Γιάννης Μακρυγιάννης

Είναι σύνηθες τα κόμματα πρώτα να παίρνουν την εξουσία και μετά να λένε τι θα κάνουν – ή καλύτερα να αποκαλύπτουν τι θα κάνουν. Όπως ια παράδειγμα τούτη η κυβέρνηση, που βγήκε με τη σημαία της επαναδιαπραγμάτευσης και μόνο επαναδιαπραγμάτευση δεν έκανε. Για την ακρίβεια έκανε ακριβώς, μα ακριβώς, ό,τι ζήτησαν οι γερμανοί και οι λοιποί δανειστές.

Ο Λαφαζάνης λοιπόν είπε το αυτονόητο. Ότι χώρα πρέπει να έχει εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση που οι ημίτρελοι και παράφρονες του Βερολίνου επαναφέρουν θέμα παραμονής της χώρας στο ευρώ, για να επιβάλλουν τις συνταγές της λιτότητας, της διάλυσης της κοινωνίας και του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου. Εκεί, ή θα πρέπει να συμβιβαστείς με το μνημόνιο, όπως έκανε και ο «ουδείς αναμάρτητος», ή να πας τη σύγκρουση λίγο πιο πέρα. Επαναδιαπραγμάτευση σημαίνει σύγκρουση και σύγκρουση σημαίνει αποφασιστικότητα και ετοιμότητα για πολλά. Εάν δεν είσαι έτοιμος, σημαίνει δεν είσαι αποφασισμένος. Κι αν δεν είσαι αποφασισμένος το πιθανότερο είναι να σε κλάψουν οι ρέγκες – κι ας είσαι στην εξουσία.

Το ότι το λέει και προεκλογικά ο Λαφαζάνης και χαλάει έτσι η εικόνα του κόμματός του – όπως τον κατηγόρησαν κάποιοι σύντροφοί του - δεν αλλάζει την ουσία. Ο Λαφαζάνης το λέει αυτό εδώ και καιρό αλλά κανείς δεν φιλοτιμήθηκε.

Αλλά το θέμα που βάζει ο Λαφαζάνης, δεν θα έπρεπε να αφορά ούτε μόνο τον Λαφαζάνη, ούτε μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ.

Εναλλακτικό σενάριο θα έπρεπε να έχει η χώρα έτσι κι αλλιώς. Όπως, είμαι βέβαιος έχουν ορισμένες από τις ισχυρές χώρες του ευρωπαϊκού παιχνιδιού, για παρπάδειγμα η Γερμανία. Στην οποία Γερμανία όλα συζητούνται χωρίς ταμπού: Να μείνει η Γερμανία στο ευρώ, αλλά να φύγουν όσοι δεν γουστάρει. Να φύγει η Γερμανία από το ευρώ και να μείνουν όσοι θέλουν. Να κάνει η Γερμανία με όσους θέλει ένα «σκληρό ευρώ» και να γίνει και ένα «δεύτερο ευρώ» για τις παρακατιανές χώρες. Όλα τα συζητά η Γερμανία, αλλά στην Ελλάδα οποιαδήποτε τέτοια συζήτηση είναι έγκλημα καθοσιώσεως!!!

Ας μείνουμε σε δύο παραδοχές για να συνεννοηθούμε κάπως:

Το ευρώ είναι ένα, τουλάχιστον, κακοσχεδιασμένο νόμισμα, που με τους κανόνες που διέπουν τη λειτουργία του και τη συμφωνία των κρατών για την ένταξή του σε αυτό, προκαλεί τεράστια προβλήματα. Επιπλέον στα χέρια νεοφιλελεύθερων Ταλιμπάν, που έχουν επιπλέον τη διάθεση και τη δυνατότητα σε κάποια φάση να επιβάλλουν την κυριαρχία τους, όπως οι Γερμανοί αυτά τα χρόνια, γίνεται άκρως επικίνδυνο.

Η Ενωμένη Ευρώπη και το ευρώ λοιπόν όπως είναι και λειτουργούν σήμερα ή θα αλλάξουν ή πρέπει να αμφισβητούν. Όχι μόνο από τους εκ πεποιθήσεως αντίθετους στην ιδέα της ενωμένης Ευρώπης και του κοινού νομίσματος, αλλά κυρίως από όσους ασπάζονται τις ιδέες αυτές με προοδευτική οπτική.