Χρ. Ι. Στεφανάδης

Η «εικονική πραγματικότητα» αποτελεί έναν όρο που έχει καθιερωθεί σχετικά πρόσφατα, αλλά είναι από τους πλέον διαδεδομένους στον χώρο των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Στην εικονική πραγματικότητα ο χρήστης του υπολογιστή μεταφέρεται σε ένα συνθετικό, τεχνητό, εικονικό και φτιαγμένο από υπολογιστή περιβάλλον που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Ανάλογος όρος με την εικονική πραγματικότητα που χρησιμοποιείται συχνότερα τελευταία είναι το «εικονικό περιβάλλον». Η ιστορία της εικονικής πραγματικότητας ξεκινά από τα προϊστορικά χρόνια, από τότε που ο πρωτόγονος άνθρωπος προσπαθούσε να δημιουργήσει ένα τεχνητό περιβάλλον ζωγραφίζοντας στα σπήλαια παραστάσεις από ζώα της εποχής εκείνης. 
Σήμερα, με την εκρηκτική επέκταση των δυνατοτήτων της ψηφιακής τεχνολογίας και των ηλεκτρονικών υπολογιστών, οι εφαρμογές της εικονικής πραγματικότητας επεκτείνονται σε πάρα πολλούς τομείς της καθημερινής ζωής. Οι εφαρμογές αυτές επεκτείνονται από τα παιδικά παιγνίδια έως τις αναπαραστάσεις από τον μελλοντικό κόσμο και τη ζωή στο αχανές σύμπαν…

Εκτιμάται ότι στο άμεσο μέλλον η εικονική πραγματικότητα θα αποτελεί αναγκαίο μέσο αλλά και θεραπευτική διαδικασία που θα βοηθάει τον μέσο άνθρωπο να ισορροπεί τον ψυχισμό του και να προσαρμόζεται σε ένα περιβάλλον που μεταβάλλεται συνεχώς και τον πιέζει ασφυκτικά.
Στη Σανγκάη βρίσκεται αυτές τις ημέρες ο Ελληνας πρωθυπουργός μαζί με μεγάλη κυβερνητική αποστολή. Το ταξίδι αυτό στην Κίνα, αντικειμενικά, είναι μεγίστης σημασίας για την ελληνική οικονομία αλλά και για τη στρατηγική της χώρας μας στον σύγχρονο κόσμο, αφού ο κινεζικός γίγαντας ζητά οικονομική πρόσβαση στην Ευρωπαϊκή Ενωση και η Ελλάδα, λόγω γεωπολιτικής θέσης αλλά και δεινής οικονομικής κατάστασης, μπορεί να αποτελέσει ένα εφαλτήριο για την οικονομική απόβαση του ασιατικού κολοσσού στη Γηραιά Ηπειρο. Ο Ελληνας πρωθυπουργός, κατά την επίσκεψη σε εταιρεία προηγμένης ψηφιακής τεχνολογίας, φωτογραφήθηκε δοκιμάζοντας ειδικά γυαλιά εικονικής πραγματικότητας. Στον ελάχιστο χρόνο που χρησιμοποίησε ο πρωθυπουργός τα ειδικά αυτά γυαλιά, υποθέτω ότι μεταφέρθηκε μακριά, προς τη Δύση, σε μια μικρή χώρα, αλλά με τεράστια ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά. Μια χώρα στο γεωγραφικό περιθώριο της Ευρώπης, αλλά με τεράστια διαχρονική γεωστρατηγική σημασία. Μια χώρα της οποίας οι κάτοικοί, μέσα από κατακτητές, γενοκτονίες, εμφύλιες διαμάχες, δικτατορίες και οικονομικές συμπληγάδες, κατάφεραν όχι μόνο να επιβιώσουν, αλλά και σε ορισμένες χρονικές περιόδους να μεγαλουργήσουν…

Είδε ο πρωθυπουργός μέσα από τα ειδικά γυαλιά της εικονικής πραγματικότητας ένα μεγάλο λιμάνι να σφύζει από ζωή. Να διακινούνται κινέζικα προϊόντα σε όλο τον κόσμο συνεχώς. Να συνωστίζονται στις προβλήτες γιγαντιαία κρουαζιερόπλοια και χιλιάδες τουρίστες να εξυπηρετούνται από χαμογελαστούς εργάτες του λιμανιού. Είδε επιχειρήσεις να ανοίγουν η μία μετά την άλλη και καταστήματα γεμάτα από καταναλωτές. Είδε έξω από το υπουργείο Εργασίας χαρούμενους εργαζομένους να διαδηλώνουν την ευγνωμοσύνη τους προς την κυβέρνηση. Είδε γιατρούς, δικηγόρους, μηχανικούς και φοιτητές σε πορείες να διαδηλώνουν με πλακάτ την ευτυχία που συνεπάγεται η οικονομική τους ευμάρεια. Είδε τους εκπροσώπους των θεσμών να ζητούν ταπεινά συγγνώμη για τα ατοπήματά τους και για τα εγκληματικά τους σφάλματα να υποχρεώσουν τη χώρα να υπογράψει επαχθή μνημόνια. Και στο πλαίσιο της συγγνώμης αυτής να διαγράφουν το ελληνικό χρέος και παράλληλα να προσφέρουν βοήθεια δισεκατομμυρίων χωρίς ανταλλάγματα…

Είδε στη Βουλή των Ελλήνων τους βουλευτές να ανταλλάσσουν ακραίες φιλοφρονήσεις και άνθη. Και να ομονοούν σε όλα τα θέματα που έχουν σχέση με την πρόοδο της πατρίδας. Είδε την πλατεία Συντάγματος γεμάτη όχι από διαμαρτυρόμενους και αγανακτισμένους, αλλά από πολίτες κάθε ηλικίας που διαδηλώνουν την ευγνωμοσύνη τους στην κυβέρνηση και στο πολιτικό σύστημα γενικότερα για τα αγαθά που τους παρέχει πλουσιοπάροχα. Και ο πρωθυπουργός έδειχνε ιδιαίτερα ευχαριστημένος όσο φόραγε τα γυαλιά της εικονικής πραγματικότητας. Γιατί, όπως κάθε Ελληνας, θα ήθελε να είναι κάτοικος μια τέτοιας εικονικής χώρας. Πόσο μάλλον ηγέτης.

Βγάζοντας, όμως, ο πρωθυπουργός τα γυαλιά, επανήλθε στη σκληρή πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα μιας χώρας που βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, οι κάτοικοί της φτωχοποιούνται συνεχώς, η παραγωγικότητα μηδενίζεται, οι δανειστές την εκβιάζουν συνεχώς και οι εταίροι της την ωθούν στην έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Και ίσως να σκέφτηκε: ή θα πρέπει όλοι οι Ελληνες να φορέσουν, έστω και περιοδικά, γυαλιά εικονικής πραγματικότητας ή θα πρέπει όλοι ενωμένοι να προχωρήσουν στο μέλλον με δικές τους κυρίως δυνάμεις, με οδηγό την παραγωγικότητα, την παιδεία, την ομοψυχία και τη δημοκρατία!