Αχιλλέας Δραμουντάνης: Μία καντάδα από μαντινάδες

Όλα ξεκίνησαν τον Ιούλιο, στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης με τον Αχιλλέα Δραμουντάνη, να ηγείται και να προχωρά με την λύρα και το δοξάρι του στα στενά σοκάκια της περιοχής, από τις εννέα το βράδυ και τον κόσμο να ακολουθεί έως τη θάλασσα κάτω στο λιμάνι, σε μια καντάδα τραγουδιών που κράτησε μέχρι τις πέντε το πρωί.  

Αυτή η βραδιά πήρε σάρκα και οστά και έγινε θεσμός. Ο κρητικός τραγουδιστής επινόησε την ιδέα «Η Βραδιά του Ψηλορείτη» όπου στις 28 Σεπτεμβρίου στο Ηράκλειο, μουσικοί από την Κρήτη, χορευτές, ηθοποιοί και παραγωγοί όλων των ωραίων προϊόντων της κρητικής γής, θα παρουσιάσουν το νησί τους και θα πάρουν μέρος σε μια παράξενη όμορφη νυχτερινή καντάδα από μαντινάδες. 

Και αυτό θα ξεκινήσει επίσημα από την πρωτεύουσα του νησιού και θα κορυφωθεί με επισκέψεις σε δεκατρείς νομούς της χώρας μέσα σ ένα χρόνο όπου η Κρήτη θα συναντά την Ελλάδα . Μια επίσκεψη που θα γίνεται κάθε χρόνο και έχει πρόθεση να βγει και στο εξωτερικό.   
      
Όνειρο του δίμετρου κρητικού από τα Ανώγεια, με βαριά κληρονομιά βαριά αφού οι πρόγονοι του -τόσο από την πλευρά του πατέρα του όσο και από της μητέρας του-  ήταν ήρωες της εθνικής αντίστασης κατά των Γερμανών και  έδωσαν την ζωή τους για την ελευθερία, είναι μέσα στην κρίση να ενωθούν όλοι οι Κρητικοί και να προωθήσουν με αλληλεγγύη το νησί τους στα πέρατα της γης.

Πατέρας δυο παιδιών, με έντονη ευαισθησία και φιλανθρωπική δράση σε παιδιά με ειδικές ανάγκες και παιδιά που δίνουν μάχη με το  καρκίνο ,λέει στην «Δημοκρατία»: « Δεν νιώθω υποχρεωμένος απέναντι στα παιδιά μου. Είναι έμφυτο το συναίσθημα να δώσω και για αυτά την ψυχή μου. Τους έχω μεγάλη αδυναμία . Αγαπάω την αθωότητα των παιδιών και πάντα τραγουδώ για αυτά. Το άσχημο είναι ότι τα νέα παιδιά σήμερα νιώθουν ότι στην χώρα τους δεν έχουν ελπίδα και λυπάμαι για αυτό.

Εγώ δεν έγινα καλλιτέχνης για να ξεχωρίσω από το σύνολο.  Θα ξεχωρίσουμε σ αυτήν την ζωή όλοι μαζί. Κανείς δεν προχωρά μόνος. Ο τόπος πρέπει να πάει μπροστά και όχι ο καθένας σαν μονάδα».
     
Στο τραγούδι «Πόλεμος» από το νέο του cd  « Κομμάτια την αγάπη μας» ο καλλιτέχνης φωτογραφίζει τα όσα ζούμε αυτό το διάστημα της οικονομικής κρίσης 

« Για ποια Ελλάδα μου μιλάς ποια ήθη ποιες αξίες οι πρόγονοι μας έκαναν  αδίκως τις θυσίες». 

Διαπιστώνει ότι η χρεοκοπία μας κυρίως είναι ηθική... 
«Δυστυχώς. Άλλα πιστεύω ότι την ύστατη στιγμή πριν την αυλαία οι Έλληνες θα κάνουν πάλι την ανατροπή, το ξέσπασμα τους και θα ξαφνιάσουν θετικά. Οι άνθρωποι θέλοντας και μη θα δώσουν σημασία σε ιδέες που όταν είμαστε καλά δεν τις υπολογίζουμε, όπως στην φιλία, την οικογένεια, την αγάπη. Δυστυχώς οι Έλληνες μόνο στις δύσκολες στιγμές αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλον», αναφέρει ο καλλιτέχνης. 



Ωστόσο οι πιο συγκλονιστικοί στίχοι του τραγουδιού: « και ο καημός της ξενιτιάς πάλι κοντοζυγώνει» προβληματίζει το κοινό του. Σ αυτό το σημείο παρακολουθώντας την εμφάνιση του στο ασφυκτικά γεμάτο κέντρο «Ομαλός» στην Αθήνα την περασμένη εβδομάδα, βλέπεις τον κόσμο χειροκροτεί ασταμάτητα ενώ εκείνος βγάζοντας μια πολεμική ιαχή σαν άλλος Αχιλλέας από τη Ομήρου Ιλιάδα, ανοίγει τα χέρια σαν αετός για να τους παρακινήσει και να τους αγκαλιάσει όλους.



«Πόσα παιδιά φεύγουν ξανά μετανάστες στην Γερμανία, στην Αυστραλία;  Πόλεμο έχουμε!  Είναι  μεγάλη  η ευθύνη να είσαι Έλληνας. Έχουμε χρέος σ αυτούς που έδωσαν το αίμα τους για την πατρίδα. Θα ήμασταν τώρα εμείς εδώ; Ή θα ήμασταν Τούρκοι, Γερμανοί; Αν κάθονταν στα  σπίτια τους οι πρόγονοι μας και δεν αντιστεκόταν θα είχαμε αυτό το ευλογημένο τόπο εμείς ή οι ξένοι; Πρέπει να ξεσηκωθούμε απέναντι στην τρόικα!» τονίζει με πάθος ο Κρητικός δημιουργός.