Γιάννης Μακρυγιάννης

Αν κάποιος περίμενε να δει τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ για να αποφασίσει εάν θα το ψηφίσει τελικά, μάλλον απογοητεύτηκε – πιθανόν αυτό θα ισχύσει και με άλλα κόμματα και κυρίως τη ΝΔ.

Η κρίση του πολιτικού συστήματος, η αποστροφή και η απογοήτευση των πολιτών για την πολιτική και τους πολιτικούς, αποτρέπει τη συμμετοχή στα κοινά και πρωτίστως απομακρύνει τους επιτυχημένους και αναγνωρισμένους ανθρώπους κάθε χώρου από τα δύο μεγάλα κόμματα.

Άλλοτε γινόταν διαγωνισμός για μία θέση στα ψηφοδέλτια των κομμάτων, που διεκδικούσαν την εξουσία. Τώρα, ο ένας φεύγει πιο γρήγορα από τον άλλο, μακριά από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Ο δικομματισμός είναι πλέον αναγκασμένος να βαδίσει στην έρημο του κοινωνικής απαρέσκειας, της απομόνωσης και της αποδοκιμασίας, που συμβολίζει η μειωμένης πολιτικής και κοινωνικής αξίας στα ψηφοδέλτιά του.

Υπό αυτή την έννοια, μπορεί οι επιτελείς του Ευάγγελου Βενιζέλου να κατέβαλαν σοβαρές προσπάθειες να εντάξουν στις λίστες του ΠΑΣΟΚ ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί στη δημόσια ζωή, όμως μέσα σε αυτή την κρίση η προσπάθεια ήταν μάλλον  καταδικασμένη.

Αν μπορεί να μιλήσει κάποιος για εκπλήξεις, αυτές είναι μόνο αρνητικές: Βασικοί πρωταγωνιστές του ναυαγίου των τελευταίων δυόμισι ετών δεν κόπηκαν, αλλά περιελήφθησαν στα ψηφοδέλτια και προτείνονται στους ψηφοφόρους με δόξα και τιμή.

Πολιτικοί, που είχαν αποχωρήσει για διάφορους λόγους, επανέρχονται στα ψηφοδέλτια, ασχέτως εάν προκαλούν την κοινωνία ή δεν έχουν πλέον απήχηση στις τοπικές κοινωνίες.

Τα νέα πρόσωπα είναι πολλά. Και πολλά νέα πρόσωπα είναι νέα και στην ηλικία. Που σημαίνει ότι η νέα γενιά παίρνει στη σκυτάλη. Μόνο, που πρέπει να αποδείξει ότι αξίζει – ολόκληρη η γενιά και καθένας εκπρόσωπός της ξεχωριστά – την ευκαιρία.

Μέχρι τότε λοιπόν το ΠΑΣΟΚ εξαρτάται από την απόδοση και το πέρασμα που θα έχει στις εκλογές ένα και μόνο πρόσωπο: Ο αρχηγός του.