Δημήτρης Δανίκας

Θα με πείτε   γερμανοτσολιά.  Θα με χαρακρητίσετε μίασμα, προδότη,  χαφιέ  της Μέρκελ. Πρώτα όμως διαβάστε με προσεκτικά!

Ενα το κρατούμενο. Η Ψωροκώσταινα  έχει απωλέσει κάθε ίχνος   εθνικής κυριαρχίας. Ούτε σταγόνα. Ούτε  για το θεαθήναι. Οχι τώρα. Από το  2010. Από το Καστελόριζο. Ισως από παλιά. Από  πολύ παλιά. Με τις «προστάτιδες» δυνάμεις!

Δύο  τα κρατούμενα. Η  απώλεια εθνικής κυριαχίας και η μετατροπή κάθε πρωθυπουργού και κάθε αξιωματούχου σε εντελεδόχο  των δανειστών  οφείλεται  στο απλούστατο  γεγονός ότι  χρωστάμε πολλά   δανεικά. Δισεκατομμύρια  δανεικά και αγύριστα. Επομένως  προκειμένου να διατηρήσουμε  αυτό το   έστω  χαμηλό,  φτωχικό, επίπεδο   διαβίωσης, πρέπει να λαμβάνουμε  λεφτά από την Ευρώπη. Καταχρεομένος; Ε  τότε αλυσοδεμένος!

Τρία  τα κρατούμενα. Ολες οι κυβερνήσεις, άλλες λιγότερο  άλλες περισσότερο, συμπεριλαμβανομένου και  του επιτελείου  του Τσίπρα, με την  συμπεριφορά τους και   τις αντιφάσεις τους, μετατρέψανε  την  χώρα στο πιο ανυπόλυπτο και αφερέγγυο  εταίρο  της Ευρωζώνης.   Ο  λόγος; Αφού πρώτα συμφωνούσαν με τους  ευρωπαίους,  αφού  στην συνέχεια βάζανε την τζίφρα τους στα μνημόνια, στην  συνέχεια  δεν  τηρούσαν  τα συμφωνηθέντα και και δεν  τιμούσαν τις υπογραφές τους. Από τον Γιωργάκη μέχρι τον Σαμαρά και από τον Σαμαρά μέχρι   τώρα τον  Τσίπρα!

Τέσσερα τα κρατούμενα. Αυτός είναι ο βασικός λόγος που  μας αντιμετωπίζουν με  φανερή  καχυποψία. Γι αυτό σκαλίζουν  όλα τα ατοιχεία. Γι αυτό  τώρα   απαιτούν  επιπλέον μέτρα  για το  2018. Ετσι και   ξελασκάρουν τα λουριά  ε τότε ο δημόσιος κορβανάς  θα  εκτροχιαστεί και  το πρόγραμμα θα τιναχθεί  σαν   τσιχλόφουσκα!

Πέντε  τα κρατούμενα. Οι δανειστές κάνουν κουμάντο. Οι δανειστές επιβάλλουν  τα πάντα. Οι δανειστές διπλοτσεκάρουν τα στοιχεία. Οι  δανειστές διυίζουν  τον κώνωπα. Οι  δανειστές μας έχουν τυλίξει σε  μια λαδόκολλα. Πάει τέλειωσε. Αυτό  είναι το κόστος τόσο των δανεικών όσο και  της ενσωμάτωσης της Ψωροκώσταινας στην ευρωζώνη. Που πας Καραμήτρο ξυπόλυτος στ αγκάθια;

Εξι κρατούμενα. Επομένως με την τοποθέτηση ξένων επιτηρητών-μετά των τεχνικών  τους επιτελείων-σε κάθε υπουργείο, η διαδικασία της εποπτείας  θα εξασφάλιζε πολλά  σοβαρά πλεονεκτήματα.  Χρόνο, αξιοπιστία, καλύτερη  διαχείριση και   φυσικά  εξαιρετικές  σχέσεις με  τα   διεθυντήρια τόσο της Ευρώπης όσο και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου!

Κατάλαβες παιδάκι μου;  Αφού ο  έλεγχος είναι διαρκής και ασήκωτος. Αφού με κάθε διαπραγμάτευση  η χώρα υφίσταται το μαρτύριο του μπλακ  άουτ. Αφού  εξ αιτίας κάθε μπλακ άουτ αρχίζουν οι   υπόγειες απειλές  για έξοδο της χώρας από το ευρώ. Αφού όλες αυτές οι καθυστερήσεις ανεβάζουν το χρέος. Και αφού στο τέλος  οι  κυβερνώντες σπεύδουν να υπογράψουν ότι νάναι,  ε τότε  δεν θα είναι καλύτερο και πιο αποδοτικό αν τον τελευταίο  λόγο  σε κάθε υπουργείο  το είχαν οι  γκαουλάιτερ;

Το  λέει και ο απλός λαός. Μια  ψυχή που είναι να  βγει ας  βγει καλύτερα μια ώρα αρχύτερα!