Δημήτρης Παγαδάκης

Από πού, ακόμα, αντλείτε το θράσος να με βρίζετε ως Εφιάλτη, Πήλιο Γούση ή Νενέκο; Γιατί δεν απορρίπτω μαζί σας κάτι που ούτε εσείς ξέρετε που θα βγάλει; Γιατί δεν συντάσσομαι με την δική σας άγνοια κινδύνου για τα μελλούμενα; Σε  καθεστώς, μάλιστα,  κλειστών τραπεζών και οικονομίας σε παράλυση που πλήττει τους ταξικά ασθενέστερους;

 Σταματήστε  ,επιτέλους, το παραμύθι περί φόβου και απελπισίας των ψηφοφόρων.
 Γιατί, πρώτα απ’ όλα εσείς, προεξάρχοντος του μη Αριστερού, μικροαστού, κοσμοπολίτη δεύτερης κατηγορίας Βαρουφάκη, αποδεικνύεστε μοιρολάτρες, λιπόψυχοι και προσκυνημένοι.

Εσείς φανήκατε ανεπαρκείς, ουτοπικοί, απροετοίμαστοι, οπερετικοί, εξουσιομανείς. Χαμπάρι δεν πήρατε πώς ξοδέψατε χρόνο και χρήμα στο λάκκο με τις ύαινες της Ευρωζώνης, ξεκομμένοι από διεθνείς συμμαχίες  και εγκαταλείποντας στη τύχη της τη εγχώρια λαϊκή υποστήριξη. Ακόμα χειρότερα, η δική σας κυβέρνηση δεν διαθέτει κανένα εναλλακτικό σχέδιο, παρά μόνο ψευδαισθήσεις.

 Και επιπλέον φορτώνει καταστροφικά στις πλάτες του λαού υφεσιακά μέτρα 8 δις. τα οποία με πρόχειρη πρεμούρα ζητάει εκβιαστικά από το θύμα να τα εγκρίνει. Μόνο με το πρόσχημα του «όχι», που δήθεν αποκαθιστά την εθνική αξιοπρέπεια, αλλά που στη πραγματικότητα πυροδοτεί την τυφλότητα, τη μοχθηρία και τη μνησικακία τα οποία οδηγούν τη κοινωνία να κατασπαράξει τις εναπομείνασες σάρκες της.

Μη μου τη λέτε λοιπόν εμένα ότι και καλά ταυτίζομαι ψηφίζοντας «Ναι» με τα πελατειακά ρετάλια του παρελθόντος και το κοινό μέτωπό τους με τα διαπλεκόμενα  κανάλια. Τουλάχιστον, σε ότι με αφορά, δεν αναμειγνύομαι  στο ίδιο μετερίζι με ψεκασμένους, στρατόκαυλους, μαυραγορίτες, λούμπεν, τυχοδιώκτες και νεοναζί .

 Δεν συναναστρέφομαι  στην ίδια «στρούγκα»· με Τούρκο-υποκινούμενους μειονοτικούς Μουσουλμάνους, δεν γίνομαι συνένοχος με έξαλλους ιδιοτελείς ντόπιους επιχειρηματίες και παρασιτιστικά λαμόγια με παρκαρισμένες καταθέσεις σε offshore.

Σε εσένα απευθύνομαι έντιμε Γιάννη Δραγασάκη, Παναγιώτη Λαφαζάνη, Νίκο Κοτζιά, Νάντια Βαλαβάνη, Γιώργο Σταθάκη, Δημήτρη Στρατούλη που παραφυλάς αφελώς στο ίδιο ταμπούρι μαζί με οικονομικούς τζογαδόρους, πολιτικά κατακάθια και βαποράκια της δραχμής.

Σε εσένα που μεγάλωσες στο απόηχο της ήττας, του κυνηγητού  και της παρανομίας, ανδρώθηκες στον αντιδικτατορικό αγώνα,  δραστηριοποιήθηκες πολιτικά στις δημοκρατικές μάχες της μεταπολίτευσης.

Σε εσένα τα λέω Νίκο Βούτση, Αλέκο Φλαμπουράρη, Θεανώ Φωτίου που δεν έγινες  εθνολαϊκιστικής  ή  νεοσταλινικός, δεν  περιχαρακώθηκες σε αναχρονισμούς  επειδή πορεύτηκες πάντα φιλοευρωπαϊκά, ασκώντας κριτική στις νεοφιλελεύθερες δοξασίες με στόχο τη δημοκρατία, την κοινωνική συνοχή, τη δικαιοσύνη.  

Σε εσάς που μάθατε  από πρώτο χέρι τι είναι μονολιθικό, μονόχρωμο, δογματικό και τι πλουραλιστικό, διεθνιστικό, υπεύθυνο  και ρεαλιστικό.  Δίχως να περιμένετε να σας τα εξηγήσουν  οι συστρατευόμενοι σήμερα στο θολό «‘Όχι» χουντικοί, εσατζήδες και Χρυσαυγίτες με το ίδιο μίσος που σας αντιμετώπιζαν όταν βάζατε το κεφάλι σας  στο ντορβά αρνούμενοι να κάνετε τη πάπια.  

Πού είναι τώρα τα ρεφλέξ και η  πραγματιστική προσαρμογή σας, η διακριτή ταξική ρητορική σας, το ιδεολογικό σας φορτίο; Μήπως στο ίδιο τσουβάλι με  τα δηλητηριώδη φίδια που οραματίζονται «εθνική» ανεξαρτησία εν μέσω βαλκανικής βαρβαρότητας, οθωμανικής δεσποτείας, βορειοαφρικανικής βίας και ρωσικής νέο- τσαρικής τυραννίας;

Εξάλλου γι αυτά τα ερπετά πάντα θα υπάρχουν ζωοτροφές από το Καράκας, προσφορά του αδάμαστου, δήθεν Μπολιβαριστή, Μαδούρο. Για εσάς τι μένει; Μια αντινομική, διαθλασμένη, πρισματική υστεροφημία, εφόσον κρατήσετε τη καρέκλα της «πρώτης φορά αριστερά», παίζοντας το Ευρωπαϊκό αύριο της χώρας στα ζάρια;

 Σε αυτή τη αυτάρεσκη επιδίωξή σας απαντάω με το « να μου λείπει το βύσσινο» όπως έλεγε ο Χαρίλαος Φλωράκης. Ψηφίζω «Ναι» γιατί δεν γουστάρω κανένα Καμμένο  να μου λένε ότι η εσωτερική ασφάλεια της χώρας εξαρτάται από τον στρατό. Γιατί δεν αντέχω τις εικόνες ντροπής των ημιλυπόθυμων γερόντων στα ΑΤΜ. Γιατί δεν θέλω, όπως με σπρώχνεται, να γίνω τσιράκι του Σόιμπλε που επιδιώκει να με ξωπετάξει πτωχευμένο και δραχμοβίωτο από την Ευρωζώνη.

Γιατί, τέλος, έμαθα ότι σημαντικές αξίες της ζωής είναι η εντιμότητα, η γενναιότητα και η ειλικρίνεια. Και αρνούμαι σε όσους απεμπολούν το ηθικό φορτίο της Αριστεράς, να τις προσποιούνται με τις ανιστόρητες, άχρονες και συμφεροντολογικές εκδραματίσεις ενός ψευδεπίγραφου «Όχι», μόνο και μόνο για να κρατήσουν τα κρατικοδίαιτα πόστα τους.