Τάσος Καραμήτσος

Επομένως, και ένας βουλευτής να ψηφίσει ως σύστημα διακυβέρνησης την απλή αναλογική -αυτή την εποχή- θα είναι υπόλογος στην Ιστορία για την πλήρη κατάρρευση της Ελλάδας, κάτι που θα συμβεί μέσα σε λίγους μήνες.

Αντιλαμβάνομαι την ηθική, την ιδεολογική και τη συναισθηματική προσέγγιση της Αριστεράς και των αριστερών για το διαχρονικά «αγαπημένο» σύστημα της απλής αναλογικής. Καταλαβαίνω ακόμα και την αγωνία του Τσίπρα να κόψει την αυτοδυναμία του Κυριάκου στις επερχόμενες εκλογές - όλοι οι πολιτικοί εφαρμόζουν τακτισμούς.

Αλλά έλεος, υπάρχει και μια κόκκινη γραμμή μπροστά στο φάσμα της καταστροφής που λέγεται ακυβερνησία και χάος!

Σήμερα, λοιπόν, αν εφαρμοζόταν μετά από εκλογές η απλή αναλογική, θα έπρεπε να σχηματιστεί είτε μια κυβέρνηση μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ (μπορεί και τρίτο κόμμα να χρειαζόταν) είτε μια πεντακομματική χωρίς το πρώτο ή το δεύτερο κόμμα.

Οποια εκδοχή κι αν είχαμε, η κυβέρνηση αυτή εκ των πραγμάτων, με πρωθυπουργό ένα τρίτο πρόσωπο και υπουργούς ένα άσχετο ιδεολογικά και πολιτικά συνονθύλευμα, θα έριχνε τη χώρα έξω σε λίγους μήνες.

Κανένα μέτρο δεν θα μπορούσε να συμφωνηθεί και αν τώρα υπάρχουν δυο-τρία κέντρα αποφάσεων στην κυβέρνηση, τότε θα υπήρχαν... δέκα. Δηλαδή η απόλυτη Βαβέλ, ενώ η χώρα ήδη βουλιάζει μέρα με τη μέρα ακόμα πιο βαθιά στην ύφεση.

Αν αμφιβάλλει γι’ αυτά που περιγράφουμε ο Τσίπρας, δεν έχει παρά να καλέσει σήμερα τη Ν.Δ. και να πάνε μαζί σε συγκυβέρνηση. Ή να καλέσει το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι για να αποδείξει από τώρα έμπρακτα ότι είναι υπέρ του αποτελέσματος που θα φέρει η απλή αναλογική, δηλαδή υπέρ της εθνικής συνεννόησης όλων των κομμάτων.

Γιατί δεν το έκανε, όμως, όταν ήταν παντοδύναμος προ ολίγων μηνών και επέλεξε μια δικομματική κυβέρνηση μόλις 153 βουλευτών με έναν εύκολο και συνεννοήσιμο γι’ αυτόν αρχηγό, τον Καμμένο;

Προφανώς επειδή ήξερε ή αντιλαμβανόταν ότι η συγκατοίκηση με ένα άλλο μεγάλο, αντίθετο ιδεολογικά κόμμα αλλά και πολλά μικρότερα είναι απλώς απίθανη. Είναι η συνταγή του χάους και της καταστροφής, την οποία όμως δεν επέλεξαν να ακολουθήσουν άλλα κόμματα που έχαναν εκλογές στο παρελθόν.

Μόνο ο Κουτσόγιωργας το σκέφτηκε και το έκανε το 1989 για να μη βγει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αλλά τότε τουλάχιστον δεν κινδύνευε η Ελλάδα όπως σήμερα.

Ας το ξανασκεφτούν όλοι, λοιπόν, γιατί τους κοιτάζει η Ιστορία.