Δημήτρης Καμμένος

Και πως όχι άλλωστε, αφού πλέον δεν υπάρχει κανένα άλλοθι που να δικαιολογεί, έστω και μερικώς, την αναβολή ή την καθυστέρηση της πολυαναμενόμενης ρύθμισης του ελληνικού χρέους. Δυστυχώς, το Eurogroup της 22ας Μαΐου δεν έκλεισε δίνοντας μια οριστική λύση στο ζήτημα του χρέους που θα έδινε στη χώρα τη δυνατότητα να ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ (QE) και να επιχειρηθεί η έξοδος στις αγορές, ωστόσο άνοιξε αναμφισβήτητα τον δρόμο προς μια συμφωνία στις 15 Ιουνίου καθώς και προς την εκταμίευση της δόσης μέσα στον ίδιο μήνα. Η ευθύνη γι’ αυτό βαρύνει αποκλειστικά Σόιμπλε - ΔΝΤ και σε καμία περίπτωση την ελληνική κυβέρνηση που εφάρμοσε πλήρως τις δεσμεύσεις της. Σύμφωνα με τον κ. Σόιμπλε, η συμφωνία δεν έκλεισε χθες γιατί (ΕΜΕΙΣ) διαφωνούμε στις εκτιμήσεις μας με το ΔΝΤ. «Το ΔΝΤ κάνει τον δύσκολο»... είπε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, προσπαθώντας να δώσει τη δική του εξήγηση για την εμπλοκή στο ελληνικό πρόγραμμα που παρουσιάστηκε χθες στο Eurogroup!  «Η συμφωνία δεν έκλεισε χθες γιατί διαφωνούμε (οι ευρωπαϊκοί θεσμοί) με το ΔΝΤ στις εκτιμήσεις μας για την πορεία της ελληνικής οικονομίας». Θυμίζω επίσης τα δικαιώματα ψήφου στο ΔΝΤ:

■ Γερμανία 3η με 5,32%
■ 1ες ΗΠΑ με 16,53% 
■ 2η Κίνα με 6,16% 
■ 4η Γαλλία με 4,04% και 
■ 5η Ιταλία με 3,02%

ΤΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΒΓΑΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ;

Γεγονός, πάντως, είναι ότι είναι η πρώτη φορά, όπως αναγνωρίζουν και οι τρεις αρχηγοί των κομμάτων της Ευρωβουλής στην Εκθεσή τους, που: «Η Ελλάδα από την αρχή της κρίσης έχει βάσιμες προοπτικές για οικονομική ανάπτυξη. Ο ελληνικός λαός θα πρέπει να επικεντρωθεί σε πολιτικές που οδηγούν στην έξοδο από το μνημόνιο και προωθούν τη δίκαιη και συμμετοχική ανάπτυξη. Το Eurogroup φέρει την ευθύνη να στηρίξει την πορεία της Ελλάδας προς μια βιώσιμη ανάκαμψη».

Σε κάθε περίπτωση, όσον αφορά τη συμφωνία για ελάφρυνση του χρέους του 2012, που με στόμφο αναφέρει η αντιπολίτευση, η αλήθεια είναι η εξής. Είναι διαφορετικό να συζητά κανείς σε θεωρητικό επίπεδο και διαφορετικό να έχει μια συμφωνία συγκεκριμένη, με συγκεκριμένα μέτρα, αντίμετρα, στόχους και όλα αυτά κοστολογημένα. Οπως εύκολα μπορεί κανείς να διαπιστώσει διαβάζοντας την απόφαση του 2012 για το χρέος επισημαίνονται τα εξής: Το Eurogroup εμπιστεύεται ότι οι από κοινού προαναφερθείσες πρωτοβουλίες εκ μέρους της Ελλάδας και των άλλων κρατών-μελών της ζώνης του ευρώ θα φέρουν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας πίσω σε μια βιώσιμη τροχιά κατά τη διάρκεια της παρούσας και της επόμενης δεκαετίας και ότι θα διευκολύνουν μια σταδιακή επιστροφή στη χρηματοδότηση από τις αγορές. Τα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ θα μελετήσουν περαιτέρω μέτρα και αρωγή, περιλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, χαμηλότερης συγχρηματοδότησης σε διαρθρωτικά ταμεία και/ή περαιτέρω μείωσης των επιτοκίων της GLF (ελληνική δανειακή διευκόλυνση) αν είναι απαραίτητο, για τον σκοπό της επίτευξης μιας περαιτέρω αξιόπιστης και βιώσιμης μείωσης της αναλογίας ελληνικού χρέους προς ΑΕΠ, όταν η Ελλάδα φτάσει σε ένα ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα, όπως το οραματίζεται το τρέχον Μνημόνιο, υπό την προϋπόθεση μιας πιστής εφαρμογής όλων των όρων που παραλαμβάνονται στο πρόγραμμα, έτσι ώστε να διασφαλίσει ότι με τη λήξη του προγράμματος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου το 2016, η Ελλάδα θα μπορεί να φτάσει σε μια αναλογία χρέους προς ΑΕΠ του 175% εκείνη τη χρονιά, του 124% του ΑΕΠ κατά το έτος 2020, και κατά το έτος 2022 σε μια αναλογία χρέους προς ΑΕΠ σημαντικά χαμηλότερη του 110%. 

Στην ουσία επισημαίνεται ότι η βασική προϋπόθεση για τη διευθέτηση του χρέους, εκτός από την πιστή εφαρμογή των όρων του Μνημονίου, είναι και η αναγκαιότητα διευθέτησής του την οποία μάλιστα θα κρίνουν τα μέλη της ζώνης του ευρώ. Με απλά λόγια, αν τα μέλη του ευρώ αποφασίσουν πως η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν είναι και τόσο αναγκαία, η συζήτηση για οριστική λύση δεν θα ανοίξει ποτέ. Κρίνοντας μάλιστα τη σημερινή τραγική ειρωνεία να έχουμε μοναδικό σύμμαχο και φίλο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που υποστηρίζει ελάφρυνση χρέους, με τη Γερμανία να επιμένει ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να πετύχει ακατόρθωτα πρωτογενή πλεονάσματα για πολλά χρόνια και επομένως δεν χρειάζεται ελάφρυνση χρέους, τότε μάλλον η διευθέτηση του χρέους δεν κρίνεται απαραίτητη. Σε αυτήν την απόφαση μας παραπέμπετε, κύριοι της Αντιπολίτευσης;
Αυτό που πρέπει να ενδιαφέρει την Ελλάδα στην παρούσα φάση είναι, μέχρι το τέλος Ιουνίου, το Eurogroup, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ να συμφωνήσουν υπό ποιους όρους το ελληνικό χρέος θα οριστεί ως βιώσιμο σε βάθος χρόνου.

ΜΕΙΓΜΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ

■ Διμερή, πρώτο πρόγραμμα, δάνεια 52,9 δισ. ευρώ με εξυπηρέτηση μετά το 2020.
■ EFSF, δεύτερο πρόγραμμα, Μάρτιος 2012 έως Ιούνιος 2015. Εκταμίευση 141,8 δισ. ευρώ, σε εκκρεμότητα σήμερα τα 130,9 ευρώ με εξυπηρέτηση μετά το 2021. 
■ ESM, τρίτο πρόγραμμα 31,7 δισ. ευρώ από τα 86 δισ. ευρώ με λήξη Αύγουστο του 2018, με εξυπηρέτηση από 2034 έως 2057!ΣΥΝΟΛΟ: 215,5 δισ. ευρώ.
Σύνολο δημοσίου χρέους της Ελλάδας: 326 δισ. ευρώ, άρα σήμερα που μιλάμε η Ελλάδα εξυπηρετεί το 34% του δημοσίου χρέους της, ενώ δεν εξυπηρετεί το υπόλοιπο 66%. Με άλλα λόγια, σήμερα συζητάμε ότι «δεν βγαίνουμε» στην εξυπηρέτηση του 34% του δημοσίου χρέους με 6 δισ. ευρώ τόκους τον χρόνο για την πληρωμή των οποίων πρέπει να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% σε ΑΕΠ 180 δισ. ευρώ.
Ερώτηση: Tι θα συμβεί αν/όταν έρθει η ώρα εξυπηρέτησης του 100% του δημοσίου χρέους σε όρους/κόστος αγορών, π.χ., 4% αντί του 1,2% σήμερα;

Πάνω από το 7% του ετήσιου ΑΕΠ, αν θεωρήσουμε ότι ΑΕΠ θα κάνει τη χάρη στους απατεώνες των «θεσμών» και της κυβέρνησης και δεν θα γκρεμοτσακιστεί κι άλλο. Οταν χρεοκοπήσαμε, οι τόκοι που πλήρωνε το ελληνικό κράτος δεν ξεπερνούσαν το 5% του ΑΕΠ.
Ορισμός βιωσιμότητας Δημοσίου Χρέους: Ορισμός (Α) στο καθαρό αρχικό χρέος προσθέτουμε την παρούσα αξία των αναμενόμενων μελλοντικών κυβερνητικών δαπανών και το αποτέλεσμα πρέπει να είναι ίσο ή όχι μεγαλύτερο από την παρούσα αξία των αναμενόμενων μελλοντικών κρατικών εσόδων.

Ορισμός (Β) αν το καθαρό αρχικό χρέος πρέπει να είναι μικρότερο ή ίσο με την παρούσα αξία των αναμενόμενων μελλοντικών πρωτογενών πλεονασμάτων μείον την αναμενόμενη αξία των μελλοντικών πληρωμών σε τόκους.

Με την προϋπόθεση της σαφούς τεκμηρίωσης της βιωσιμότητας του δημοσίου χρέους, τα ελληνικά ομόλογα ΠΡΕΠΕΙ να ενταχθούν στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ (QE), με αποκλειστικό σκοπό να βελτιωθεί το διεθνές κλίμα εμπιστοσύνης για τη χώρα μας ώστε να υπάρξει έξοδος στις αγορές και εισροή επενδύσεων. Στο QE πρέπει να εισέλθουμε το συντομότερο δυνατόν μετά τον Αύγουστο του 2017.  ΤΕΛΟΣ, να σημειώσω με έμφαση ότι ο κ. Σόιμπλε -μετά το GREXIT- επιθυμεί να προχωρήσει στην Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων στην πλάτη ή με αφορμή εάν θέλετε, την Ελλάδα.

ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 7+ ΧΡΟΝΙΑ ΘΥΣΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΣΚΛΗΡΟ ΠΥΡΗΝΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ.