Δημήτρης Δανίκας

Οι πρώτες σκέψεις και τα πρώτα, αυθόρμητα συμπεράσματα, από την μεταβίβαση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην Ιταλική Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A με το ασήμαντο ποσό των 45 εκατομμυρίων ευρώ. Τζάμπα πράγμα. Φραγκοδίφραγκα!

Οσο δηλαδή κόστιζαν, προ κρίσης, πέντε βιλάρες με πισινάρες στα Βόρεια, πλησίον Εκάλης η στον χρυσό κόλπο ατο Καβούρι. 

Οι ελληνικοί σιδηρόδρομοι στο σφυρί, στην εκποίηση, την παράδοση, το ξεπούλημα, στο τίποτα, στο κενό. Οπως περίπου συνέβαινε με τους αποικιοκράτες της Αφρικανικής Ηπείρου. Που στους ιθαγενείς χάριζαν καθρεφτάκια και χούφτωναν διαμάντια. Τέτοιο πράγμα!

Ομως οι δεύτερες σκέψεις κλωτσούν, εκτοπίζουν και πετάνε στα σκουπίδια τις πρώτες. Για πολλούς λόγους!

Οπως, ας πούμε, ότι το σιδηροδρομικό δίκτυο της Ψωροκώσταινας είχε σχεδόν παραμείνει αναλλοίωτο από την εποχή του Τρικούπη!

Οπως ας πούμε ότι ήμαστε πολίτες της μοναδικής χώρας της Ευρωπαικής Ενωσης, χωρίς σύγχρονο σιδοδρομικό δίκτυο!

Οπως ας πούμε ότι ξοδέψαμε άπειρα δισεκατομμύρια για την ασφαλτόστρωση και ελάχιστα για τους σιδηροδρόμους!

Οπως ας πούμε ότι με τις ασφαλτοσρώσεις ταίσαμε μέχρι σκασμού και ίσως πιο πέρα, το καρτέλ των εργολάβων. Αγοράζοντας κάθε χιλιόμετρο ασφάλτου τρεις φορές ακριβότερα από το αντίστοιχο του Βερολίνου!

Οπως ας πούμε με τις ντόπιες πετραλαικές που είχαν κάθε λόγο να πριμοδοτούν την άσφαλτο για την κατανάλωση μαύρου χρυσού και κανένα λόγο και κανένα συμφέρον με συγκοινωνίες της μιας τροχιάς!

Οπως ας πούμε ο πακτωλός χρημάτων που καταναλώθηκε και σπαταλήθηκε από εργατοπατέρες και αδικαιολόγητες απεργιακές κινητοποιήσεις!

Οπως ας πούμε αγοράζαμε βαγόνια που ο όγκος τους και οι διαστάσεις τους δεν ήταν συμβατές με τις ελληνικές γραμμές!

Αρκούν αυτά; Φυσικά. Με απλά λόγια το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι η φωτογραφία της γνωστής ιστορίας. Της γνωστής ελληνικής “ιδιαιτερότητας”. Διαπλοκή, συμφέροντα, κατασπατάληση δημοσίου χρήματος, ξεχαρβάλωμα, ανικανότητα και αναχρονιστικές υποδομές!

Μπορεί η “μηχανή” και οι νοοτροπίες του Δημοσίου να κατασκευάσουν, να συντηρήσουν και να προστατεύσουν ένα σύγχρονο, γρήγορο και αξιόπιστο σιδηροδορομικό δίκτυο; Ούτε μία στο εκατομμύριο! 

Αποτέλεσμα; Ανακούφιση. Αντε, λες, ξεμπερδέψαμε με τον βραχνά των σιδηροδρόμων. Αντε με του Ιταλούς υπάρχει κάποια ελπίδα. Αντε με τους μακαρονάδες μπορεί κάποια στιγμή να αποκτήσουμε βαγόνια και ταχύτητες Ευρώπης!

Αντε παιδιά. Ισως με τους Ιταλούς, η απόσταση Αθήνας-Θεσσαλονίκης να καλυφθεί μέσα σε τρεις ώρες. Αμάν και πότε!

Ευεργετικό το ξεπούλημα λοιπόν. Αφού το πολιτικό προσωπικό ανίκανο Αφού ο συνδικαλισμός ακατάλληλος και στο βάθος αντιλαικός. Αφού η διαπλοκή πάει σύννεφο. Δώσε το ρημάδι μπας και μετά από χρόνια, ο ελληνικός σιδηδρόμος θα λάμπει!