Μαρία Παριανού, νέα έκθεση της εικαστικού με τίτλο «Οι Πόλεις»

Ουρανός νεφελώδης, μνημεία επιβλητικά, πλήθος κτηρίων, μικρά ασήμαντα σπίτια, το ένα σχεδόν μέσα στο άλλο, υδραγωγεία, κιγκλιδώματα που περιορίζουν, γέφυρες που δεν ενώνουν, παράθυρα χτισμένα με τούβλα.
 
Η Μαρία Παριανού στην πορεία της δουλειάς της, παρακολουθεί, όλο και πιο ασφυκτικά τον διασπασμένο άνθρωπο της εποχής μας και καταγράφει τα φαινόμενα.
Τη βύθιση στον μικρόκοσμο και την τάση για υπερανάλυση, την κάθοδο, από το γενικό στο ειδικό, από την τάξη στο χάος, τον κατακερματισμό του συνεχούς, που χάνει την αρχική του ιδιότητα, την ιδιότητα του ενιαίου, του ενός.
Η πληροφορία εγκλωβίζεται μέσα στην ίδια της την αναζήτηση. Η αλήθεια ποτέ δεν θα είναι ολόκληρη.
Και η Αριάδνη; Πού είναι η Αριάδνη με τον μίτο της να μας οδηγήσει, μέσα από τους σκοτεινούς λαβυρίνθους, σε μια λυτρωτική έξοδο;
 
Η ζωγράφος, έχοντας γνώση της περιπέτειας των ιδεών και των συγκινήσεων στο χώρο τής τέχνης, μας ενθαρρύνει, συγκρατημένα, να ανασάνουμε και να ελπίσουμε, στα σημεία εκείνα,
όπου η επιφάνεια του τελάρου πάλλεται περισσότερο, αγνοώντας το προαποφασισμένο και σκύβοντας, με συμπάθεια, πάνω στα μεγάλα θέματα, αλλά και στις προσωπικές ιστορίες των κατοίκων, ακροβατώντας ανάμεσα στο άπειρο και το ελάχιστο, στο μεγαλειώδες και το καθημερινό-ασήμαντο, στην επιστήμη και την ποίηση.