Θέμος Αναστασιάδης

Αν το να μη βλέπει κάποιος «Survivor» τη σήμερον ημέρα -ή μάλλον νύχτα- είναι είδηση, το ΝΑ ΒΛΕΠΕΙ τι συμβαίνει γύρω του καθημερινά σε μια χώρα που προσπαθεί να επιβιώσει επί ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμη πιο μεγάλη είδηση: Αποκλειστικό!!! Γιατί ενώ βιώνουμε κάτι που θα μπορούσε να αποκαλείται Συριζο... Survivor (Συριζοβάιβορ εν συντομία), όλοι κάνουν σαν να μη βλέπουν ότι... μείναμε «μισοί»! Ξένοι δημοσιογράφοι που ήρθαν στη μνημονιακή Αθήνα έμειναν έκπληκτοι από το μέγεθος της συμφοράς και της ανθρωπιστικής τραγωδίας που ζει ένας λαός, ο οποίος μόλις πριν από 13 χρόνια διοργάνωσε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ακόμη πιο συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία της UNICEF που λένε ότι σχεδόν τα μισά Ελληνάκια υποσιτίζονται. Και αναρωτιέσαι... Μα πού είναι; Πώς δεν τα βλέπουμε μπροστά μας; Πώς δεν ξεσηκωνόμαστε και... καθόοοομαστε χαζεύοντας τους Συριζαίους δεσμώτες να παίζουν με τις αξιολογήσεις-μαϊμού και τη δήθεν ανάπτυξη, με την άνεση και τη χαλαρότητα που ο Τανιμανίδης ανακοινώνει στους εξαντλημένους παίκτες ότι άλλαξαν ξαφνικά οι κανόνες του επόμενου αγωνίσματος; Αντίδραση; Καμία. Τα κεφάλια κάτω, τα στομάχια άδεια, και βουρ στον TV πατσά.

Σαν τα παιδιά του τηλεπαιχνιδιού που μετά από δύο μήνες ξενηστικωμάρας, απλυσιάς και ύπνου υπό τις πιο άθλιες συνθήκες δεν έχουν μάλλον συναίσθηση της καθημερινής αλλοίωσης που υφίστανται εξωτερικά και ψυχολογικά, έτσι και οι 8 εκατομμύρια παίκτες του Συριζοβάιβορ φαίνεται να ΣΥΝΗΘΙΖΟΥΝ την ένδεια, τη μιζέρια, την απώλεια αξιοπρέπειας, την έλλειψη προοπτικής. Το ότι τους βάζουν να συμμετέχουν σε αγωνίσματα με άπιαστους στόχους (π.χ. 3,5% ανάπτυξη - πού ’σαι, Ντάνο!), με έπαθλο τυρόπιτα βδομάδα παρά βδομάδα! Σαν να έχουν πέσει σε λήθαργο, σαν να τους έχουν κάνει λοβοτομή, σαν τρόφιμοι ψυχιατρικού ιδρύματος που περιφέρονται με απλανή βλέμματα και ασταθή βήματα στους διαδρόμους αυτού του απέραντου τρελάδικου. Αν κάποιος έβαζε δίπλα-δίπλα την εικόνα των Ελλήνων του 2007 και των σημερινών του 2017, θα είχε την εντύπωση ότι πρόκειται για ΑΛΛΗ χώρα και ίσως για άλλον αιώνα. Κι όμως, συμβαίνει μέσα μας και γύρω μας σταδιακά, αργά και με τόσο δηλητηριώδη τρόπο, που στο τέλος δεν καταλαβαίνεις πια καμία διαφορά. Ακούς ακόμη (ουκ) ολίγους να παραμυθιάζονται λέγοντας: «Ελα, μωρέ, τι είχαμε, τι χάσαμε»!!! Σοβαρολογούμε τώρα; Αν δεν λέει τίποτα η απώλεια του 25% του ΑΕΠ, ας πούμε απλά ότι για τον μέσο Ελληνα ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ τουλάχιστον το 50% της αξίας της περιουσίας του και έως 80% ή και 100% του καθαρού εισοδήματός του. (Ναι, απώλεια του 100% υπάρχει! Είναι αυτό που λέμε ότι ζούμε πια από τα έτοιμα!!!)


Αν φαίνεται περίεργο το φαινόμενο να προσαρμόζονται στις κτηνώδεις μνημονιακές συνθήκες άνθρωποι που άλλοτε θα... σκότωναν για το ποιος θα πρωτοπληρώσει λογαριασμό 300 ευρώ στη χάι λουξ ταβέρνα, και αν κάποιοι εναποθέτουν ακόμη τις ελπίδες τους σε μερικές αναβολές που μπορεί να επιτύχει ο ΣΥΡΙΖΑ ώστε τα νέα μέτρα να ισχύσουν από το 2019, τότε μιλάμε για ΜΑΖΙΚΗ ΨΥΧΩΣΗ. Παλλαϊκή ΠΑΡΑΝΟΙΑ και ψεύτικους αντικατοπτρισμούς, σαν αυτούς  που βλέπουν όσοι έχουν ξεμείνει χωρίς νερό και τροφή στην έρημο. Ισως και να πρόκειται για πανεθνικό ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ, όπως αποκαλείται η περίπτωση όπου ο απαχθείς και απομονωμένος καταλήγει, εξαντλημένος και αποχαυνωμένος, να αγαπά τον δεσμώτη-βασανιστή του. Στη φάση που είμαστε δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ ΔΕΣΜΩΤΗ και ΔΑΝΕΙΣΤΗ. Ολα αυτά, όμως, δεν τα καταλαβαίνει όποιος ζει μέσα στο Συριζοβάιβορ, όπως ίσως μπορεί να μην αντιλαμβάνεται και ο ταλαίπωρος Σπαλιάρας ότι με το μαύρο χάλι που έχει τώρα μόνο... 4.000 σκνίπες μπορεί να ΤΡΑΒΗΞΕΙ πάνω του. (Το ’πε κι η μάνα του.) Ετσι και ο λαός που το έπαιζε Σπαλιάρας, αλλά αποδείχθηκε ΤΗΣ ΣΦΑΛΙΑΡΑΣ, όχι μόνο αποδέχεται το μαύρο χάλι του ως ΝΕΑ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ, αλλά τη βρίσκει και ανεκτή! Ε, και ο έγκλειστος, ο όμηρος των απαγωγέων, απομονωμένος βαθιά στην υπόγα, σίγουρα πιστεύει ότι εκεί μέσα τουλάχιστον δεν υπάρχει... εγκληματικότητα!!! Δεν κινδυνεύει από τίποτα, αφού τον φρουρούν 20 έως ότου πάρουν τα λύτρα. Και αυτός ο Τόσκας, τι το ’θελε να πει ότι δεν υπάρχει και τόση εγκληματικότητα στην Ελλάδα; Από τότε έχει ξεσπάσει όλος ο Ποινικός Κώδικας, λες και βάλθηκαν όλοι μαζί οι παράνομοι, εγκληματίες και... πολιτικές συλλογικότητες της βίας να τον κάνουν ρόμπα! Κρυβόταν, λέει, ο ληστής μέσα στην ντουλάπα 14 ώρες!!! Να δείτε που στο τέλος με τον νόμο Παρασκευόπουλου το πολύ-πολύ να καταδικαστεί η ντουλάπα για... υπόθαλψη εγκληματία και να την κατασχέσουν υπέρ του Δημοσίου.

Με δυο λόγια, σαν τους μακροχρόνια κρατούμενους, σαν τους ασθενείς που έχουν πάθει δυο-τρία εγκεφαλικά και μισοζούν σαν φυτά, σαν τους πιλότους που παθαίνουν απώλεια ΟΡΙΖΟΝΤΑ και νομίζουν ότι είναι ασφαλείς στα 20.000 πόδια ενώ απέχουν 10 μέτρα από το να συντριβούν στο έδαφος, μπορεί βάσιμα να υποστηριχθεί ότι ο μέσος Ελληνας έχει πάθει κάποιου είδους εγκεφαλικό κοκομπλόκο παίζοντας στο Συριζοβάιβορ. Οπου το ΨΕΜΑ στο ΨΕΜΑ είναι η μοναδική αλήθεια, όπου τίποτα δεν είναι αυτό που δηλώνεται και όπου οι παίκτες έχουν γίνει κάτι σαν ζωντανοί-νεκροί που περιφέρονται περιμένοντας το απόλυτο τίποτα. Ποια... Ανάσταση Νεκρών; Τα θαύματα έχουν και τα όριά τους. Σόρι, φίλε μου, αλλά καλύτερα μη δοκιμάσεις Ανάσταση Πρώτη Φορά Αριστεράς, γιατί θα εκτεθείς και είναι κρίμα - ειδικά τέτοιες μέρες.

Συριζοβάιβορ: Μπήκες χωρίς να αναρωτηθείς, έμεινες... με τη θέλησή σου και ΔΙΑ λαϊκής βοής και τώρα μου λες ότι ακόμη δεν καταλαβαίνεις; Τι ακριβώς περιμένεις; Λιγότερη τροφή, περισσότερη φορολογία, μικρότερους μισθούς; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ βγαίνεις, αφού σε σκοτώνει; Αλλωστε απ’ ό,τι κατάλαβες και από τη Μάλτα, μερικοί-μερικοί στην Ε.Ε. ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΟΥΤΕ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΣΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ. Θα μείνεις κι άλλο στο παιχνίδι για μισό παξιμάδι; Θα πεις, τι ρωτάω τώρα εγώ... Ξέρω τι σου έκαναν, ρε φίλε, και σε άφησαν, πολιτικά, «φυτό».