Ζωή Αλιπράντη

Αυτό το καλοκαίρι έζησα μια πρωτόγνωρη εμπειρία ως εκπαιδευόμενη δημοσιογράφος στο Πρώτο Θέμα.

Είμαι μαθήτρια του Κολεγίου Αθηνών και μόλις αποφοίτησα από την τρίτη γυμνασίου . Μετά από μια γόνιμη , αλλά κουραστική σχολική χρονιά περίμενα το καλοκαίρι να ξεκουραστώ. Τα περασμένα δύο καλοκαίρια πέρασα δύο εβδομάδες σε ένα καλοκαιρινό πρόγραμμα του πανεπιστημίου της Οξφόρδης. Οι τέσσερεις αυτές εβδομάδες συνολικά υπήρξαν μια απίστευτη εμπειρία που έφερε σε επαφή με συνομήλικα παιδιά  από όλο τον κόσμο και με βοήθησε να ωριμάσω σαν άτομο.

Παρόλα αυτά φέτος ήρθε η επιθυμία να δοκιμάσω κάτι εναλλακτικό από το σχολείο, που θα με απασχολούσε όλο τον Ιούλιο και να πειραματιστώ με κάτι καινούριο που θα μου προσέφερε μόνο ο χώρος της εργασίας. Έτσι αποφάσισα να δοκιμάσω να εργαστώ σαν δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Το Πρώτο Θέμα»!

Η δημοσιογραφία πάντα με γοήτευε εφόσον από μικρή μου άρεσε να καταγράφω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου. Επιπλέον, η συλλογή και η διάδοση πληροφοριών που αφορούν την επικαιρότητα τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο υπήρξε κάτι που θεωρώ ότι θα με βοηθούσε να διευρύνω τους πνευματικούς μου ορίζοντες και να γίνω πιο ενημερωμένος πολίτης.
 
Αρχική σκέψη μου ήταν να εργαστώ στον τομέα της εφημερίδας, τελικά όμως μου πρότειναν να εργαστώ στο χώρο του διαδικτύου διότι ενημερώνεται συχνότερα και έτσι θα έχω την ευκαιρία να γράφω περισσότερα άρθρα. Όλοι οι δημοσιογράφοι ήταν πολύ φιλικοί μαζί μου και μου εξήγησαν αναλυτικά τη δουλειά τους και το σύστημα μέσω του οποίου γίνεται η προσθήκη άρθρων στην ιστοσελίδα www.protothema.gr .

Τις πρώτες μέρες χρειαζόμουν βοήθεια στην επιλογή θέματος , αλλά αργότερα άρχισα να εξοικειώνομαι και να βρίσκω μόνη μου θέματα με τα οποία θα  ασχολιόμουν. Ο χώρος γινόταν ολοένα και πιο ενδιαφέρον!

Προσαρμόστηκα αρκετά εύκολα στους ρυθμούς εργασίας. Αμέσως όμως  αντιλήφθηκα τη διαφορά στην ατμόσφαιρα του χώρου εργασίας σε σχέση με το σχολικό χώρο. Άλλοτε υπάρχει μεγαλύτερη ένταση ανάλογα με τη ροή των ειδήσεων και την κρισιμότητα της κατάστασης, ενώ άλλες μέρες η κατάσταση είναι πιο ήρεμη. Η ευχάριστη διάθεση και το χιούμορ είναι πάντα διάχυτα στην ατμόσφαιρα και έτσι δεν ένιωσα απόμακρα ούτε μια στιγμή. Αντίθετα στο σχολείο τα πράγματα είναι πιο συγκεκριμένα και καθορισμένα…
 
Κλείνοντας, συνιστώ σε εφήβους που δεν είναι σίγουροι για το επάγγελμα που θέλουν να ακολουθήσουν να αφιερώσουν λίγο από τον ελεύθερό τους χρόνο σε ένα επάγγελμα που τους αρέσει και που αγαπούν έτσι ώστε να διαπιστώσουν αν ταιριάζει με το χαρακτήρα τους στην πράξη. Οι τέσσερις αυτές εβδομάδες στην εφημερίδα με βοήθησαν να γνωρίσω καλύτερα τη δημοσιογραφία, να έρθω σε επαφή με άτομα του χώρου που με συμβούλεψαν και με στήριξαν στην προσπάθεια που κατέβαλα και τέλος να δοκιμάσω τον εαυτό μου σε κάτι καινούριο και πρωτόγνωρο, την πρώτη μου επαφή με τον εργασιακό χώρο!
 
* H Ζωή είναι μαθήτρια της 1ης Λυκείου στο Κολέγιο Αθηνών