Δημήτρης Δανίκας

Βλέπω: Τον δεύτερο διασυρμό της Εθνικής μας από την ίδια ομάδα των ίδιων «προβάτων»

Νοσταλγώ: Τον θρίαμβο της Εθνικής μας στο Euro του 2004 με προπονητή τον πανούργο Γερμανό Οτο Ρεχάγκελ! Ποια η διαφορά; Ψυχραιμία παιδιά! Μα είναι ολοφάνερη. Ο πανούργος Ρεχάγκελ κατάλαβε πολύ καλά. Οτι οι Νεοέλληνες είναι της καταστροφής. Οτι η δημιουργία είναι άγνωστη λέξη και πολλές φορές εχθρική, στην καθημερινότητα του Νεοέλληνα!

Ποια ακόμα η διαφορά; Οτι ο «μέσος» Νεοέλληνας εύχεται, ελπίζει και κάνει ότι περνάει από το χέρι του, να τραβήξει τον ανώτερο διπλανό του προς τα κάτω! Και ότι η εξίσωση σημαίνει «πιο χαμηλά παιδί μου ακόμα πιο χαμηλά»!

Και πως έγινε αυτό το θαύμα; Απλό. Με ταμπούρι. Με χαλύβινη άμυνα. Με τις κωλοτούμπες του Καραγκούνη. Και όχι μόνο. Αλλά και με «φάρδος» τρομερό. Και φυσικά με παρέα τον θεό!

Επομένως ποιος φταίει; Μα φυσικά ο Ρανιέρι. Που επιχείρησε να μετατρέψει την καταστροφική στρατηγική σε δημιουργική. Να κάνει δηλαδή την Ελληνική ομάδα εντελώς κανονική!

Και γιατί δεν έγινε; Μα κι αυτό απλό. Επειδή είναι ζήτημα ποδοσφαιρικής κουλτούρας. Και επειδή είναι αδύνατον κάποιος να αλλάξει μέσα σε μερικούς μήνες. Η αλλαγή, από την καταστροφή στην δημιουργία, απαιτεί χρόνο. Αφθονο χρόνο. Απαιτεί συνολική αλλαγή. Μια αλλαγή από τα νηπιακά θρανία μέχρι την ομάδα των Αντρών. Εγινε αυτό; Μπα που κάτι τέτοιο. Το ταμπούρι να ναι καλά. Και όλα τ άλλα να πνιγούν στα βαθιά!

Ποια η απόδειξη; Μα φυσικά οι ελάχιστοι επιθετικοί παίκτες που προκύπτουν από το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Ελάχιστοι και μέτριοι. Οπως ο Μήτρογλου. Που για να βάλει το τόπι στα δίχτυα, πρέπει να βρεθεί σε απόσταση αναπνοής από τον τερματοφύλακα!

Και τότε γιατί χάσαμε από τα «πρόβατα» μιας γεωγραφικής κουκίδας με πενήντα χιλιάδες ψαράδες και βοσκούς; Επειδή ο Μακαριάν ήταν αδύνατον να παρουσιάσει ομάδα με αμυντικό προσανατολισμό. Εντελώς αδύνατον. Γιατί πρώτο, τα νησιά Φερόες είναι ομάδα με μηδενικό συντελεστή επιτυχίας. Επειδή πάση θυσία έπρεπε να κερδίσουμε. Και επειδή αν και το προσπαθήσαμε δεν μπορούσαμε!

Ποια η απόδειξη; Οτι ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος, κεντρικός αμυντικός, ήταν ο μοναδικός μας παίκτης που πέτυχε γκολ!

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι όπως σε όλα έτσι και στο ποδόσφαιρο. Η καταστροφή το σύμβολο της Νεοελληνικής φυλής. Η δημιουργία στο περιθώριο και διαρκώς εκτός της κεντρικής σκηνής!

Συμπέρασμα; Οτι με τον ίδιο τρόπο που εμείς οι «μικροί» κατατροπώσαμε ομαδάρες όπως Ισπανία, Γαλλία και Τσεχία, έτσι και με τα «πρόβατα»!

Πληρωθήκαμε με το ίδιο νόμισμα. Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις των προβάτων!