Κώστας Τσαούσης

 Με το όνομα Steven Spyro είναι ένας καλός διαδικτυακός φίλος. Χρόνια στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού κάποια στιγμή αποφάσισε να επιστρέψει και να επενδύσει στον τόπο του. Πρώτα άρχισε με ψάρια. Πρωτοπόρος στην ιχθυοκαλλιέργεια και μετά τις τσιπούρες πέρασε στα τσίπουρα. Και τι τσίπουρα! Ειδικά, η εκδοχή του παλαιωμένου τσίπουρου με το ξεχωριστό χρώμα γράφει ιστορία! 

Ο τόπος του, η Εύβοια. Την αγαπάει – εκεί ζει και δραστηριοποιείται επιχειρηματικά, εκεί ζει με τα παιδιά και τα εγγόνια του. Βοηθά τον τόπο, συμβάλλει στην τοπική ανάπτυξη – ανοίγει δουλειές, δημιουργεί εισόδηματα, στερεώνει θέσεις εργασίας. Καθόλα νόμιμος. Αλλού τα αποστάγματα, αλλού το κρασί. Ξεχωριστές γραμμές παραγωγής, σωστός σε όλα. Η νομιμότητα και η ηθική της επιχειρηματικότητας σε τέλειο συνδυασμό.

Πριν από λίγες μέρες διακίνησε ένα post. Αφορούσε το πάρτι που γίνεται στα χωριά με το «χύμα» τσίπουρο αλλά και τους λογής λογής επιτήδειους που 20 χρόνια τώρα γλεντάνε με την ανοχή του κράτους τον παράνομο πλουτισμό τους. Και δεν είναι μόνο τα πόσα χάνει το δημόσιο από το «χύμα», είναι και οι βλαβερές συνέπειες της νοθείας για την δημόσια υγεία και την ασφάλεια!

Η οικονομική χασούρα του δημοσίου, σύμφωνα με υπολογισμούς, φθάνει τα 300 εκατομμύρια ευρώ μέσα στο νερό ή καλύτερα μέσα στο οινόπνευμα!

Από post σε post έφθασα και στην«καθαρή λύση» που προτείνει ο Σύνδεσμος Ελλήνων Παραγωγών Αποσταγμάτων Αλκοολούχων Ποτών (εκπροσωπεί το συντριπτικό ποσοστό της παραγωγής και των εξαγωγών του κλάδου):

-Άμεση και πλήρης απαγόρευση της εμπορικής διάθεσης χύμα αποσταγμάτων των «διημέρων». Όποιος αμπελουργός θέλει, ας βγάλει άδεια ποτοποιού – αποσταγματοποιού και ας κάνει εμπορία με όρους υγιούς ανταγωνισμού απέναντι στις 223, κυρίως μικρομεσαίες οικογενειακές επιχειρήσεις, που βρίσκονται σε κάθε γωνιά της Ελλάδος.

- Η (ουσιαστικά αφορολόγητη) απόσταξη των πραγματικών αμπελουργών πρέπει να περιορίζεται αποκλειστικά και μόνο στα όρια της αυστηρά οικογενειακής κατανάλωσης, με βάση το αμπελουργικό μητρώο του κάθε παραγωγού.

-Είναι απόλυτα αναγκαία η σταδιακή μείωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης Αλκοολούχων Ποτών στα επίπεδα του μέσου όρου που ισχύει στις χώρες – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε μια πρόσφατη ημερίδα του Συνδέσμου Ελλήνων Παραγωγών Αποσταγμάτων Αλκοολούχων Ποτών (ΣΕΑΟΠ) με θέμα «Αποστάγματα και Ποτά… αγνώστου προελεύσεως - Μύθοι & Αλήθειες» ο αντιπρόεδρος του Συνδέσμου κ.Κ.Ράπτης στη παρέμβαση του ( «Χύμα τσίπουρο και δημόσια υγεία») προχώρησε σε μια αποκαλυπτική ακτινογράφηση της όλης κατάστασης:

* Κάθε αμπελουργός δικαιούται να αποστάξει στέμφυλα, μετά τη χωρική οινοποίηση των σταφυλιών που παρήγαγε από τα δικά του αμπέλια για τέσσερα 48ωρα ή οκτώ 24ωρα, συνήθως κατά το δίμηνο Οκτωβρίου-Νοεμβρίου.

* Το τελικό προϊόν απόσταξης καταχρηστικά αποκαλείται «τσίπουρο/τσικουδιά», καθώς μπορεί να διαφέρει σημαντικά από το επιτρεπόμενο (άλλες/ακατάλληλες α’ ύλες, μέθοδος παρασκευής).

* Με στόχο την ενίσχυση του εισοδήματος των αμπελοκαλλιεργητών και την αξιοποίηση των στεμφύλων τους, μέχρι το 1997 επιτρεπόταν περιορισμένη εμπορία εντός του νομού παραγωγής και στους όμορους δήμους.

* Με τον Ν. 2523/1997, επετράπη η διακίνηση ανά την Ελλάδα χωρίς περιορισμούς, χωρίς καμιάς μορφής τυποποίηση ή εμφιάλωση. Παράλληλα, επεβλήθη μικρή φορολογική επιβάρυνση (ΕΦΚ 0,59€ ανά λίτροποτού) που διατηρείται μέχρι σήμερα.

* Αυτός ο συμβολικός ΕΦΚ έναντι ΕΦΚ €5,10 ανά λίτρο ποτού που ισχύει στο εμφιαλωμένο τσίπουρο αποτελεί βασικό κίνητρο φοροδιαφυγής και λαθρεμπορίου και πηγή στρέβλωσης στην αγορά.

Εν τέλει, χασούρα για το δημόσιο ( σε μια περίοδο που το ευρώ αναζητείται), λαθρεμπόριο και κίνδυνος για την δημόσια υγεία. Και όλα αυτά για το «χύμα» τσίπουρο και τα ψηφαλάκια του.