Δημήτρης Δανίκας

Ο λόγος για την προχτεσινή συγκέντρωση των «Παραιτηθείτε». Ούτε αγριάδες. Ούτε δακρυγόνα. Ούτε συνωμοσίες. Ούτε κατσαρόλες. Ούτε καλσόν. Ούτε τρακατρούκες. Ούτε εκτροπές. Ούτε «μέγα πλήθος μέγα πάθος». Ούτε τίποτα!

Πέντε με έξι χιλιάδες νοματαίοι προσήλθαν, διαμαρτυρήθηκαν, φώναξαν τα συνθήματά τους και αποχώρησαν. Ηρεμα ήρθαν, ήρεμα έφυγαν. Δικαίωμά τους. Και κανείς Φίλης δεν δικαιούται να τους το αμφισβητήσει!

Τότε; Μα πάντα οι χουλιγκάνοι είναι εκείνοι που χαλάνε κάθε «αγώνα. Πάσης λογής και πάσης ιδιότητας. Οχι μόνο οι γνωστοί ωρυόμενοι κανίβαλοι. Αλλά και οι γραβατωμένοι και κοστουμαρισμένοι. Πάντα κάποιοι από την εξέδρα τα καταστρέφουν όλα!

Ο Κυριάκος για να κερδίσει κομματικούς πόντους. Ο Φίλης για να συσπειρώσει τα δικά του χαιβάνια ανακαλύπτοντας εχθρούς και συνωμότες. Τα πρωινάδικα για να ροκανίσουν χρόνο και να κάνουν ντόρο. Και οι σχολιαστές για να βγάλουν εύκολα, επιδερμικά και γρήγορα συμπεράσματα!

Ασε που ανάμεσα σ αυτό το πλήθος θα υπήρχαν και κάποιοι που είχαν ψηφίσει Αλέξη. Ασε που πολλοί άλλοι αριστεροί φοβήθηκαν να προσέλθουν μπας και η παρουσία τους χρησιμοποιηθεί και αξιοποιηθεί από τον Κυριάκο. Και άσε που τέτοιες διαμαρτυρίες είναι συνηθισμένο φαινόμενο στις ελεύθερες ευρωπαικές κοινωνίες!

Αν τώρα κανείς καθίσει και ζυγίσει, από τη μια τις «γροθιές» του τρίτου και πιο σκληρού μνημόνιου του «αριστερού» Τσίπρα και από την άλλη το μέγεθος της κοινωνικής αναταραχής που προκάλεσαν αυτά τα μέτρα, ε τότε βελούδινο χάδι οι ελάχιστες διαμαρτυρίες που δέχτηκε ο Αλέξης στην «πλάτη». Σφάξε με αγά μου ν αγιάσω!

Παροιμοιώδης η σιωπή των «αμνών». Παροιμιώδης η αντίδραση των φτωχών. Παροιμιώδης η καρτερικότητα σε τέτοιο σημείο που αρκετοί να την εκλαμβάνουν ως υποταγή!

Θα επαναληφθεί; Φυσικά θα επαναληφθεί. Οσο περισσότερα μέτρα τόσο η κοινωνία θα βράζει. Φοβούμαι όμως ότι όσο και να βράζει το «καπάκι» δεν θα εκτοξευτεί από την κατσαρόλα. Ο λόγος ένας και μοναδικός

Αφού, σου λέει, ούτε οι αριστεροί δεν κατάφεραν να φρενάρουν το Βερολίνο και τις Βρυξέλες. Ε τότε τίποτα και με κανέναν δεν πρόκειται να αλλάξει!

Και αφού πιστεύουμε στην ευρωζώνη, ε τότε μονόδρομος το Μνημόνιο, μονόδρομος τα βάσανα, μονόδρομος όλα!

Αυτό είναι το μέγιστο, το αναντικατάστατο δώρο του Τσίπρα προς τους δανειστές. Του «αριστερού» προς τους νεοφιλελεύθερους, Του λαικού «αγωνιστή» προς την Μέρκελ και τον Σόιμπλε. Το γεγονός δηλαδή πως έπεισε τις λαικές μάζες κι έτσι τις ανάγκασε να δεχτούν αδιαμαρτύρητα την «μοίρα» τους και να υποταχθούν στο «πεπρωμένο» τους!

Στο τέλος της ημέρας ο απλός πολίτης κάθεται, σκέφτεται και καταλήγει στο γνωστό απόφθεγμα του Χαρίλαου Φλωράκη «τι λαχάνα τι μπρόκολα». Τι Τσίπρας τι Μητσοτάκης πάρε τον ένα βάρα τον άλλο!