«Souzy tros»: Η νέα υπαίθρια γκαλερί -καντίνα

Ανάμεσα στα γραφεία μετα φορών, τις αποθήκες, τα χαμόσπιτα με τις ωραίες κατάφυτες αυλές, τα συνεργεία, τις παράγκες, τα βενζινάδικα, τους χωματόδρομους, τα εγκαταλελειμμένα κτίρια, βρίσκεται ένας μικρός χώρος σαν πάρκινγκ, απ’ όπου ακούγεται μια απόκοσμη μουσική και τα
γέλια από παρέες ανθρώπων που έρχονται σιγά σιγά. Στην οροφή του μικρού κτιρίου δεξιά της εισόδου μια ταμπέλα αναγράφει «Souzy Tros, Loveless, Hot Trahanas, Air Conditioned». Από κάτω
μικρές πινακίδες που έχουν ξεμείνει από την προηγούμενη χρήση του κτιρίου: «Βιομηχανικά είδη, βίδες, αξεσουάρ, τρυπάνια, λιπαντικά».

Το Souzy Tros είναι το πρότζεκτ της σπουδαίας εικαστικού και καθηγήτριας στο τμήμα Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Μαρίας Παπαδημητρίου. Κάτι μεταξύ υπαίθριας
γκαλερί και καντίνας, όπου ανά «άτακτα» χρονικά διαστήματα διοργανώνονται μερικά από τα πιο ουσιαστικά και σουρεαλιστικά events της πόλης. Άλλοτε τα events διανθίζονται με ζωντανή τσιγγάνικη μουσική από οργανοπαίκτες της περιοχής, συχνά πυκνά ο ηθοποιός Μιχάλης Μανιάτης φοράει τη λουλουδάτη ποδιά του και μαγειρεύει στο τσουκάλι που στήνεται εκεί, οι καλεσμένοι προέρχονται σε μεγάλο βαθμό από το art crowd, ενώ δεν υπάρχει αντίτιμο για τα φαγητά και τα ποτά, παρά μια οικειοθελής συνδρομή. Το πρώτο event έγινε πέρσι το καλοκαίρι, όταν η Μαρία Παπαδημητρίου ζήτησε από τους καλεσμένους να φέρουν από μια καρέκλα εν είδει δωρεάς και μεταχειρισμένα ρούχα για να μεταποιηθούν στο εργαστήριο που στήθηκε εκεί, με τη συμμετοχή του fashion editor Θάνου Κυριακίδη και του σκηνοθέτη Κωνσταντίνου Γιάνναρη.

«Το Souzy Tros ξεκίνησε πέρσι το καλοκαίρι, εδώ στον Ελαιώνα, σε ένα κτίσμα-αυλή που ανήκει στην οικογένειά μου και ήταν δέκα χρόνια κλειστό. Έτσι σκέφτηκα ότι είναι πάρα πολύ μεγάλη
ευκαιρία αυτή τη στιγμή να κινητοποιήσουμε όλες τις δυνάμεις μας και να ανοίξουμε έναν τέτοιο χώρο, όπου θα μπορούμε να δουλεύουμε όλοι μαζί και να συμμετέχουμε, να γίνει μια κατάσταση συμμετοχική, που σίγουρα έχει σχέση με την τέχνη, αλλά αρκετά και με τη συναναστροφή. Εκτός από την εμπειρία των γκαλερί, υπάρχει και η εμπειρία της ζωής. Βλέπεις ανθρώπους που πηγαίνουν σε ένα μουσείο, σε ένα χώρο εκδηλώσεων και απλά παρατηρούν. Εμένα με απασχολεί στο έργο μου γενικά πώς μπορεί ο καθένας να γίνει συμμέτοχος σε μια κατάσταση, να γίνει δημιουργικός μέτοχος. Αυτός ο χώρος, λοιπόν, είναι χώρος συμμετοχής. Επίσης, σε αυτόν το χώρο με γοητεύει το ότι βρίσκεται στην πιο παλιά γειτονιά της Αθήνας. Η παλιά στέγη του κτίσματος γράφει 1875. Εδώ τα κτίσματα ήταν σπιτάκια με κοινή αυλή, όπου οι άνθρωποι μοιράζονταν τις λύπες, τις χαρές, την καθημερινότητά τους. Υπήρχε η συνεργασία και οι άνθρωποι τα έβγαζαν πέρα μαζί. Υπήρχε το “μαζί”. Αυτό το “μαζί”, λοιπόν, έπρεπε να το αναβιώσω με κάποιον τρόπο» λέει στο People η Μαρία Παπαδημητρίου.

Την Κυριακή 27 Ιουλίου στο χώρο του Souzy Tros έγινε ένα από τα πιο ιδαίτερα events που έχουν διοργανωθεί εκεί και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα τους τελευταίους μήνες στην Αθήνα. Η Αμερικανίδα καλλιτέχνις Elaine Buckholtz και η Νοτιοαφρικανή Floor van de Velde, σε επιμέλεια της καθηγήτριας του Parson’s Τhe New School For Design, Lydia Matthews, έστησαν πάνω σε ένα φορτηγάκι δύο προτζέκτορες, οι οποίοι προέβαλλαν πάνω στα κτίρια της περιοχής ένα ψυχεδελικό fractal. O κόσμος ανέβαινε ανά δέκα άτομα στην καρότσα και περιηγούνταν μες στο σκοτάδι σε αυτή τη no mans land περιοχή, που απέχει πέντε λεπτά από το κέντρο της Αθήνας. Το έργο ήταν μια πρόταση για τη μεταμόρφωση του αστικού περιβάλλοντος σε κάτι ασυνήθιστο, μυστηριώδες.

«Είναι πολύ συναρπαστική περιοχή και όχι μόνο επειδή είναι μία από τις παλαιότερες των Αθηνών, αλλά και γιατί εδώ ήταν η αρχή του δρόμου για το πεδίο της Ελευσίνας, όπου γίνονταν τα Μυστήρια. Οι Αθηναίοι στην αρχαιότητα ξεκινούσαν από εδώ για να πάνε να πραγματοποιήσουν τις τελετές. Αυτό που μας κίνησε το ενδιαφέρον ιδιαίτερα –και στο πλαίσιο της Καντίνας Τέχνης SοuzyTros–, εκτός του ότι είναι ένα μέρος όπου αυτοί που έρχονται δεν ξέρουν τι τους περιμένει, είναι ότι υποτάσσονται σε κάτι μυστηριώδες. Επιπλέον, εδώ όλοι ήταν ευπρόσδεκτοι στην αρχαιότητα, δεν είχε σημασία αν ήσουν σκλάβος ή γυναίκα ή ο δήμαρχος της πόλης, ο καθένας μπορούσε να έρθει. Όσο μας αφορά, αυτό είναι το κυριότερο χαρακτηριστικό του χώρου Suzy Tros, το ότι βοηθά να συναντηθούν διαφορετικές κοινότητες ανθρώπων, που σε φυσιολογικές συνθήκες δεν θα βρίσκονταν, οι μαθητές, οι κάτοικοι της γειτονιάς, οι καλλιτέχνες. Αυτό ήταν που μας ενθουσίασε περισσότερο, δηλαδή το να δούμε με άλλη ματιά ένα μέρος που νομίζαμε ότι ξέραμε» λέει η Elaine Buckholtz.

Λίγο πιο πέρα, η Lydia Matthews μιλά με κόσμο. Γνωρίζει άραγε από πού πήρε το όνομά του το Souzy Tros; «Φυσικά. Από μια υπέροχη ελληνική ταινία. Για μένα αυτή η ταινία είναι η τέλεια μεταφορά για την κρίση στην Ελλάδα» λέει χαμογελώντας στο People.

Διαβάστε περισσότερα στο PEOPLE που κυκλοφορεί μαζί με το ΘΕΜΑ