Έλλη Στάη: «Είμαι μοναχικός άνθρωπος»

Πολλοί οι δημοσι­ογράφοι που κατεβαίνουν ως υποψήφιοι στις εκλογές. Η Έλλη Στάη το έχει σκεφτεί ποτέ;  «Είναι ένα θέμα που το έχω απαντήσει στον εαυτό μου. Και ο δημοσιο­γράφος, όπως και ο κάθε πολίτης, έχει δικαίωμα να αναμειχθεί στα κοινά και να μπει στην πολιτική. Αυτό που, κατά τη γνώμη μου, κανείς δημοσιογράφος δεν έχει δικαίωμα να κάνει είναι να γυρίζει στη δημοσιογραφία. Αυτό είναι το μεγάλο φάουλ. Και γυρίζουν πίσω και τους δέχονται. Όταν ως δημο­σιογράφος λέω “εμένα οι απόψεις μου είναι αυτές”, αυτόματα οι απόψεις μου είναι απέναντι σε κάτι άλλο. Δεν μπορώ να κάνω δημοσιογραφία, και δη πολιτική δημοσιογραφία, μετά. Έχω εκτε­θεί. Απόψεις όλοι έχουμε, αλλά πώς μπορείς να πεις πως σε εκ­φράζει ένα κόμμα απόλυτα; Εμένα, ως δημοσιογράφο, δεν με εκφράζει κανένα. Άλλο να συμφω­νεί η άποψή σου με ένα κόμμα και άλλο να λες πως “με εκφράζει ένας κομματικός χώρος ατόφια και ολοκληρωτικά”. Εδώ οι βου­λευτές που εκλέγονται με κόμ­ματα πρέπει να έχουν, και συνταγματικά, την ελευθερία δια­φορετικότητας στην άποψη. Πόσο μάλλον ένας δημοσιογρά­φος. Εδώ, σε αυτή τη χώρα, θα τρελαθούμε στο τέλος».



Άρα, η μη επιστροφή, όταν περάσεις τον Ρουβίκωνα της πολιτικής, είναι και ο λόγος που δεν έχει ασχολη­θεί με αυτήν; «Ναι, αυτό ήταν. Γιατί πίστευα, όταν μου έκαναν τις προτάσεις που μου έκαναν, ότι η δουλειά μου μου έδινε αυτό που μου αρέσει, να είμαι απέναντι σε όλα, αλλά αισθανόμουν και ότι με εξέφραζε πολύ περισσότερο από τις προτάσεις που μου έγιναν. Αύ­ριο μπορεί να πω “ναι”. Αλλά αυτό θα σημαίνει ότι τότε θα με εκφρά­ζει περισσότερο το κάτι άλλο» συμπληρώνει.

Για την αγαπημένη της γυμναστική, αυτή που τη βοηθάει να διατηρεί σε άψογη κατάσταση τις αναλογίες της -είναι κοινώς αποδεκτό πως διαθέτει ένα από τα ωραιότερα κορμιά στο χώρο της show biz.

«Προλαβαίνω να κάνω για τον εαυτό μου λίγα και καλά. Προ­σπαθώ να διατηρώ και το μυαλό μου κοφτερό και το σώμα μου κι­νητικά “κοφτερό”, επίσης. Δίνω χρόνο στην άθληση, μου αρέσει πολύ το τρέξιμο. Προπονούμαι κανονικά, έξω στο δρόμο, με προ­πονητή. Με ενδιαφέρει όλο αυτό. Είναι η επιβολή του μυαλού και της ψυχής στο σώμα, γιατί πάντα πας να βγάλεις το κάτι παραπάνω από τις δυνάμεις που διαθέτει το σώμα σου», δήλωσε στο People.

Τη ρωτάω αν κρατάει και χρό­νους. «Βέβαια. Στους μαραθωνί­ους τρέχω μόνο 10 χιλιόμετρα, δεν τρέχω παραπάνω. Αν είχα ξεκινή­σει πιο νωρίς, μπορεί να το επιχειρούσα. Είναι κάποιοι φίλοι αθλητές και η Μαρία Πολύζου (κατέχει το πανελλήνιο ρεκόρ Μαραθωνίου), φοβερή αθλήτρια και υπερμαραθωνοδρόμος, που μου λέει “το έχεις, πάμε να τρέξουμε για το Μαραθώ­νιο, τα 42 χιλιόμετρα ”. Της λέω “μην αφήσουμε και τα κόκαλά μας”. Θα το ζυγίσω πολύ για να το κάνω, αλλά μπορεί να με πείσει η Μαρία. Τα 10 χιλιόμετρα τα κάνω σε 60 λεπτά. Στις προπονήσεις τρέχω περίπου 6-7 χιλιόμετρα. Και κάνω και στο σπίτι πιλάτες, λάστιχα και διά­φορα άλλα».




Έλλη Στάη: «Οι άντρες ήταν ανταγωνιστικοί με εμένα»
Η Έλλη Στάη  είναι επαγγελματίας καριέρας, μητέρα και σύ­ζυγος. Ποιος είναι ο πιο δύσκολος ρόλος για την ίδια; «Ο πιο δύ­σκολος ρόλος έχει να κάνει με τις προτεραιό­τητες που βάζεις. Εγώ είχα δύο προτεραιότη­τες όπως εξελίχθηκε η ζωή, γιατί, καμιά φορά, οι αποφάσεις είναι και ασυνείδητες, ειδικά στα πιο νεανικά χρόνια. Ήταν το παιδί μου και η δουλειά μου. Παρόλο που παντρεύτηκα αρ­κετές φορές, είμαι ένας μοναχικός άνθρωπος στην ουσία μου. Τα δύο στοιχήματα που δεν ήθελα να χάσω –και δεν τα έχασα– ήταν το παιδί μου και η δουλειά μου. Αυτά κατέκλυσαν τη ζωή μου. Ε, είναι full time job και το ένα και το άλλο» λέει χαμογε­λώντας στο People.

Το «μοναχικός άν­θρωπος» μου κάνει εντύπωση. «Αν μιλάμε για τις σχέσεις αντρών και γυναικών, αυτές οι σχέσεις είναι και πολύ ανταγωνιστικές. Και εί­ναι δύσκολο να κρατή­σεις τα κομμάτια της ανεξαρτησίας σου. Ίσως εκεί προσέκρουσα, γιατί έχω πολύ έντονη την ανάγκη της ανεξαρτησίας και της ατομικότητας. Γι’ αυτό σου λέω πως τελικά, στο βάθος μου, είμαι μοναχικό άτομο. Όχι ότι αγάπησα τη μοναξιά. Κα­θόλου. Έζησα και με ανθρώπους κοντά μου κι έχω και μια ατομικότητα ουσια­στική. Αλλά ο πυρήνας μου είναι ατομι­κός. Είμαι εγώ και ο εαυτός μου. Μοναχικότητα εννοώ πως στη ζωή συ­νομιλείς με τον εαυτό σου. Σε ό,τι κι αν κάνεις, γυρνάς προς εσένα για να αντλή­σεις δύναμη, να διαλογιστείς και να ανα­λογιστείς τα πράγματα».

Όταν τη ρωτάω αν ήταν εκείνη αντα­γωνιστική με τους άντρες, γελάει. «Ε, τώρα πώς το βλέπεις; Το αντίθετο! Οι άντρες ήταν ανταγωνιστικοί με μένα και μου συνέβη αρκετές φορές. Η ανταγωνι­στικότητα έχει μια θετική πλευρά, όταν προχωράνε δύο άνθρωποι. Αν κάποιος αισθανθεί ότι μένει πίσω, μπορεί να το δει αρνητικά ανταγωνιστικά. Όπως και αν πιστεύει πως μια γυναίκα δεν χρειάζεται να δίνει τόσο βάρος στην καριέρα της. Αυτό είναι το “παραδοσιακό” που υπάρ­χει ακόμη» σχολιάζει.

Έλλη Στάη: «Ο γιος μου πια με φωνάζει φιλαράκι»
«Ο γιος μου είναι με­γάλος πια. Τον παίρνω τακτικά τηλέ­φωνο, γιατί στους ανθρώπους που αγαπάς θα τηλεφωνήσεις και θα τους βασανίσεις και λίγο, από ενδιαφέρον προς αυτούς. Αλλά, όχι, παραδοσιακή μαμά με αρνητικά στοιχεία δεν ήμουν. Γιατί τον έσπρω­χνα πάντα να σταθεί στα πόδια του. Να δει τη ζωή από τη δύσκολη πλευρά της. Αυτό που προσπάθησα –και νο­μίζω ότι το καταφέραμε και οι δύο, από ένα ση­μείο και μετά– είναι να γίνουμε φίλοι. Εδώ και αρκετά χρόνια, αυτός μου λέει πως είμαστε “buddies” (“φιλαράκια”) πια» λέει και το πρό­σωπό της φωτίζεται πε­ρισσότερο από κάθε άλλη φορά όσο διήρ­κεσε η συζήτησή μας.

Με την πορεία της όλα αυτά τα χρόνια, κα­τάφερε να αποτελεί ένα από τα «βαριά χαρτιά» της ενημέρωσης. Βγά­ζει ποτέ την Έλλη έξω από το brand name «Έλλη Στάη» για να το τσεκάρει;

«Αυτό είναι δύσκολο. Γιατί έχω μάθει κι εγώ να κρύ­βομαι πίσω από το brand name. Για να μη βγάζω εύκολα συναισθήματα, γιατί όταν βγάζεις συναισθήματα εύκολα, εί­σαι ευάλωτος. Αυτό το φοβάμαι, είναι αλήθεια, ακόμη. Πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι που θα σου τα ξεκλειδώσουν, με τους οποίους θα αισθανθείς ασφα­λής. Με τους φίλους που έχω από παλιά είναι πιο εύκολο. Οι άλλοι άνθρωποι μπερδεύονται, όμως, με αυτό που βλέ­πουν ως “δημόσια εικόνα”. Βάσει αυτής της εικόνας, έχουν σχηματίσει μια γνώμη. Έτσι, είμαι κι εγώ επιφυλακτική, είναι και οι άλλοι» εξομολογείται.

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ.