Γιάννης Μακρυγιάννης

Όμως το πρώτο συμπέρασμα που βγάζω είναι ότι επιτέλους έχουμε Κυβέρνηση. Δική μας, κανονική Ελληνική κυβέρνηση. Ούτε των δανειστών, ούτε της Μέρκελ, ούτε του… Ντάιζελμπλουμ.

Όποιος πιστεύει ότι πρέπει να μας κυβερνάει η Μέρκελ και ο Ντάιζλεμπλουμ επειδή έχουν τα λεφτά, όπως μας λένε, ας πει ανοιχτά ότι πρέπει να πάψουν να γίνονται εκλογές και ότι έχει καταργηθεί η λαϊκή κυριαρχία, βάση κάθε Δημοκρατίας για να είμαστε και απολύτως εξηγημένοι – βέβαια εδώ που τα λέμε περίπου αυτό μας έλεγαν όλο το προηγούμενο διάστημα, όταν αναθεμάτιζαν τις εκλογές.

Μερικά συμπεράσματα από τις πέντε ημέρες μετά τις εκλογές:

Πρώτον, η τρόικα τέλος. Το παράνομο αυτό όργανο ημίτρελων νεοφιλελεύθερων, ου μην και διεφθαρμένων τύπων, μας τέλειωσε. Κι ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Κανείς δεν μιλάει γι αυτούς, κανείς δεν κλαίει γι’ αυτούς. Οποιοσδήποτε, που λέει ο λόγος, μπορεί να έλθει για να συνεργαστεί  με την Κυβέρνηση, αλλά αυτοί όχι.

Δεύτερον, οι προεκλογικές δεσμεύσεις είναι εδώ. Συνήθως οι δεσμεύσεις αυτές είναι σαν τις μεγάλες βαλίτσες όταν ταξιδεύεις με το αεροπλάνο. Μόλις απογειωθείς τις αφήνεις στις αποσκευές και τις θυμάσαι όταν προσγειώνεσαι. Στην πτήση δεν ασχολείται ποτέ μαζί τους. Κάπως έτσι συνέβαινε με όλες τις κυβερνήσεις ως τώρα.

Με την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Όλοι οι υπουργοί θυμούνται και το παραμικρό που έλεγαν προεκλογικά και το… ξαναλένε, κάνοντας μάλιστα και τις πρώτες πράξεις! Έχουμε δε το... παράδοξο να κατακρίνεται η κυβέρνηση επειδή επαναλαμβάνει μετεκλογικά όσα έλεγε προεκλογικά! Κάποιοι μάλλον πίστευαν ότι η κυβέρνηση εκλέχθηκε για να κάνει άλλα από εκείνα για τα οποία ζήτησε την ψήφο του λαού, να κάνει δηλαδή όσα έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση. Φευ! Αυτό δεν σημαίνει ότι θα καταφέρει να τα κάνει όλα και με τον τρόπο που θα ήθελε, αλλά τουλάχιστον δείχνει ισχυρή πολιτική βούληση γι’ αυτό.

Τρίτον, η Κυβέρνηση τηρεί την ίδια στάση απέναντι τους ευρωπαίους, με βάση το σχέδιο που είχε παρουσιάσει προεκλογικά. Για το σχέδιο αυτό πήρε έγκριση από τον λαό και με αυτό το σχέδιο πάει. Αρέσει, δεν αρέσει στους εταίρους, αυτή είναι η θέση της Ελλάδας. Επί αυτής της θέσης θα γίνει η κουβέντα, όχι επί των θέσεων της Μέρκελ. Προφανώς υπάρχουν απέναντι οι θέσεις της Μέρκελ, ο οποίες δεν θα αλλάξουν στη στιγμή. Αλλά είναι απέναντι. Δεν είναι στην ίδια πλευρά, δεν είναι δικές μας θέσεις οι δικές της. Αν δεν κάνω λάθος, αυτό έχει μεγάλη σημασία σε μία διαπραγμάτευση, για την ακρίβεια είναι προϋπόθεση για οποιαδήποτε διαπραγμάτευση.

Εάν θέλουν να επιβάλλουν οι ευρωπαίοι εταίροι στην Ελλάδα πράγματα που έχει αποδειχθεί ότι είναι άδικα και εγκληματικά λάθη κατά της χώρας και της κοινωνίας, τότε θα πάρουν και την ευθύνη. Αλλά συνενόχους και πρόθυμους εκτελεστές δεν θα βρουν αυτή τη φορά. Πιστεύω ότι αυτό είναι σαφές πια.

Συνοπτικά λοιπόν εάν ένα πράγμα φοβάμαι δεν είναι μήπως συγκρουστεί με την ολιγαρχία και τους δανειστές η Κυβέρνηση, αλλά μήπως δεν συγκρουστεί εάν και όταν χρειαστεί.

Γιατί η κυβέρνηση αυτή αν κινδυνεύσει να πέσει, θα πέσει επειδή δεν υπεράσπισε έναντι των ολιγαρχών και δανειστών τις δεσμεύσεις της στον ελληνικό λαό και όχι γιατί τις υπεράσπισε. Γιατί η δύναμή της είναι αυτή ακριβώς: Η ανυποχώρητη υπεράσπιση της ελληνικής κοινωνίας και της εθνικής κυριαρχίας. Αν αναζητήσει αλλού δύναμη – όπως έκαναν οι προηγούμενοι – θα πάει όπως και οι προηγούμενοι, που πήγαν άκλαυτοι, έστω κι αν ορισμένοι (εκεί στη Σγγρού) δεν μπορούν να το αντιληφθούν ακόμα. Είναι τόσο απλό…