Δημήτρης Δανίκας

Αποτέλεσμα;  Ατελείωτος   χλευασμός. Και ατελείωτος κανιβαλισμός.  Οχι  για το παιδί αλλά  για  τον  γονιό. Επειδή θεωρείται φιλομνημονιακός και   φιλοσυστημικός Επομένως καλά  να πάθει. Επομένως  το παιδί να πληρώσει το τίμημα  όπως κάθε κοινός θνητός. Επομένως άθλιος ο  γονιός. Επομένως καλοπληρωμένη «τιμωρία»  από τον θεό

Γιατί όλος αυτός ο ορυμαγδός; Μα  φυσικά  επειδή ο  εν λόγω συνάδελφος είναι  επώνυμος και γνωστός.  Τρομερό! Ετσι η τραγωδία του ενός καταλήγει  χαρά για τον άλλο. Τον όποιο «άλλο». Και επειδή  η  δυστυχία αυτού του  επώνυμου  γονιού  καταλήγει προσωρινή ευτυχία  για τους άλλους. Τους όποιους κακόβολους και ελαφρόμυαλους άλλους. Και επομένως με κάθε  ευκαιρία  να ορμήσουμε να  πιούμε αίμα  φρέσκο,  ζεστό και  διάσημο

Κοιτάξτε προσεκτικά την   γενικότερη εικόνα. Πρώτο  η κατανάλωση  «απαγορευμένων ουσίων» είναι τόσο γενικευμένη και  μαζική όσο  σχεδόν και  η αντίστοιχη  των   τσιγάρων.  Πάμε παρακάτω

Δεύτερο, η  κατανάλωση  τέτοιων  «απαγορευμένων ουσιών» η πιο  προσφιλής τόσο   στα    σχολεία  των  πλούσιων και διάσημων (τα  ιδιωτικά και κολλέγια) όσο και  στα  πιο λαικά. Ακόμα  και των  πιο ακριτικών  χωριών.  Σωστό;  Ολόσωστο!

Τρίτο,  άρα πολύ πιθανό  τέτοιες ουσίες να καταναλώνουν τα παιδιά της πλειονότητας   των   ανθρώπων που  λοιδορούν και  χλευάζουν αυτόν τον επώνυμο  τηλε-δημοσιογράφο. Και όχι  μόνο τα παιδιά,  ίσως ακόμα και ακόμα και οι  γονείς. Ελα μωρέ. Πως κάνεις έτσι  για ένα μπάφο;

Τέταρτο, επομένως  το πιθανότερο είναι  να συμβαίνει το  γνωστό νεοελληνικό,  «σχιζοφρενικό»  και κανιβαλικό.  Οπως ο  φοροφυγάς που  καταγγέλλει και  δαχτυλοδείχνει  τον  γείτονά του  ως φοροφυγά  το ίδιο και με  όλους αυτούς  τους  «μπαφάρχες». Που κανιβαλίζουν   για την ίδια πράξη, τον ίδιο  εθισμό, την ίδια παρανονία που  οι ίδιοι  απολαμβάνουν!

Πέμπτο και  τελευταίο. Η  ιστορία  αυτή θα  ήταν εντελώς  ασήμαντη  αν  οι συνέπειες  δεν ήταν τόσο εφιαλτικές.   Οπως ο πανελλήνιος  διασυρμός  του παιδιού. Οπως η τραγωδία των  γονιών. Και όπως. Το χειρότερο αυτό, η διαπίστωση ότι  αλληλεγγύη,  ευαισθησία, αυτογνωσία είναι έννοιες και καταστάσεις  εντελώς άγνωστες και  μάλλον  εχθρικές σ αυτόν  τον τόπο!

Επιστημονικά  έχει   διαπιστωθεί  ότι η κατανάλωση τέτοιων ουσιών «καίει» τον   σκληρό  δίσκο των  ναρκωμανών. Παντού. Πλην Ψωροκώσταινας. Εδώ  συμβαίνει το  εξής παράδοξο. Η  περιρρέουσα χυδαιότητα  και ο επικών  διαστάσεων  καθημερινός κανιβαλισμός, έχουν  φροντίσει να  ξεριζώσουν κάθε κουκούτσι από  το μυαλό μας.  Επομένως  τα ναρκωτικά έρχονται  δεύτερα και  καταιδρωμένα!

Ενα  το   συμπέρασμα. Τα κρανία  άδεια. Τα σαρκία  άδεια. Τα αισθήματα άδεια. Οι  αξίες  άδειες. Μερικές  φορές  έχω  την αίσθηση ότι παίζω στην θρυλική  ταινία του Τζορτζ Ρομέρο «H νύχτα  των  ζωντανών  νεκρών»!