Τζακ Ο' Κόνελ: Ο «άλλος άντρας» στη ζωή της Αντζελίνας Τζολί

Στην αρχή της χρονιάς, με τη συγκλονιστική του ερμηνεία στο «Γροθιές Στους Τοίχους» έκανε κοινό και κριτικούς, ιδιαίτερα στη Βρετανία, να τον αντιμετωπίζουν ως φαινόμενο. Λίγο αργότερα ο Τζακ Ο' Κόνελ εντυπωσίασε παίζοντας τον κεντρικό ρόλο στην αντιπολεμική, αλληγορική ταινία «71», η οποία ξεσήκωσε όσους την είδαν στο φεστιβάλ του Βερολίνου. Ωστόσο, η μεγάλη ανατροπή στη σταδιοδρομία του Ο' Κόνελ ήρθε όταν η Αντζελίνα Τζολί του εμπιστεύτηκε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην πρώτη 100% αμερικάνικη ταινία που υπογράφει η ίδια ως σκηνοθέτρια. Ο τίτλος της ταινίας είναι «Unbroken» και ο Τζακ υποδύεται τον ολυμπιονίκη Λούις Ζαμπερίνι, ο οποίος κατέληξε στη φυλακή μετά από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Και, τουλάχιστον ο ηθοποιός έμεινε έκθαμβος από τα καλλιτεχνικά προσόντα της Αντζελίνα. 

Σε ό,τι αφορά στο «Γροθιές Στους Τοίχους» (πρωτότυπος τίτλος «Starred Up»), ο Τζακ Ο' Κόνελ υποδύεται τον Ερικ Λοβ, έναν ατίθασο νέο που βρίσκεται στο στάδιο της μετάβασης από το αναμορφωτήριο ανηλίκων στην κανονική φυλακή. Πρόκειται για μια ταινία πραγματική γροθιά στο σοφρωνιστικό σύστημα της Βρετανίας, καταγγελτική για τις πραγματικές επιλογές που έχουν οι κρατουμένων να επανενταχθούν στην καθημερινότητα. Το «Γροθιές Στους Τοίχους» αποδίδει τα πραγματικά βιώματα του Τζόναθαν Ασερ που υπογράφει και την ιστορία στην οποία βασίζεται το σενάριο. Η κεντρική ιδέα της ταινίας είναι ότι οι προσπάθειες κάποιων μεμονομένων κοινωνικών λειτουργών, όσων ξεπερνούν τα όριά τους προκειμένου να δώσουν μια πραγματική δεύτερη ευκαιρία επανενσωμάτωσης στην κοινωνία σε άτομα με βεβαρημένο παρελθον, περιγράφονται ως μονόδρομος -με αποτυχημένη κατάληξη. 
Η μεταμόρφωση του Τζακ Ο' Κόνελ σε έναν αγριεμένο και ανεξέλεγκτο κατάδικο είναι ολοκληρωτική -και επικίνδυνα πειστική.

Βλέπτοντας το αποτέλεσμα και τη συγκλονιστική σου ερμηνεία στο «Γροθιές Στους Τοίχους», αναρωτιέται κάποιος πόσο δύσκολο ήταν για σένα να αποδώσεις έναν χαρακτήρα ο οποίος, ενώ θεωρείται παραβατικό στοιχείο από την κοινωνία, κρύβει μέσα του τόση αγάπη και κατανόηση;

Διαφωνώ με οποιαδήποτε περιγραφή του πρωταγωνιστή τον παρουσιάζει σαν «ανώριμο», «αλήτη» κ.λπ. Για εμένα ο άνθρωπος αυτός βρίσκεται σε ένα περιβάλλον όπου η αδυναμία χλευάζεται και για να επιβιώσει κάποιος μόνος και χωρίς βοήθεια πρέπει να ακολουθήσει τους άγραφους κανόνες που ισχύουν στη μικρο-κοινωνία της φυλακής. Αυτό που μου τράβηξε το ενδιαφέρον αρχικά ήταν πως, μολονότι ο χαρακτήρας του Λοβ ήταν μικρότερος από εμένα, καθώς εκείνος είναι 17 ετών και εγώ 24, ήταν πολύ πιο ώριμος από την ηλικία του. Η ωριμότητα του Λοβ μάλλον ξεπερνά και τη δική μου. Εκείνος ζούσε σε ένα περιβάλλον εντελώς ανελέητο.

Κατά πόσον ο ήρωας της ταινίας είναι προϊόν της δικής σου φαντασίας;

Στην ταινία δεν γνωρίζουμε τους λόγους που οδήγησαν τον Λοβ στη φυλακή, οπότε και εγώ έπρεπε να κάνω τις δικές μου υποθέσεις. Βρήκα, λοιπόν, συναρπαστικό το ότι έστηνα από την αρχή έναν χαρακτήρα ο οποίος δείχνει πως έχει τον έλεγχο αλλά στην ουσία αυτό που του συμβαίνει είναι πολύ πιο πολύπλοκο. Σίγουρα ο ίδιος γνωρίζει τους λόγους που τον οδηγούν στη φυλακή, αλλά θεώρησα υπέροχο ότι δεν πρέπει να γνωρίζω την πραγματική αιτία της φυλάκισής του ούτε εγώ, ούτε ο θεατής. Αυτό το στοιχείο δημιουργεί έναν έξυπνο και επικίνδυνο άνθρωπο, με πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας.
 
Εάν είναι δύσκολο για έναν θεατή της ταινίας να καταλάβει τη νοοτροπία του ήρωά σου, πόσο επίπονο ήταν για σένα, όχι μόνο να τον κατανοήσεις αλλά και να αποκαλύψεις την καλή του πλευρά;

Νομίζω ότι ένα σημαντικό πράγμα για τον Ερικ, παρά την επιθετικότητα, τον θυμό και όλα του τα προβλήματα, είναι πως κατά βάθος εξακολουθεί να παραμένει ένα αγόρι. Κάθε φορά που τον βλέπεις να γελά και να προσπαθεί να χαλαρώσει, φαίνεται καθαρά ότι είναι ένα αγόρι που δεν πρόλαβε να μεγαλώσει.

Τα γυρίσματα έγιναν σε πραγματικές φυλακές. Πόσο σε επηρέασε ψυχικά αυτό;
Ηταν μια πολύ καλή τοποθεσία, διότι ως σκηνικό η φυλακή δίνει αληθοφάνεια και ρεαλισμό στην ταινία. Κάναμε γυρίσματα σε μέρη όπως μια πρώην φυλακή στο Μπέλφαστ και είχαμε τουλάχιστον δύο πτέρυγες στη διάθεσή μας. Σχεδόν ολόκληρη η ταινία γυρίστηκε χωρίς να χρειαστεί να «κλέψουμε» πλάνα, ή να προσθέσουμε ψεύτικα στοιχεία. Η ταινία είναι όσο πιο αυθεντική γίνεται.

Το «Γροθιές Στους Τοίχους» είναι σε μεγάλο βαθμό, ένα φιλμ που περιεργάζεται τη βία. Πώς διαχειρίστηκες αυτό το στοιχείο;

Στην ταινία υπάρχει μια φράση που λέει «είναι αρχηγός γιατί επιτίθεται πριν από κάθε άλλο» και αυτό νομίζω πως είναι κάτι που τον χαρακτηρίζει. Δεν είναι παρορμητικός, αλλά ετοιμοπόλεμος. Δεν είναι ταραξίας, δεν τον βλέπεις ποτέ να βλάπτει κάποιον εξαιτίας των δικών του προσωπικών ανασφαλειών. Κάθε του επίθεση έχει να κάνει μάλλον με την προσπάθεια επιβίωσής του σε ένα σύστημα που δεν δίνει δεύτερη ευκαιρία σε κανέναν. Αυτό που τον κάνει ξεχωριστό είναι ότι, εάν ξεκινήσει έναν καυγά πρώτος, θα δώσει και την πρώτη μπουνιά. Δεν τον τρομάζει τίποτα: Είναι ασυγκράτητος. Εγώ το βρίσκω αξιοθαύμαστο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του και μεγάλο όπλο επιβίωσης για το περιβάλλον όπου βρίσκεται. Η βία ήταν μια γλώσσα που του έμαθε το σύστημα, ώστε να μπορεί να «συνεννοείται» πίσω από τα κάγκελα. Ηταν αναγκασμένος να αμύνεται και, εάν αυτό σήμαινε πως θα επιτίθετο πρώτος. Αυτό το στοιχείο το βρήκα πολύ ενδιαφέρον, γιατί είναι τόσο κόντρα με τον τρόπο που σκέφτομαι και δρω στη δική μου ζωή. 

Η άλλη ταινία στην οποία πρωταγωνιστείς εφέτος, το «’71» κέρδισε τις εντυπώσεις στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Πρόκειται για άλλο ένα φιλμ που αναλύει τα όρια της ελευθερίας -αλλά σε μια διαφορετική εμπόλεμη ζώνη. Πόσο σημαντικό είναι για εσένα να ζείς και να επικοινωνείς ελεύθερα;

Ερώτηση παγίδα. Γιατί πολλές φορές η ελευθερία ταυτίζεται με την ασυδοσία. Για εμένα η ουσιαστική ελευθερία οφείλει να έχει κανόνες. Αν μιλάμε για μια τέτοιου είδους ελευθερία, τότε ναι, είναι πολύ σημαντική για εμένα.

Η Αντζελίνα Τζολί τολμά να δοκιμαστεί για δεύτερη φορά στη σκηνοθεσία με το «Unbroken». Ωστόσο, το σκηνοθετικό της ταλέντο έχει αμφισβητηθεί έντονα στο παρελθόν. Είναι δικαιολογημένοι όσοι της επιτίθενται;

Απολύτως αδικαιολόγητοι. Η Τζολί δίνει στη σκηνοθεσία όλο της το είναι. Αποφεύγει να προσεγγίζει το γύρισμα της ταινίας με ελιτίστικο τρόπο και δεν ταλαιπωρεί τους ηθοποιούς ούτε για μία στιγμή με αποτυχημένες δοκιμές. Δουλεύει πολύ πριν από το γύρισμα, με κοπιώδεις πρόβες. Χρησιμοποιεί το δικό μας δυναμικό και το προσαρμόζει στις ανάγκες των χαρακτήρων, ζητά διαρκώς τη γνώμη μας αλλά απαιτεί σαφή επιχειρηματολογία. Δεν σταματά να μας κάνει ερωτήσεις εάν υποπτευθεί ότι μια γενική ιδέα που προτείνουμε έχει περισσότερο βάθος. Η Τζολί είναι μια σκηνοθέτης αξιώσεων και είναι μεγάλη τιμή για εμένα που με επέλεξε για μια ταινία που για την ίδιαν αποτελεί προσωπικό της στοίχημα. 

Το «Unbroken» της Αντζελίνας Τζολί πρόκειται να βγει στις αίθουσες αρκετά νωρίς ώστε να περιληφθεί στις υποψηφιότητες για τα Οσκαρ. Πως θα έβλεπες την πιθανότητα να είσαι φέτος υποψήφιος για το χρυσό αγαλματάκι;

Επί του παρόντος δεν θα ήθελα να απαντήσω στην ερώτηση. Τα γυρίσματα της ταινίας έχουν ολοκληρωθεί, κανείς μας όμως δεν έχει δει την ταινία. Από το φιλμ κρατώ το βιωματικό της μέρος, την εμπειρία που αποκόμισα και τη συνεργασία μου με τη σπουδαία σκηνοθέτιδα και άνθρωπο, την Αντζελίνα Τζολί. Είναι μια γυναίκα που κάνει ό,τι της λέει η καρδιά της. Το «Unbroken» είναι για εκείνη ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Χαίρομαι που επέλεξε εμένα για να εκπληρώσω αυτό της το όνειρο.
 
* Η ταινία «Γροθιές στους Τοίχους» προβάλλεται στους ελληνικούς κινηματογράφους από τις 2 Οκτωβρίου.