Σπύρος Γκουτζάνης

Η μόνη απάντηση που μπόρεσα να της δώσω είναι ότι “τα δικά μου χρήματα δεν τα πειράζω”.

Μετά την δήλωση του κ. Στουρνάρα ότι υπάρχει κίνδυνος ρευστότητας λόγω των πολιτικών εξελίξεων δεν ένιωσα ανησυχία και εν τέλει και η κυρία δεν τα απέσυρε, το θεώρησε υπερβολικό. Εάν αυτός ήταν ο στόχος του κ. Στουρνάρα μάλλον απέτυχε κάτι που σαν κεντρικό Τραπεζίτη δεν πρέπει να τον τιμά. Αν τον θεωρούσαμε αξιόπιστο θα είχαμε πράγματι κάνει ουρές στα ΑΤΜ για να προλάβουμε όσο ακόμη υπάρχουν χρήματα και με τον πανικό θα προκαλούσαμε πράγματι πρόβλημα ρευστότητας. Εκτός εάν αυτό έχει ήδη συμβεί και το κρύβουν. Πάντως στις συζητήσεις τους οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες -που εκλέγονται και λογοδοτούν στον λαό- λένε ότι δεν έχουν τέτοια εικόνα. Εάν όμως οι εκλεγμένοι και υπεύθυνοι απέναντι στην κοινωνία -δεν σπάμε το off the record αλλά τα στοιχεία τους είναι στην διάθεσή μάς- λένε ότι δεν έχουν τέτοια εικόνα τότε που βασίστηκε ο κ. Στουρνάρας;

Το βασικό ερώτημα βέβαια είναι: είχε δικαίωμα να κάνει τέτοιες δηλώσεις; Οι άνθρωποί του έλεγαν αμέσως μετά και το αναπαρήγαγαν οι αυτόκλητοι πολλαπλασιαστές των ΜΜΕ ότι “ο κ. Προβόπουλος το 2009 ενημέρωσε κατ ιδίαν τον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το μεγάλο έλλειμμα αλλά οι προειδοποιήσεις του δεν έπιασαν τόπο”. Από όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ο κ. Προβόπουλος πήγε στους αρχηγούς με συγκεκριμένα στοιχεία για την εκτόξευση του ελλείμματος. Ο κ. Στουρνάρας απλώς εικασίες καταστροφής κατέθεσε και όχι στοιχεία.

Ειρρήσθω εν παρόδω αν ο κ. Προβόπουλος είχε μιλήσει τότε δημοσίως, με το πολιτικό κλίμα του 2009 θα τον είχαν κρεμάσει στο Σύνταγμα γιατί πολύ απλά ο διορισμένος Τραπεζίτης δεν μπορεί να παρεμβαίνει με άκομψο τρόπο στα πολιτικά πράγματα. Για όσους από αντίδραση στο διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα πουν αυτομάτως ότι “οι πολιτικοί μας οδήγησαν εδώ” ας σκεφθούν που θα πάμε αν αναλάβουν την ευθύνη διορισμένοι υψηλόβαθμοι και καλοπληρωμένοι υπάλληλοι σαν τον κ. Στουρνάρα ή τον κ. Θεοχάρη που η μόνη τους δύναμη είναι η αγάπη του κ. Σόιμπλε.

Εάν ο κ. Στουρνάρας είχε περιοριστεί να περιγράψει με οικονομικούς τεχνοκρατικούς όρους και με παράθεση στοιχείων τους κινδύνους για την οικονομία από την πολιτική συγκυρία έστω και δημοσίως, δύσκολα θα τον έψεγε κανείς. Ο κ. Στουρνάρας όμως δεν περιορίστηκε σε αυτό απευθύνθηκε ευθέως στους βουλευτές καλώντας τους εμμέσως πλην σαφώς να ψηφίσουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας δικαιώνοντας έτσι την κριτική του ΣΥΡΙΖΑ ότι ενήργησε σαν κομματάρχης του Σαμαρά. Οι προεκτάσεις της συμπεριφοράς του είναι πολύ χειρότερες οδηγούν στο να καταργήσουμε την δημοκρατία -όσο κακή κι αν είναι- και να αφήσουμε την διαχείριση της οικονομίας και της κοινωνίας στα αρπακτικά των αγορών και στους διορισμένους τεχνοκράτες.

Πάντως για να του αναγνωρίουμε και ένα ελαφρυντικό δεν χρειάστηκε να του δώσει γραμμή ο πρωθυπουργός. Ο κ. Στουρνάρας μετά το “forget it Giannis” είναι πεπεισμένος ότι οποιαδήποτε αντίρηση στο Βερολίνο σημαίνει έξοδο από το ευρώ και καταστροφή.

ΥΓ. Ακόμη κι αν δεν πέτυχε τον στόχο του ο κ. Στουρνάρας να δημιουργήσει πανικό πάντως προσπάθησε και αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσουμε.