Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ. Που φαντάζομαι η Αντριάνα Λίμα δεν έχει καν ακούσει το όνομά του. Των Καννών ενός Σεργκέι Λόζνιτσα από την Ουκρανία. Των Καννών του Γιώργου Λάνθιμου. Των Καννών των αδερφών Σαφντί. Των Καννών του Ρούμπεν Εστλουντ από τη Σουηδία. Των Καννών της Ναόμι Καβάσε από την Ιαπωνία. Ολοι αυτοί και αρκετοί άλλοι που απόψε στις 21.00 (ώρα Ελλάδας) θα διεκδικήσουν ένα από τα οκτώ βραβεία μιας κριτικής επιτροπής που πρόεδρός της είναι ο 68χρονος Πέδρο Αλμοδόβαρ!

Ο Πέδρο, με κάτασπρα μαλλιά, περιφέρεται στις πιο λαϊκές γωνιές των Καννών. Οπως, ας πούμε, πέριξ του σιδηροδρομικού σταθμού. Στο σημείο όπου συναντώνται Αραβες, Αφρικανοί και Γάλλοι περιθωριακοί. Παρέα με την κουστωδία του. Ολοι αρσενικοί. Ισως και αμφί. Ισως φανατικοί γκέι. Ο Πέδρο δεν έχει κανέναν λόγο να το κρύβει. Ποτέ δεν το έκρυψε. Και μπράβο του!

Ο σταθμός φρουρείται από ένστολους οπλισμένους σαν αστακούς. Με αυτόματα. Από καιρού εις καιρόν μπαγλαρώνουν και κάποιον κακομοίρη μαυριδερό με το όνομα Μοχάμεντ. Ο φίλος μου ο Ανκα, από Τουρκία, μου έλεγε ότι «το όνομα Μοχάμεντ είναι το καλύτερο διαβατήριο για την κόλαση. Αντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Θα σε ρωτήσουν για τη μόρφωσή σου. Θα σε ρωτήσουν αν πλένεσαι μια φορά την ημέρα. Και θα σε ρωτήσουν αν μιλάς γαλλικά». Ο Ανκα είναι ιδιοκτήτης ενός μικρού καφέ κοντά στην πλατεία Γαμβέτα. 

Το πρωί η πλατεία είναι λαϊκή αγορά. Από το μεσημέρι και μετά μετατρέπεται σε υπαίθριο σταθμό αυτοκινήτων. Ο Ανκα φτιάχνει τον καλύτερο καφέ της πόλης. Μόλις 1,5 ευρώπουλο. Τζάμπα. Ομως οι επισκέπτες του Φεστιβάλ δεν καταδέχονται ούτε τον Γαμβέτα, ούτε την πλατεία, ούτε τη λαϊκή αγορά! 

Ο Πέδρο τα καταδέχεται. Οι άλλοι τρεις διάσημοι σκηνοθέτες και μέλη της κριτικής επιτροπής που έχουν ήδη συσκεφθεί, από το Σάββατο το βράδυ, και έχουν βγάλει την ετυμηγορία τους, δεν τα καταδέχονται. Είναι ο Ιταλός Πάολο Σορεντίνο του «Youth». Ο Νοτιοκορεάτης Παρκ Τσαν-γουκ του «Old Boy». Και η Γερμανίδα Μάρεν Αντε του «Toni Erdmann». Μια ταινία που κατάφερε να κερδίσει το πρώτο βραβείο Ευρωπαϊκής Παραγωγής για το 2016! Αυτοί οι τέσσερις σκηνοθέτες θα κάνουν παιχνίδι και θα οδηγήσουν την κούρσα της επιτροπής. Οι δύο σταρ του Χόλιγουντ, ο Γουίλ Σμιθ και η κοκκινομάλλα Τζέσικα Τσαστέιν, απλώς θα συμφωνήσουν με τον προλαλήσαντα. Δηλαδή τον Πέδρο. Που προηγουμένως πρέπει να έχει πείσει τους άλλους τρεις!

Μπορεί να ποζάρει με τις θεές της κριτικής επιτροπής, όμως ο Πέδρο Αλμοδόβαρ, φετινός πρόεδρός της, σουλατσάρει με την αντροπαρέα του στις πιο λαϊκές και περιθωριακές γωνιές των Καννών 

Σκηνή 5: American star system

Το american star system είναι ο πρώτος κράχτης του φεστιβάλ. Δεύτερος είναι οι «γλάστρες». Οι Γάλλοι από τη μια σνομπάρουν το Χόλιγουντ, από την άλλη το παρακαλάνε. Επειδή το έχουν ανάγκη. Γενικώς η γαλλική διπλωματία λειτουργεί με τα ίδια «αμφί» κριτήρια. Τόσο στην εξωτερική πολιτική όσο και στο φεστιβάλ. Φανταστείτε ότι ακόμα και η Μαρίν Λεπέν να ήταν πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, τίποτα μα τίποτα δεν θα είχε αλλάξει στο Φεστιβάλ των Καννών. Γι’ αυτό η Γαλλία είναι μεγάλη χώρα. Και γι’ αυτό η Ελλάδα είναι Σωρρακώσταινα. Κάθε υπουργός τοποθετεί τον δικό του εκλεκτό! Οι σταρ του Χόλιγουντ καταφθάνουν εντελώς ανυπεράσπιστοι.

Η γαλλική κουλτούρα γαρ. Το Παρίσι, η Πόλη του Φωτός. Και οι Κάννες, η πόλη που εξασφαλίζει για όλους αυτούς μια πρώτης τάξεως δημοσιότητα. Τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ασία. Οι Αμερικανοί προσκυνούν. Ειλικρινώς. Και έρχονται. Και όλο έρχονται. 
Οπως κάνει κάθε θεοσεβούμενος προσκυνητής με την Παναγιά της Τήνου! Μέσα σ’ αυτό το φεστιβαλικό, επετειακό δεκαήμερο αμέτρητα τα ονόματα που ασπάστηκαν το χώμα της κουλτούρας. Ανάκατα: Μισέλ Γουίλιαμς, Τζούλιαν Μουρ, Μόνικα Μπελούτσι, Ούμα Θέρμαν, Ελ Φάνινγκ, Κίρστεν Ντανστ, Σοφία Κόπολα, Τζένιφερ Τζέισον Λι, Τζέικ Τζίλενχαλ, Μπεν Στίλερ, Ανταμ Σάντλερ, Χοακίν Φίνιξ, Ρόμπερτ Πάτινσον, Κόλιν Φάρελ, Πολ Ντάνο, Νικόλ Κίντμαν και πολλοί άλλοι. Ανάμεσά τους η 27χρονη Κρίστεν Στιούαρτ. Η μικρούλα της τριλογίας «Twilight» (Λυκόφως) που ερωτεύεται σφόδρα ένα γοητευτικό βαμπίρ (Ρόμπερτ Πάτινσον). Η Κρίστεν, λοιπόν, κατέφθασε προκειμένου να προμοτάρει μια μικρού μήκους ταινία σε δική της σκηνοθεσία. Το αξιοπερίεργο της ιστορίας είναι η όψη της. Εντελώς κουρεμένη με την ψιλή. Εντελώς γουλί. Σαν να φωνάζει «Λατρεύω τα κορίτσια».


Τέτοιο πράγμα! Ανάμεσά τους και ο Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ. Σήμερα 70 ετών. Στο πρόσωπο σχεδόν αγνώριστος. Και τώρα, στα γεράματα, υπέρ οικολογίας. Πάντα οι συνταξιούχοι μεταμελημένοι για τις αμαρτίες τους. Τους καταλαμβάνει επιδημία αυτογνωσίας και σοφίας. Καλού κακού, σου λέει, να μετανοήσουμε γιατί ποιος ξέρει; Κι αν υπάρχει Θεός; Κι αν με στείλει στην κόλαση; Υπέργηρος και ο Κλιντ Ιστγουντ. Με πατημένα τα 87 χρονάκια. Φανατικός λάτρης γαλλικής κουλτούρας κι αυτός. Κατέφθασε με πρόσχημα masterclass σκηνοθεσίας και υποκριτικής τέχνης. «Θα ξαναπαίξετε;» τον ρώτησαν. «Θα ξαναπαίξω», είπε. Χαρά στο κουράγιο του!


Στην περίπτωση της Μπέλα Χαντίντ, μοντέλο εξ Αμερικής, ακόμα και η διαφάνεια... εξαφανίστηκε 

Σκηνή 6: Οταν ο Κιούμπρικ έπαιρνε μάτι μια κυρία

Κατέφτασε και η Σαρλίζ Θερόν. Κουκλάρα με τα όλα της. Ολες εκτοπίστηκαν μπροστά στην ομορφιά της. Η Σαρλίζ «δεμένη» κι αυτή με συμβόλαιο της Chopard των διαμαντιών. Κάποιος είπε ότι πληρώθηκε 1 εκατ. δολάρια. Τόσα πήρε, λένε, προκειμένου να παραδώσει το στέμμα στη σημερινή «βασίλισσα» της Chopard!

Πρωταγωνίστρια όλων αυτών των ονομάτων η Νικόλ Κίντμαν. Από τα βοσκοτόπια της Αυστραλίας. Πάντα αλαβάστρινη. Πάντα αιθέρια. Πάντα κατάξανθη. Πάντα διάφανη. Και πάντα σε νοσηρούς ρόλους. Λέγεται ότι ο μακαρίτης Στάνλεϊ Κιούμπρικ επινόησε το «Eyes Wide Shut» (Μάτια ερμητικά κλειστά) ως πρόσχημα για να πάρει μάτι την κυρία!

Η Νικόλ, λοιπόν, με πατημένα τα 50 και με πλαστικό «σιδέρωμα» που θα το ζήλευε κάθε Φουστάνος, κατέφθασε στις Κάννες με τρεις ταινίες. Το αφεντικό των Καννών, ο Τιερί Φρεμό, της είπε: «Νικόλ, έλα, θα παίξουμε και τις τρεις ταινίες σου»! Η Νικόλ ήρθε. Η Νικόλ μπαινόβγαινε από αίθουσα σε αίθουσα και από χαϊκλασάτο ρεστοράν σε χαϊκλασάτο ρεστοράν. Η Νικόλ που άλλαζε τις τουαλέτες σαν τα πουκάμισα. Η Νικόλ με το ιδιαίτερο, για την περίσταση, φόρεμα με εκείνες τις γαργαλιστικές και δήθεν πεσμένες τιράντες. Η Νικόλ στο πλευρό του George Lanthimos! Η πρώτη ταινία της Νικόλ, το «Ιερό ελάφι» του Λάνθιμου, θα είναι μέσα στα βραβεία. Ισως πάρει και τον Χρυσό Φοίνικα. 

Η δεύτερη ταινία της Νικόλ, το «The Beguiled», θα λάμψει διά της απουσίας της από τα βραβεία. Και το τρίτο «How to Talk to Girls at Parties» είναι εντελώς για τα σκουπίδια! Στο «The Killing of a Sacred Deer» του Λάνθιμου υποδύεται τη σύζυγο μεγαλοκαρδιοχειρουργού (Κόλιν Φάρελ) και μητέρα δύο παιδιών. Επειδή λοιπόν κάποιος ασθενής του συζύγου εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο πάνω στο χειρουργικό τραπέζι, ο γιος του αποφασίζει να εκδικηθεί και να πάρει το αίμα του πατέρα του πίσω. Ετσι, ως διά μαγείας, καταφέρνει να εκμηδενίσει τα δύο παιδιά του Κόλιν Φάρελ. Τα κακόμοιρα εντελώς παράλυτα από τη μέση και κάτω. Πώς το καταφέρνει αυτό; Δεν ξέρουμε. Και για τον Λάνθιμο δεν έχει σημασία.

Και γιατί να έχει άλλωστε; Η παράλυση των κάτω άκρων προκαλεί την οργή του Φάρελ, με αποτέλεσμα να σφραγίσει τον μικρό σατανά στο υπόγειο της μεγαλοπρεπούς μονοκατοικίας του και να τον αρχίσει στις γροθιές, στις κλωτσιές και τα χαστούκια. Ασε που παραδίπλα κυκλοφορεί και μια καραμπίνα! Ο Ιατρικός Σύλλογος θα έχει πρόβλημα με την ταινία. Το «Ελάφι» δίνει ιδέες. Να συνεχίσω; Ασε καλύτερα. Με τα βραβεία, τα γιούχα, τα χειροκροτήματα και την άφθονη δημοσιότητα, το «Ελάφι» προορίζεται για πολλά εισιτήρια. Οσοι δεν καταλάβουν, να ζητήσουν τα ρέστα από τον Λάνθιμο!

Σκηνή 7: Η Νικόλ Κίντμαν ευνουχίζει τον Κόλιν Φάρελ

Στην άλλη ταινία, το «The Beguiled» της Σοφίας Κόπολα, η Νικόλ παριστάνει την αυστηρή διευθύντρια ενός παρθεναγωγείου στον αμερικανικό Νότο, κάπου κοντά στο φινάλε του Αμερικανικού Εμφυλίου. Ο Κόλιν Φάρελ είναι φαντάρος των Βορείων, τραυματισμένος στο πόδι. Εχει σημασία το πόδι. Η Νικόλ τον περιθάλπει. Η Νικόλ φλερτάρει με την ιδέα να ξεχαρμανιάσει μαζί του στο κρεβάτι! Η Κίρστεν Ντανστ την προλαβαίνει. Η Ελ Φάνινγκ προλαβαίνει κι αυτή την Κίρστεν Ντανστ. Γενικώς ο Κόλιν Φάρελ «περιποιείται» και τις δύο, με στόχο να τις «πάρει» όλες και να τις ξεπαρθενέψει. Ελα όμως που η Κίρστεν Ντανστ από ζήλια τον σπρώχνει από τις σκάλες. Ελα που η Νικόλ Κίντμαν του πριονίζει το πόδι. Δηλαδή τον φαλλό. Και έλα που στο τέλος όλες μαζί οι παρθένες τον αποτελειώνουν με λαχταριστά, δηλητηριώδη μανιτάρια. Οι ξανθιές είναι «μαύρες χήρες», σκορπιοί και αράχνες!

Σκηνή 8: Η Amazon αγόρασε Γούντι Αλεν και η Netflix Μάρτιν Σκορσέζε

Το αμερικανικό star system κερδίζει από άφθονη και δωρεάν δημοσιότητα. Οι κοσμικογράφοι, οι εν γένει δημοσιογράφοι και οι παπαράτσι ασχολούνται, αποκλειστικά, επί 24ώρου βάσεως, με οτιδήποτε άλλο εκτός από ταινίες. Πού και με ποιον έφαγε η Νικόλ. Πού κοιμάται η Σαρλίζ. Ποιος είναι ο γκόμενος της Φάνινγκ. Ποιο είναι το κορίτσι της Κρίστεν Στιούαρτ. Πόσο και σε ποια καμπάνα θα «κατασκηνώσει» η Νταϊάν Κρούγκερ (πρωταγωνίστρια της τελευταίας ταινίας του Τουρκογερμανού Φατίχ Ακίν). 

Ποια η συνοδός του Γουίλ Σμιθ. Πού έκανε το «χοντρό» της η Ούμα Θέρμαν. Αν η Κατριν Ντενέβ χωνεύει την Ιζαμπέλ Ιπέρ και πάει λέγοντας! Η αθέατη πλευρά του συστήματος αποτελείται από executives και buyers. Διευθυντικά στελέχη και αγοραστές. Εμείς οι Ελληνες δεν έχουμε κανέναν από τους πρώτους. Αλλωστε, ως γνωστόν, μισούμε θανάσιμα κάθε παραγωγική διαδικασία. Αντιθέτως έχουμε μπόλικους, άφθονους buyers. Αγοραστές. Μεταπράτες. Ακόμα και ο μικρότερος της ελληνικής αγοράς έχει καταφθάσει στις Κάννες αποφασισμένος να καταθέσει τον οβολό του στον βωμό κάθε ξένης κινηματογραφικής βιομηχανίας! Οι περισσότερες αγορές έχουν γίνει προτού οι ταινίες αναρτηθούν στο πρόγραμμα των Καννών. Ταυτοχρόνως, όμως, γίνονται διαπραγματεύσεις στα γραφεία και στις σουίτες για την αγορά ταινιών που πρόκειται να γυριστούν ή έχουν γυριστεί!

Ας πούμε, ένας μεγάλος Ελληνας αγοραστής μπορεί να προσφέρει μέχρι και 200.000 δολάρια προκειμένου να καπαρώσει από τώρα την ερχόμενη περιπέτεια με τον Ράιαν Γκόσλινγκ. Φέρ’ ειπείν. Η ναυαρχίδα της αγοράς είναι το Netflix. Με άπειρα λεφτά. Το Netflix εκτός των άλλων αγόρασε και την γκανγκστερική περιπέτεια «The Irishman» του Μάρτιν Σκορσέζε με 150 εκατ. δολάρια. Η Amazon έχει αγοράσει την ταινία του Γούντι Αλεν. Σε λίγο θα ακολουθήσει το Instagram και το Facebook. Ολοι. «Τα λεφτά είναι εκεί. Τα πολλά λεφτά. Απειρα λεφτά», έλεγε διάσημος Αμερικανός παραγωγός!

Σκηνή 9: Το ίδρυμα και το κλειστό κλαμπ της βαριάς κουλτούρας

Μετά λοιπόν τις βίζιτες, τις «γλάστρες», το Red Carpet, τη Chopard, τα διαμάντια και το american star system, κάπου προς το τέλος έρχονται και ταινίες του επίσημου διαγωνιστικού προγράμματος. Ταινίες της βαριάς κουλτούρας. Το τερπνόν μετά του ωφελίμου! Ολες, σχεδόν, οι ταινίες είναι «κλειστές», «σκοτεινές», «νοσηρές», «απόμακρες». Από 3.000 μέχρι 50.000 εισιτήρια. Στην Αθήνα. Αντε το «Ιερό ελάφι» του Λάνθιμου να αποσπάσει 70.000 εισιτήρια! Ο κόσμος που περιγράφουν είναι κι αυτός κλειστός, σκοτεινός, απόμακρος και στραμπουληγμένος. Οι περισσότεροι σκηνοθέτες κουλτούρας ανταγωνίζονται ποιος θα περιγράψει τις πιο ακραίες, άρρωστες καταστάσεις. Ετσι το Palais des Festivals, όπου προβάλλονται οι ταινίες, έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός κλειστού κλαμπ. Κάποιου ιδρύματος. Με τα δικά του χαρακτηριστικά. Το αποτέλεσμα είναι όλοι οι κριτικοί και οι δημοσιογράφοι να αποκόβονται από τον πραγματικό κόσμο. Οι ταινίες του φεστιβάλ τούς «φτιάχνουν» φεστιβαλικά κριτήρια. Ιδρυματικό το φεστιβάλ, ιδρυματικές οι ταινίες, ιδρυματικοί δημοσιογράφοι.

■ Παράδειγμα η ταινία του Ρώσου Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ «Loveless» που θεωρείται η καλύτερη φετινή παρουσία. Οπου μια μάνα κι ένας πατέρας επιθυμούν σφόδρα να απαλλαγούν από το παιδί τους. Από αυτό το «πράγμα». Ο Ζβιάγκιντσεφ θα είναι μέσα στα βραβεία. Ισως και στον Χρυσό Φοίνικα.

■ Παράδειγμα η ταινία του Γιώργου Λάνθιμου «The Killing of a Sacred Deer». Πάλι παιδιά. Πάλι νοσηρές καταστάσεις. Πάλι βία. Πάλι μεταφυσική. Και ο Λάνθιμος προορίζεται για τα βραβεία. Κι αυτός για τον Χρυσό Φοίνικα!

■ Κάποιο βραβείο θα κερδίσει και ο Σουηδός Ρούμπεν Εστλουντ για το «Τετράγωνο», με ήρωα γοητευτικό της μπουρζουαζίας που διαχειρίζεται Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης!

Σκηνή 10: Από ταινίες, ούτε μία

Σατανικό και το θηλυκό «σκατόπαιδο» στη διακριτική, αντιμπουρζουάδικη σάτιρα «Happy End» του Μίκαελ Χάνεκε. Δύο μικρά παιδιά ταλαιπωρημένα και χαμένα στην αμερικανική ταινία του Τοντ Χέινς. Σατανικές οι νεαρές «λυσσασμένες» παρθένες στην ιστορία της Σοφίας Κόπολα. Η οποία χωρίς το επώνυμο του πατέρα της θα έβλεπε πόρτες. Νεοναζί στην ταινία του Φατίχ Ακίν. Θύματα του AIDS σε μια γαλλική ιστορία που κι αυτή προορίζεται για τα βραβεία. Με τα υπερμεγέθη γουρούνια οι Κορεάτες. Με τον έρωτα ενός τυφλού...φωτογράφου οι Γιαπωνέζοι. Να συνεχίσω; Με απλά λόγια. Λαμπρές οι ημίγυμνες επιδόσεις των Αγγέλων της Victoria’s Secret. Εκτυφλωτικές οι λάμψεις των διαμαντιών της Chopard. Αφθονο το οφθαλμόλουτρο από το Red Carpet των stars. Πανέμορφη η Σαρλίζ.

Αισθησιακή η Μόνικα Μπελούτσι. Αφθονες οι βιζιτούδες. Για όλα τα βαλάντια. Πλήθος μπάτσων να φρουρούν περιμετρικώς το Palais des Festivals. Πλήθος θεόρατων σκαφών στη μαρίνα των Καννών. Ανάμεσά τους και τρία της οικογένειας Λάτση. Πλήθος τα μπιστρό. Πλήθος τα καφέ. Πλήθος χιλιάδων τουριστών να σουλατσάρουν πάνω κάτω μπας και πέσουν πάνω στη Νικόλ Κίντμαν. Πλήθος παραγωγών. Πλήθος Αμερικανών. Ολα Super King Size. Ολα εκτός από ένα. Το βασικό. Αν με ρωτήσετε να σας πω μία, μόνο μία ταινία που με καθήλωσε και την είδα με ενθουσιασμό θα σας απαντούσα στο φτερό: καμία!