Θέμος Αναστασιάδης

Δεν έχει ξαναγίνει στα παγκόσμια πολιτικο-οικονομικά χρονικά ΤΕΤΟΙΑ Αμαρτία από τον Θεό! Εκεί που τα ’χαμε ψιλοκαταφέρει και όλοι οι ξένοι έλεγαν για το ελληνικό success story, έστω και προσχηματικά, ΟΛΑ ΠΗΓΑΝ ΣΤΡΑΦΙ. Χαμένα και φτου κι απ’ την αρχή σαν ο ίδιος ο Σίσυφος να πετάει μόνος του την πέτρα κάτω. Η λέξη ΑΙΣΧΟΣ είναι... φιλοφρόνηση. Οι πολιτικάντηδες και οι κομματικές σκοπιμότητες οδήγησαν τη χώρα σε τραγωδία. Οι μεν δεν έκαναν όσα έπρεπε όταν έπρεπε και όπως έπρεπε, οι δε, όπως βλέπουν οι πάντες, δεν ορρωδούν προ ουδενός προκειμένου να πάρουν την εξουσία. Την εξουσία όχι μόνο για την εξουσία, αλλά και για τα πλούσια οφέλη της. Σ’ αυτή τη διπλή «λαβή» εγκλωβίστηκε η Ελλάδα, και εκεί που πήγαινε μετά από τόσες θυσίες του λαού για να σηκώσει κεφάλι, βρίσκεται ξανά στην άκρη του γκρεμού. Με δυο λόγια, αυτή είναι η πραγματικότητα και κανείς δεν αναρωτιέται το πιο προφανές: Μήπως οι ξένοι μάς την έχουν ΣΤΗΜΕΝΗ; («Το GREXIT δεν είναι ΑΜΕΣΗ πιθανότητα», είπε η Μέρκελ...) Και επειδή ξέρουν πολύ καλά πώς αντιδρούμε -έτσι, ΘΥΜΙΚΑ- μας πάνε για γλυκό, ήσυχο και ξαφνικό θάνατο ενώ εμείς πανηγυρίζουμε μόνοι μας; Κάπως όπως έκαναν και οι Κύπριοι στο πρώτο τους «όχι». Μετά χάσανε τα μισά. Η διαφορά είναι ότι εδώ έχουμε να χάσουμε πολλά περισσότερα.

Μήπως λοιπόν απλά μας την έχουν στημένη ΧΟΝΤΡΑ και ΚΑΝΟΝΙΚΑ και γι’ αυτό διακηρύττουν σ’ όλους τους τόνους ότι δεν τους νοιάζει ποια θα είναι η επόμενη κυβέρνηση; Μήπως ΠΡΑΓΜΑΤΙ δεν τους νοιάζει επειδή ήδη έχουν πάρει τις αποφάσεις τους και απλώς περιμένουν τον «πελάτη» για να τον εκτελέσουν, χωρίς αυτός να καταλαβαίνει καλά-καλά τι ακριβώς συμβαίνει; Λέτε να μην ξέρουν τη διαχρονική προαιώνια τάση μας προς τον εμφύλιο σπαραγμό, τη μαζοχιστική μας ηδονή να σκίζουμε ο ένας τα ιμάτια -ή και τα μέλη- του άλλου, ενώ αυτοί θα κοιτάνε από μακριά όπως... στις προκυμαίες της Σμύρνης; Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη, ούτε η τρίτη συμφορά στην Ιστορία μας, όπου οι ξένοι, παρότι στην πρώτη φάση δίνουν χείρα βοηθείας, μετά άμα δουν ότι δεν τους βγαίνει το σχέδιο ή έχει εξαντληθεί η χρησιμότητά μας γι’ αυτούς, μας παρατάνε στο έλεος των αγρίων. Μήπως λοιπόν αυτό ακριβώς συμβαίνει και τώρα, κι ενώ εδώ η μία πλευρά φαντάζεται τον εαυτό της συνεχιστή... του Αρη Βελουχιώτη και η άλλη του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες ή του Κολοκοτρώνη, στην πραγματικότητα μας στέλνουν αδιάβαστους; 

Και τι τους νοιάζει άραγε ποιος θα χρεωθεί άλλη μία τετραετία λιτότητα (που όμως στα συριζαίικα θα λέγεται... περισυλλογή και ανασύνταξη), μια χρεοκοπία ή ένα Grexit; Σε κάθε περίπτωση, αυτοί ησυχάζουν από έναν δύσκολο μπελά κι εμείς τρέχουμε πυροβολώντας ο ένας τον άλλον.

Είναι βέβαιο ότι μέσα στη μέθη μιας πρόσκαιρης εκλογικής νίκης ή στον πανικό μιας ήττας-«ξαφνικού θανάτου» από το πουθενά, στο 91' και καλά, οι πολιτικοί δεν ασχολούνται με αυτά. Από την άλλη, οι πολίτες, δικαιολογημένα ή μη, κάνουν αυτό που νομίζουν ότι πρέπει να κάνουν είτε για να σωθούν, είτε για να εκδικηθούν, είτε για να εκτονωθούν. Με τόσο πρόσφατο το παράδειγμα ΔΥΟ πολύ μεγάλων κομμάτων με βαριά ιστορικά ονόματα στην ηγεσία τους, που από ποσοστά ρεκόρ βρέθηκαν στην ανυπαρξία, επιβεβαιώνεται ότι: α) δεν ψηφίζουμε πάντα σωστά... κάτι που διαπιστώνουμε μετά, όταν το βλέπουμε από μακριά και β) τίποτα δεν κρατάει για πολύ, ό,τι κι αν μηχανευτεί, αν δεν τηρήσει τις υποσχέσεις του. Το ίδιο που έπαθαν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. θα συμβεί και στους επόμενους, όσο ισχυρούς ή ανίσχυρους κι αν τους βγάλει η κάλπη. Κάπως σαν να τους παίζει ένα παιχνίδι ο λαός, να τους ανεβάζει στα ύψη και μετά να τους κοπανά με μανία στο έδαφος. (Για να βγάλει το άχτι του! Γιατί όχι; Απαγορεύεται;)

Το θέμα μας όμως εδώ δεν είναι τι θα απογίνουν τα όποια κόμματα και οι πολιτικοί που, ας μην το ξεχνάμε, χάσουν - κερδίσουν τον ίδιο μισθό παίρνουν - το υπερδεκαπλάσιο του κατώτερου! Το θέμα μας είναι τι θα απογίνουν οι Ελληνες και η Ελλάδα στην περίπτωση που η αλήθεια είναι πέρα από τα πανηγύρια για «πρώτη φορά Αριστερά», ή τους θούριους για αγώνα υπέρ πίστεως και πατρίδος στην περίπτωση που μας την έχουν στημένη για να μας ξεφορτωθούν σιγά-σιγά αλλά οριστικά! Στην καλύτερη να μας καταντήσουν Βουλγαρία. Στη χειρότερη, Βενεζουέλα.

Ας ευχηθούμε να μην είναι ήδη πολύ αργά. Γιατί άμα γκρεμιστείς, είτε αριστερά πέσεις είτε δεξιά, δεν υπάρχει καμία διαφορά! Κορόιδα! Ολοι μας... Πώς διάολο το καταφέραμε; Αντε γεια. Ανάψτε κεριά στην Παναγιά.

ΥΓ.: Γιατί εκτός από την τρόικα, καραδοκεί και η Τουρκιά. Αλλά πού μυαλά...