Βασ. Αναστασόπουλος

Η πρόσφατη απόφαση της Γερμανίδας καγκελάριου και του Γάλλου προέδρου να διακόψουν τις διακοπές τους και να «σκύψουν» πάνω από την κρίση χρέους της ευρωζώνης και την κατάρρευση των αγορών προκάλεσε πολλές προσδοκίες για τη λήψη σημαντικών και, το κυριότερο, άμεσων αποφάσεων, με στόχο την σταθερότητα του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος. Βλέποντας την κρίση χρέους που άρχισε από την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, να εξαπλώνεται στο κέντρο της Ευρώπης, θα περίμενε κανείς ότι οι κ.κ. Σαρκοζί και Μέρκελ θα ήταν αποφασισμένοι να «σηκώσουν τα μανίκια» και να λάβουν αποφάσεις «εδώ και τώρα», προκειμένου να καθησυχάσουν τις παραπαίουσες οικονομίες και χρηματαγορές.

Φευ… Η πολυδιαφημισμένη έκτακτη συνάντηση των δύο ηγετών στο μέγαρο των Ηλυσίων ουδόλως δικαίωσε τον «ντόρο» που είχε προκαλέσει, πριν καν ξεκινήσει. Με το Βερολίνο, άλλωστε, να έχει φροντίσει μία ημέρα πριν από το ραντεβού της Γερμανίδας καγκελάριου και του Γάλλου προέδρου, να χαμηλώσει τον πήχη των προσδοκιών, τονίζοντας ότι το ευρωομόλογο δεν προκρίνεται -τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο- ως η δέουσα «απάντηση» στην κρίση χρέους, ακόμα και ο πιο αισιόδοξος «καλοθελητής» δεν θα μπορούσε να περιμένει τίποτα περισσότερο…

Κι όμως… Σαν να μην έφτανε η ατολμία και η αναβλητικότητά τους, για την οποία έχουν κατηγορηθεί από έγκριτους οικονομικούς αναλυτές ουκ ολίγες φορές, οι «ηγέτες» της Γαλλίας και της Γερμανίας πήγαν και πρότειναν τη φορολόγηση των χρηματοοικονομικών συναλλαγών, σε μια περίοδο που τα χρηματιστήρια καταρρέουν και οι τράπεζες χρειάζονται κεφάλαια... Μίλησαν για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, συνταγματικό «φρένο» χρέους και αναβάθμιση του ελεγκτικού ρόλου της Κομισιόν, ενώ το ευρωομόλογο απορρίφθηκε προσωρινά, ωστόσο «αχνοφαίνεται», κάπου εκεί στο… βάθος, ως μελλοντική λύση, εάν όλες οι άλλες αποτύχουν...

Παράλληλα, ζήτησαν από τους υπουργούς των Οικονομικών τους να προετοιμάσουν προτάσεις, που θα υποβληθούν στις αρχές του 2012, ώστε από το 2013 να μπορούν Γάλλοι και Γερμανοί να επιβάλουν έναν κοινό φόρο στις επιχειρήσεις, ενώ, στις αρχές κάθε εξαμήνου, οι υπουργοί Οικονομικών των δύο χωρών θα έχουν μια κοινή συζήτηση πριν από την υποβολή του προϋπολογισμού, ώστε οι προτάσεις να είναι κοινές. Επίσης, Γαλλία και Γερμανία σκοπεύουν να προτείνουν, όπως οι 17 χώρες - μέλη της ευρωζώνης υιοθετήσουν έναν κανόνα ισοσκελισμού του προϋπολογισμού τους πριν από το καλοκαίρι του 2012 και τον εντάξουν στα Συντάγματά τους.

Ωραία όλα αυτά και πολλοί οικονομικοί αναλυτές ή εκτελεστικά όργανα, όπως π.χ. η Κομισιόν, θα εκτιμήσουν ότι, ενδεχομένως, είναι και ελπιδοφόρα… Αλλά, όπως προκύπτει, η εφαρμογή τους αναμένεται για το 2012 και το 2013! Τότε, γιατί οι δύο ηγέτες έκριναν σκόπιμο να συναντηθούν… εκτάκτως; Εάν οι ακραίες καταστάσεις, όπως το παρ’ ολίγον «κραχ» που βίωσαν οι χρηματαγορές την περασμένη εβδομάδα, απαιτούν και ακραία μέτρα, τότε προς τι η «σπουδή» για μια έκτακτη συνάντηση, η οποία κατέληξε σε αποφάσεις που θα εφαρμοστούν από του χρόνου -και βλέπουμε; Γιατί, για παράδειγμα, δεν μας είπαν οι δύο «ηγέτες» πώς θα αντιμετωπίσουν ΤΩΡΑ, ΑΜΕΣΑ, το γεγονός ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης στις χώρες τους -και όχι μόνο- επιβραδύνονται και πλησιάζουν σχεδόν στο μηδέν, φτάνοντας στο χαμηλότερο σημείο από το 2009 και παρασύροντας μαζί τους και τις πιο αδύναμες χώρες της ευρωζώνης;

Μήπως, τελικά, η «βόμβα» του Νομπελίστα Αμερικανού οικονομολόγου -και συμβούλου του Έλληνα πρωθυπουργού, σημειωτέον- Τζόζεφ Στίγκλιτς, ο οποίος προτείνει την αποχώρηση της Γερμανίας από την ευρωζώνη, εάν η κυρία Μέρκελ διαφωνεί με το ευρωομόλογο, δεν ακούγεται και τόσο παράλογη;