Παν. Μπουσμπουρέλης

Η ανάλυση αυτή βγήκε εν όψει των αποτελεσμάτων δευτέρου τριμήνου των τραπεζών, τα οποία θα δημοσιοποιηθούν τις τελευταίες ημέρες του Αυγούστου.

Η ανάλυση δίνει σαφέστατα ελπίδες, και εδώ είναι η μεγάλη σημασία της για το μέλλον των ελληνικών τραπεζών, μιλώντας για σταδιακή βελτίωση ποιοτικών δεικτών, όπως τα καθαρά περιθώρια κέρδους (NIM), αλλά και αυτά που έχουν να κάνουν με τα επιτοκιακά έσοδα (ΝΙΙ). Εκτιμά, μάλιστα, ότι έχει υπάρξει αύξηση των καταθέσεων ύψους 1%.

Ολα αυτά, σε συνδυασμό με την υψηλότερη αποτίμηση που αναφέρει ότι μπορεί να ανακτήσουν οι ελληνικές τράπεζες, δημιουργούν μια τελείως διαφορετική εικόνα σε σχέση με όσα λέγονται και γράφονται για την τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση, η οποία αποτελεί εν δυνάμει απειλή, καθώς διαπιστώνεται ήδη δυστοκία στη διαχείριση των κόκκινων δανείων.

Είναι, δε, χαρακτηριστικές οι προβλέψεις του οίκου για θετικό κερδοφόρο αποτέλεσμα μετά από αρκετά τρίμηνα του ομίλου της Πειραιώς, στοιχείο που αναμένεται να επιβεβαιωθεί.

Ασφαλώς όμως και η αναγνώριση από έναν οίκο που δεν είναι από αυτούς που συχνά διαψεύδονται (Citi) έχει πολύ μεγάλη σημασία. Θα έλεγε κανείς μάλιστα, αν όλα αυτά επιβεβαιωθούν από τα αποτελέσματα των επομένων ημερών, ότι η ανάλυση αυτή αποτελεί τη μεγάλη αλλά τελευταία ευκαιρία για το τραπεζικό σύστημα να σταθεροποιηθεί και να σταθεί στα πόδια του, ανακτώντας την εμπιστοσύνη που έχει δοκιμαστεί τα μέγιστα από το τέλος του 2014.

Αυτό, όμως, θα απαιτήσει την καλύτερη συνεργασία όλων των μερών ώστε να βρεθούν λύσεις βιώσιμες για όλους. Οι τράπεζες έχουν μπροστά τους δύο άξονες: ο πρώτος έχει να κάνει με την επιστροφή των καταθέσεων και ο δεύτερος με την όσο το δυνατόν καλύτερη διαχείριση των κόκκινων δανείων. Ασφαλώς και αυτή, πέραν των απλών δανειοληπτών δικτύου, αφορά τομείς όπως τα επιχειρηματικά, όπου οι ενδεικνυόμενες κινήσεις δεν έχουν προχωρήσει. Για παράδειγμα, εισηγμένες που έχουν αρνητικές καθαρές θέσεις και δεν εξυπηρετούν σχεδόν τίποτα συνεχίζουν τη λειτουργία τους με τους μετόχους να ποιούν τη νήσσαν. Στην περίπτωση δε του Μαρινόπουλου αποδείχθηκε ότι όταν κινητοποιηθεί το σύστημα, μπορεί γρήγορα να δώσει αποτελεσματικές λύσεις.

Οι τράπεζες, επίσης, έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί ήδη τρεις φορές μέσα από τρία μνημόνια, το βάρος των οποίων έχουν υποστεί ο απλός πολίτης και η κοινωνία στο σύνολό της, και αυτό είναι το πιο κρίσιμο θέμα που θα πρέπει να αναλογιστούν όσοι δίνουν τις εντολές. Γιατί δεν μπορείς να ζητάς από αυτόν που πληρώνει επιπλέον φόρους και του μειώνονται διαρκώς αποδοχές και συντάξεις να ανταποκρίνεται σε ό,τι σκεφτείς να του ζητήσεις. Ειδικά όταν εσύ, ως τράπεζα, δεν μπορείς να αναχρηματοδοτήσεις την οικονομία έχοντας εκ των πραγμάτων μια σχέση χορηγήσεων προς καταθέσεις που ξεπερνά ακόμα και το 160%.

Εδώ, όμως, θα πρέπει και το κυβερνητικό επιτελείο να αναθεωρήσει πάρα πολλά πράγματα, καθώς η πολύ υψηλή φορολογία και η πορεία των εισφορών μοιραία θα οδηγήσουν όσους αγωνίζονται να μείνουν ζωντανοί να επιλέξουν τη συνέπεια απέναντι στο Δημόσιο αν δεν μπορούν να καλύψουν όσα οι τράπεζες τους ζητούν. Υπάρχει ακόμα χρόνος για να σταθεροποιηθούν οι ελληνικές τράπεζες και να αποφευχθούν δραματικές εξελίξεις που θα τις πληρώσουν όλοι και θα κοστίσουν πολιτικά στην κυβέρνηση.

Αυτό, όμως, θα απαιτήσει μεγαλύτερες και αρμονικότερες συνεργασίες στη διαχείριση των προβλημάτων και, κυρίως, τη συμμετοχή των ανθρώπων που γνωρίζουν τα προβλήματα.