Σπύρος Γκουτζάνης

Η ΝΔ είναι τέσσερις μονάδες πίσω και έχασε επτά ποσοστιαίες μονάδες και πάνω από 500.000 ψηφοφόρους σε σχέση με τις εκλογές του Ιουνίου του 2012. Είναι καθαρή ήττα. Παρομοίως είναι ήττα και για το ΠΑΣΟΚ που έχασε το 30% της δύναμής του και έπεσε κάτω από την Χρυσή Αυγή. Είναι απλώς αστείο ότι τα ΜΜΕ θεωρούν επιτυχία του κ. Βενιζέλου ότι δεν εξαφανίστηκε από τον πολιτικό χάρτη.

Ωστόσο η “ανατροπή” που επεδίωκε ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε, αν είχε επέλθει δεν θα χρειαζόταν επιχειρηματολογία θα ήταν διάχυτη στην ατμόσφαιρα.

Το αποτέλεσμα έχει διπλή ανάγνωση για το κόμμα της Κουμουνδούρου. Από τη μία είναι επιτυχία να βγει πρώτο κόμμα με τέσσερις μονάδες έχοντας απεναντί του εκτός από τη ΝΔ το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ ολόκληρο το κατεστημένο με αιχμή του δόρατος τα ΜΜΕ που έχουν απωλέσει τον ρόλο τους και λειτουργούν σαν δύναμη κρούσης εναντίον οποιασδήποτες δύναμης απειλεί το σύστημα εξουσίας. Από την άλλη αυτή είναι η κατάσταση με την οποία είναι αντιμέτωπος ο ΣΥΡΙΖΑ. Με τα λάθη, τις παραλείψεις, τις ατυχείς επιλογές προσώπων, τις διχογνωμίες των τελευταίων μηνών μόνο λόγω της τεράστιας δυσαρέσκειας του ελληνικού λαού εξηγείται η πρωτιά του. Η Αριστερά είναι προ των πυλών της εξουσίας. Μόνο που η Ιστορία δεν περιμένει. Αν θέλει να κερδίσει την εξουσία θα πρέπει στους μήνες που απομένουν να κάνει όσα δεν έκανε τα τελευταία δύο χρόνια: Να πείσει την ελληνική κοινωνία ότι διαθέτει πρόγραμμα εξόδου από την κρίση και επιπλέον την ικανότητα και την τόλμη να το εφαρμόσει. Φυσικά να αντιμετωπίσει τους αντιπάλους του έξω από την λογική “δεν φταίμε εμείς που χάνουμε φταίνε αυτοί που μας κερδίζουν”. Διαφορετικά στις επόμενες εκλογές θα έχουμε πάλι την ίδια απορία: πως είναι δυνατόν ένας λαός που έχει ανεργία στο 27% και έχει μειωθεί το ΑΕΠ του κατά 25% να εξακολουθεί να ανέχεται να τον κυβερνούν οι υπεύθυνοι της καταστροφής του;