Θέμος Αναστασιάδης

Σαν να είμαστε στην Α’ Δημοτικού και βάζει ο δάσκαλος τα άτακτα παιδάκια τιμωρία. Ετσι και η μέση κοινωνία προεκλογικά συζητά και πορεύεται με τη λογική του ποιον θα τιμωρήσει για να του στείλει το μήνυμα (υπάρχουν και τα SMS) ώστε να μην το ξανακάνει. Ελα όμως που η τιμωρητική διάθεση δεν περιορίζεται, όπως νομίζουν μερικοί μερικοί, μόνο προς την κυβέρνηση - και ειδικά τη Ν.Δ. Ο χαμός σε επίπεδο «η τιμωρία για την τιμωρία» γίνεται καταρχάς στην «Ελιά». Ελιά και τρέχα γύρευε ποιον βασιλιά. Οι λίγοι θέλουν να τιμωρηθεί ο Βενιζέλος και γι’ αυτό μπορεί να ρίξουν ΔΗΜ.ΑΡ., για να ενισχυθεί ο Γιώργος Παπανδρέου, τον οποίο όμως είχαν προηγουμένως τιμωρήσει βάζοντας στη θέση του τον Ευάγγελο. Ενα άλλο κομμάτι τέως Πασόκων θέλει την τιμωρία και του Βαγγέλη και του Γιώργου, αλλά χωρίς να ενισχυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο θέλουν επίσης να τιμωρήσουν γιατί πήρε το τυχάρπαστο και κρατικοδίαιτο ΠΑΣΟΚ υπό τη σκέπη του. Γι’ αυτό μπορεί να ρίξουν από Αλαβάνο και ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι «Ποτάμι». Αλλά το «θα σε βάλω τιμωρία» παίζει ρόλο και εντός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπου η αριστερή πλευρά, λαφαζανική ή μη, θεωρεί ότι πρέπει να πάρει κι ο Αλέξης ένα μήνυμα ότι δεν τα πάει τόσο... αντιευρωπαϊκά και μαχητικά όσο θα ’θελαν αυτοί και να αλλάξει προεκλογικά. Ετσι εξηγείται και το απίθανο πρόσφατο άλλ’ αντ’ άλλων της ηγεσίας για το τι πρέπει να γίνει με το νόμισμα της χώρας που, σύμφωνα με την τελευταία τους και πιο «θεϊκή» εκδοχή, δεν έχει και τόση σημασία αρκεί να ’χει ο κόσμος λεφτά! Σε φάση να τιμωρηθεί (για ό,τι έκανε παλιά συγκυβερνώντας) ή όχι (μήπως και φανεί χρήσιμος για έναν αριστερόστροφο κυβερνητικό σχηματισμό στο μέλλον) υπόκειται και ο Φώτης Κουβέλης, που κάνει τον σταυρό του για το πού θα γείρει η πλάστιγγα. Μείζον θέμα τιμωρίας ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ υπάρχει και από μερίδα πικραμένων ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής (και ολίγων «μπερδεμένων» συνταγματολόγων) που προβληματίζονται ως προς το τι θα πονέσει πιο πολύ όσους έβαλαν στο περιθώριο το ακροδεξιό κόμμα. Να ψηφίσουν… κομμούνια; Δεν πάει το χέρι τους! ΠΑΣΟΚ ή «Ποτάμι»; Καλύτερα να πέσουν μέσα να πνιγούν! Να πάνε σε άκυρο ή αποχή; Αλλο μπέρδεμα κι εκεί. Αλλά και πού δεν υπάρχει μπέρδεμα. Απ’ όσα ακούμε, οι μόνοι που είναι εκτός φάσης τιμωρίας από το εκλογικό σώμα είναι ο Κουτσούμπας και ο Θεοδωράκης ως τελείως καινούριος. Ε, τον Σταύρο τον «τιμωρούν» μόνο οι τέως συνάδελφοί του στη δημοσιογραφία και τη σόουμπιζ λόγω «αλληλεγγύης»!

Φυσικά το λαϊκό αίσθημα και το τι θα βγάλει από την κάλπη είναι άλλο πράγμα. Οι κατεστραμμένοι από την πολιτική του Μνημονίου Ελληνες έχουν χίλιους δύο λόγους να τιμωρήσουν τους πάντες και κανείς δεν μπορεί να τους αγνοήσει, να τους υποτιμήσει ή να τους απαξιώσει. Οσοι έχασαν τη δουλειά τους, τα σπίτια τους, τις συντάξεις τους, τα μαγαζιά τους και τις καταθέσεις τους διακατέχονται -απόλυτα δικαιολογημένα- από συναισθήματα μεταξύ οργής, απελπισίας και αδιαφορίας. Νιώθουν, φυσιολογικά, ότι κάτι πρέπει να κάνουν γι’ αυτό, αλλά από κει και πέρα χάνεται η μπάλα. Φταίει πιο πολύ η Τρόικα ή οι δικές μας κυβερνήσεις; Κι αν είναι οι ημέτεροι, τότε βαρύνουν περισσότερο οι ευθύνες τον Γιώργο Παπανδρέου που, αφού είπε «ναι σε όλα», δεν κατάφερε να εφαρμόσει ούτε το Μνημόνιο, αλλά ζητάει και τα ρέστα από πάνω. Αλλοι θα πουν ότι μαζί με τον Παπανδρέου φταίει και ο Κώστας Καραμανλής που δεν πρόλαβε ή δεν είδε καν το κακό να ’ρχεται. Αλλά και εντός Νέας Δημοκρατίας τα παλιά τζάκια, που έχουν περιθωριοποιηθεί και τρελαίνονται στην ιδέα ότι ο Σαμαράς μπορεί και να πετύχει, θέλουν να του κόψουν τα πόδια και τον αέρα εδώ και τώρα.

Οι πολίτες έχουν τα δίκια τους. Ξέρουν δεν ξέρουν τι τους γίνεται, αυτοί ψηφίζουν. Ομως οι μικροκομματικοί και προσωπικοί υπολογισμοί των επαγγελματιών πολιτικών που τα κάνουν όλα για την πάρτη τους είναι αδιανόητο και απαγορευτικό να καθορίζουν την πορεία μιας χώρας. Πολύ πιο σωστό, έντιμο και δημοκρατικό είναι να την καθορίζουν τα συναισθήματα του λαού, όποια κι αν είναι αυτά. Αδικημένος, οργισμένος, προδομένος, μάλιστα. Πρέπει κάποιους να τιμωρήσει, έστω κι αν είναι δεδομένο ότι ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΘΕΟ τα πράγματα δεν θα γίνουν όπως πριν το 2009 για οιονδήποτε. Είναι σαν να βγαίνεις από πόλεμο και να νοσταλγείς το πριν. Δεν θα ξανάρθει ποτέ. Το ερώτημα για ΤΟΝ ΕΞΥΠΝΟ ΘΥΜΩΜΕΝΟ είναι το ΠΟΤΕ θα πρέπει να τιμωρήσει πολιτικά όποιον νομίζει ότι φταίει… Οταν ΣΤΑΘΟΥΜΕ στα πόδια μας, ή τώρα που ακόμη παραπαίουμε και απλώς θα ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ μας, ή σαν τον αγά θα κάνουμε περιτομή… σε όλα μας τα γεννητικά;

Οταν ακόμα παίζεται το πώς και αν θα επιβιώσουμε, πρέπει πρώτα να διασφαλίσουμε το δεύτερο (ειδικά όταν μας υπόσχονται 50 χρόνια επιμήκυνση του χρέους, που είναι μία από τις καλύτερες λύσεις για το πρόβλημά μας) και μετά να βγάλουμε τα μάτια μας. Ε, τώρα είναι η ώρα να βγάλουμε ξανά το ψωμί μας και όχι το άχτι μας. Ας το αφήσουμε για μετά που θα είναι και πιο εκρηκτικό το θυμικό. Και θα τιμωρηθούν όλοι πιο σκληρά και εκ του ασφαλούς!