Δημήτρης Δανίκας

Με άφθονες παθογένειες. Εσωτερικής χρήσεως και εγκεφαλικής καύσεως. Οπως εσωστρέφεια, φαντασιοπληξίες, παρενθεντολογία, πολυλογία, αντιπαλότητα, συνωμοσιολογία, παραλυσία. Με αποτέλεσμα να πάσχουμε αφόρητα από το σύνδρομο καταδίωξης. Να πιστεύουμε ότι είμαστε περικυκλωμένοι από χιλιάδες εχθρούς!

Ολοι φταίνε πλην ημών και υμών. Εγώ ο σωστός. Εσύ ο χαζός. Ξέρεις ρε ποιος είμαι εγώ; Λέει ο ένας. Ξέρεις ρε ποιος είμαι εγώ; Απαντάει ο άλλος. Αμφότεροι τζάμπα μάγκες!

Τελευταίο περιστατικό το «Μακεδονικό». Με τζάμπα μάγκα τον Πάνο Καμμένο. Που όρθωσε πατριωτικό ανάστημα τουλάχιστον Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και με ύφος χιλιάδων καρδιναλίων απαίτησε «εδώ και τώρα» την αποπομπή του Γιάννη Μουζάλα. Επειδή ο τελευταίος είπε την αμαρτωλή, την καταραμμένη, την εχθρική και ανθελληνική ονομασία «Macedonia»!

Αλλο που δεν ήθελαν τα Media. Και τα Sites. Ολα τα μέσα έστησαν γλέντι. Ξαφνικά ο “κακός”, ο “χοντρός”, ο “’ασχετος”, ο “ακροδεξιός” Καμμένος έγινε-περίπου-ήρωας. Και ο Μουζάλας ανθέλληνας. Κάπως έτσι!

Και όπως ξαφνικά προκλήθηκε και άναψε ορυμαγδός. Και όπως ξαφνικά πολλοί “αναλυτές” προέβλεπαν πτώση της Κυβέρνησης η στην καλύτερη περίπτωση συμμαχία Τσίπρα με Φώφη και Θεοδωράκη, το ίδιο ξαφνικά, οι δύο εταίροι τα βρήκαν και αποφάσισαν να ορμήσουν την επόμενη εβδομάδα εναντίον διαπλοκής!

Με απλά λόγια η τραγωδία κατέληξε σε φάρσα. Ο μπερντές του Καραγκιόζη. Η συνηθισμένη διαδικασία μετάλλαξης κάθε “μεγάλου γεγονότος”. Οπως με τα τρακτέρ. Που αφού πρώτα οι εποχούμενοι επαναστατοαγρότες μεταμφιέστηκαν σε εξεγερμένους χωρικούς του Κιλελέρ και αφού πολιόρκησαν τις εθνικές οδούς, στο τέλος ¨”εξαφανίστηκαν”!

Ποια τα κίνητρα του Καμμένου; Η συσπείρωση των “πατριωτικών” του δυνάμεων. Μπορεί ακόμα μια στιγμιαία επίδειξη ισχύος. Ισως η διεκδίκηση περισσότερων υπουργείων στον επόμενο ανασχηματισμό. Ισως εκείνη το πρωινό ο Καμμένος να ξύπνησε με αφόρητο πονοκέφαλο. Παίζει κι αυτό. Ισως και μετά από συνεννόηση με τον Τσίπρα να αμόλησε μπαλοθιά με προφανή στόχο να αποπροσανατολίσει και να αποφορτίσει το βαρύ αντικυβερνητικό κλίμα. Παίζει κι αυτό. Ισως όλα αυτά μαζί!

Ενα πράγμα έχει σημασία. Οτι εμείς όλοι του δώσαμε μεγάλη σημασία. Οτι με την ονομασία “Macedonia» τσακωθήκαμε μεταξύ μας. Οτι αντί να βλέπουμε τα χάλια μας ασχολούμαστε με τον Καμμένο!

Καμένοι στο ζέσταμα. Καμένοι στον εγκέφαλο, Καμένοι από την πολιτική, Καμένοι από την πολυλογία. Καμένοι από την παρενθοντολογία. Καμένοι από την εν γένει μακακία!

Προσπερνάω το γεγονός ότι η γειτονική χώρα με το όνομα «Macedonia» είναι αναγνωρίσμενη από όλα σχεδόν τα έθνη. Ξεπερνάω το γεγονός ότι και οι δικές μας κυβερνήσεις, μετά τον Εμφύλιο την είχαν αναγνωρίσει ως κρατίδιο της Γιουγκοσλαβίας. Ξεπερνάω το γεγονός ότι ο Αντώνης Σαμαράς ως υπουργός εξωτερικών της κυβερνήσεως Κωσταντίνου Μητσοτάκη είχε συνυπογράψει με τους εταίρους την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και επομένως την επακόλου αυτοδιάθεση της «Macedonia»!

Τα προσπερνάω όλα αυτά και καταλήγω στο αυτονόητο. Οταν λέμε «ΠΓΔΜ” τι ακριβώς εννοούμε; Το Π για το Πρώην, το Γ για το Γιουγκοσλαβική, το Δ για την Δημοκρατία και το Μ για την Μακεδονία. Ετσι δεν είναι;

Ε ρε μπαγάσα αφού το Π και το Γ έφυγαν, εξαερώθηκαν-και μάλιστα με την υπογραφή του υπερ-πατριώτη Αντώνη Σαμαρά- λογικό και επόμενο ήταν και είναι να παραμείνουν τα αρχιγράμματα Δ και Μ. Τουτέστιν Δημοκρατία της Μακεδονίας! Αρπα την τώρα!