Τάκης Τρακουσέλλης

Την τελευταία 15ετία η αυτοκινητοβιομηχανία έχει περάσει από διάφορα στάδια. Στις αρχές του 21ου αιώνα, όταν τα ταμεία γέμιζαν, αφού τα αυτοκίνητα πωλούνταν πιο εύκολα και από τα στρινγκ (τότε της μόδας) στις αναπτυγμένες ηπείρους και δη στην Ευρώπη, οι περισσότερες εταιρείες μπήκαν σε μια περίοδο ανεξέλεγκτης σπατάλης προσπαθώντας η μια να διαφοροποιηθεί από την άλλη προσφέροντας φρου-φρου κι αρώματα.

Ουσία μηδέν. Πηγαίναμε στις εκθέσεις αυτοκινήτων και η μια εταιρεία συναγωνίζονταν την άλλη στο ποια θα έχει το πιο εντυπωσιακό σόου και το μεγαλύτερο... βουνό από αστακούς, καραβίδες, σολομό και σασίμι στο μπουφέ της. Χαρακτηριστικά, θυμάμαι μια χρονιά να με σταματάει σε έναν από τους διαδρόμους της εκθέσεως της Γενεύης (ήταν το 2002;) μια τύπισσα αλά Μέριλιν Μονρόε, συνοδευόμενη από δύο... ξυλοπόδαρους μπράβους (και καλά) και να μου τραγουδάει να επισκεφτώ το περίπτερο της τάδε (δεν θυμάμαι ποια ήταν) εταιρείας, την τάδε ώρα που ήταν προγραμματισμένη η συνέντευξη Τύπου. Μιλάμε για το απόλυτο κιτς, που ούτε στο Las Vegas δεν το συναντάς. Γενικότερα η αυτοκινητοβιομηχανία -εκτός κάποιων φωτεινών εξαιρέσεων- κινούνταν στα όρια ενός τεράστιου παγκόσμιου... κιτς. Ακόμα και στα ίδια τα προϊόντά της. Θέλετε παράδειγμα; Σε ποιον λείπει το -μαφιόζικο- PT Cruiser της Chrysler; Σε κανέναν. Σε ποιον λείπει το Smart Roadster; Μάλλον σε κανέναν. Μιλάμε για αυτοκίνητα-τσίρκουλα που προσέβαλαν, πάνω απ’ όλα, την αυτοκινητοβιομηχανία.

Ολα αυτά όμως άλλαξαν, με την κρίση να παίζει τον δικό της ρόλο σε αυτό. Η τελευταία χτύπησε αρχικά την αγορά της Αμερικής, η οποία στην κυριολεξία τινάχτηκε στον αέρα για να ξαναχτιστεί σήμερα. Μόνο μία εταιρεία κατάφερε να μείνει όρθια, που ήταν και η μόνη από τις αμερικανικές που απείχε από το τσίρκο των άλλων. Σήμερα μάλιστα διαπρέπει με μοντέλα που πραγματικά θα ζήλευαν ακόμα και οι -υπεράνω- Γερμανοί κατασκευαστές. Η εταιρεία αυτή δεν είναι άλλη από τη Ford, η οποία μάλιστα έχει απορρίψει και τη βοήθεια της κυβέρνησης των ΗΠΑ (κάτι σαν ανακεφαλαιοποίηση).

Στη συνέχεια η κρίση πέρασε στην Ευρώπη και τσάκισε την αγορά αυτοκινήτου. Να θυμίσω ότι τότε η κυβέρνηση Καραμανλή «πανηγύριζε» ότι η κρίση των εταίρων δεν μας αγγίζει γιατί δεν έχουμε βαριά βιομηχανία (παραγωγικές μονάδες αυτοκινήτων κ.λπ.), τρομάρα μας.

Οι ευρωπαϊκές αυτοκινητοβιομηχανίες φάνηκαν πάντως πιο διαβασμένες, έχοντας ήδη κατά νου το παράδειγμα των ΗΠΑ. Απαλλαγμένες από χαζές νοοτροπίες -δηλαδή από τα στελέχη με τις... κιτς εμπνεύσεις- αντιμετώπισαν την κρίση με σχέδιο, στρέφοντας τις εμπορικές τους βλέψεις προς τις αγορές που κάποτε υποτιμούσαν, όπως αυτές της Κίνας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, της Σιγκαπούρης κ.ά.

Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα, όπου οι αυτοκινητοβιομηχανίες κάνουν ένα ανεπανάληπτο restart, κυρίως στην ευρωπαϊκή αγορά, κάτι που γίνεται αντιληπτό ακόμα και στον πιο άσχετο με το αυτοκίνητο άνθρωπο. Για παράδειγμα, δείτε τα σημερινά μοντέλα της Volvo, της Μercedes, της BMW, της Renault, της Nissan, της Subaru, της Skoda, της Toyota, της Peugeot...