Αλέξανδρος Κασιμάτης

Αν περπατήσετε στο κέντρο της Αθήνας θα το διαπιστώσετε αμέσως. Τα λουκέτα στα καταστήματα έχουν αυξηθεί εντυπωσιακά. Και δεν συζητάμε για το εγκαταλελειμμένο  κέντρο. Στους δρόμους κοντά στην πλατεία Συντάγματος και στο Κολωνάκι η εικόνα των άδειων καταστημάτων, με τα μεγάλα έντονα γράμματα για «προσφορές» και «εκπτώσεις»  πάνω στις κενές βιτρίνες,  είναι  συνεχής.
   
Στον πεζόδρομο της Βαλαωρίτου -που άλλοτε δεν έβρισκες τραπέζι- η κρίση είναι εμφανής. Ειδικά στη γωνία με την Αμερικής, φαίνεται  σαν τα λουκέτα να είναι κολλητικά. Τέσσερα πέντε μαγαζιά, το ένα δίπλα στο άλλο, έχουν κατεβάσει ρολά.
    
Λίγο πιο κάτω, στη συμβολή της οδού Κολοκοτρώνη με τη Σταδίου είναι ένα κατάστημα ασημικών με την επωνυμία Νησιώτης. Περνώ απ’ έξω  καθημερινά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Σήμερα το μεσημέρι είδα μέσα δύο κυρίες –προφανώς δούλευαν σε αυτό- οι οποίες μάζευαν προσεκτικά τα ασημικά και τα τοποθετούσαν σε υφασμάτινες θήκες. Στην βιτρίνα, έχουν κολλήσει ένα άσπρο πανό, με καλλιτεχνικούς χαρακτήρες, το οποίο γράφει:  Ευχαριστούμε την αξιότιμον πελατεία για τη στήριξη των 112 ετών. Νησιώτης 1899 –2011.
    
Ένα ακόμη λουκέτο είναι. Δεν διαφέρουν οι επιπτώσεις  από αυτές άλλων καταστημάτων με πολύ μικρότερη ιστορία που έκλεισαν λόγω της κρίσης: Κάποιοι δυστυχείς έχασαν τη δουλειά τους, άλλοι τα ενοίκια που έπαιρναν, άλλοι τον πελάτη που προμήθευαν προϊόντα  κ.ο.κ. Αλλά η διαφορά είναι αυτά τα  112 χρόνια. Σκεφθείτε το: Πούλαγε ασημικά όταν έγινε η Μικρασιατική καταστροφή, η Κατοχή, ο εμφύλιος, ο Αττίλας.
   
Άντεξε και υποτιμήσεις  αλλά αναγκάστηκε να κατεβάσει ρολά το 2011…