Γιάννης Μακρυγιάννης

Απλώς τώρα αρχίζει να γίνεται η τρομακτική ανακάλυψη αυτού του τέλους – και δυστυχώς γίνεται με το αίμα αθώων πολιτών, όπως συνήθως άλλωστε στις δραματικές καμπές της ιστορίας.

Η Ευρώπη και για την ακρίβεια, η Ευρώπη αυτών των ηγετών, αυτών των ακραία συντηρητικών δυνάμεων, που κυριαρχούν εδώ και πολλά χρόνια, είναι στην καλύτερη περίπτωση ένας περίγελος, στη χειρότερη ένας αντιδραστικός μηχανισμός, που γεννά περισσότερα προβλήματα απ’ όσα διατείνεται ότι λύνει. Η γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, που επιφυλάσσει μικρούς ρόλους πρωταγωνιστών σε Γαλλία και Βρετανία, περιθάλπει φασίστες κάθε λογής, όπως τον Ούγγρο πρωθυπουργό και φτωχομπινεδιάρηδες λακέδες του Βερολίνου από κάθε γωνιά του πρώην ανατολικού μπλοκ και εξοντώνει λαούς και εθνικές κυριαρχίες, όπως γίνεται στον ευρωπαϊκό νότο, δεν μπορεί να έχει τύχη και μέλλον.  Βλέπεις ακόμη και εκείνο τον γελοίο τύπο, που το παίζει «πρόεδρος» της Πορτογαλίας να καταπατά το σύνταγμα της χώρας και να γράφει τη λαϊκή βούληση στα παλαιά του τα παπούτσια, προκειμένου να μην δυσαρεστήσει τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε! 

Τι να… πρωτοθαυμάσεις σε αυτή την «Ευρώπη»;
Τη συμμετοχή της ή την αμήχανη στάση της σε τραγωδίες και πολέμους στη βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή - τώρα μάλιστα ανακαλύπτει ότι τα πάντα έχουν βαρύ τίμημα.
Την μετατροπή της σε φρούριο έναντι των αμέτρητων προσφύγων που και η ίδια δημιούργησε και τώρα με ευκολία «φορτώνει» στην Ελλάδα και σε όποιο άλλο εύκολο «θύμα» βρει, προκειμένου να διαφυλάξει την «ησυχία» της;

Την αδυναμία της να διαμορφώσει μία στρατηγική που να βοηθά στη λύση των περιφερειακών συγκρούσεων, αλλά και να προστατεύει την ίδια από τις δραματικές επιπτώσεις αυτών των συγκρούσεων, χωρίς να αδιαφορεί για τις ανθρώπινες τραγωδίες; 
Να… πρωτοθαυμάσει άραγε κανείς την άνοδο της ακροδεξιάς των φασιστών, νεοναζιστών και των ρατσιστικών και ξενοφοβιών κινημάτων σχεδόν παντού και ιδίως στον… προηγμένο βορρά; 

Ή την υποταγή των πάντων στην στρατηγική οικονομικής, αρχικά, κυριαρχίας επί κάθε αδύναμου κρίκου στην Ένωση και την ευρωζώνη; Και τη μετατροπή των κρατών σε υποτελείς προς το Βερολίνο «δορυφόρους»;

Ο τρόμος που χτυπά τώρα την Ευρώπη και δυστυχώς πλήττει «δικαίους και αδίκους», είναι και δημιούργημα της αντιδραστικής ηγεσίας της. Και μην πει κανείς να μην μπλέκουμε τα θέματα, διότι η αντίληψη που διακατέχει αυτή την ηγεσία είναι ενιαία.
 
ΥΓ: Ομολογώ ότι εξοργίστηκα με τα αστειάκια που έκαναν η Μέρκελ με τον Σόιμπλε στους G20 για την τρόικα και το ότι δεν θέλουμε να τη λέμε έτσι στην Ελλάδα. Και ομολογώ ότι μέσα στη ανησυχία και το φόβο μήπως την πληρώσουν πάλι απλοί πολίτες, μου βγήκε και μία ικανοποίηση που της χάλασε τη βραδιά χθες στο Αννόβερο όλη εκείνη η φασαρία περί τρομοκρατικού χτυπήματος. Γιατί κι αυτή δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία «τζιχαντίστρια»…