Παν. Μπουσμπουρέλης

Είναι η πρώτη φορά που οι αγορές διαφοροποιούνται σε αυτά που λέει και για τα οποία επιμένει το ΔΝΤ, δίνοντας άμεση λύση σε ένα πρόβλημα που θεσμικά ακόμα δεν έχει λυθεί.

Τα 1,75 δισ. ευρώ που εξασφαλίζει η Τράπεζα Πειραιώς, συν τα 500 εκατ. που θα προκύψουν από την ομολογιακή έκδοση, συν αυτά της Alpha, συν αυτά της Eurobank, αλλά και άλλων, αναμένεται να ξεπεράσουν σε επίπεδο αυξήσεων κεφαλαίων, αλλά και ομολογιακών εκδόσεων, τα 5 δισ. ευρώ το επόμενο δίμηνο.

Από μόνα τους είναι οι πιο χειροπιαστές αποδείξεις προς κάθε κατεύθυνση -πολιτική, διπλωματική, ευρωπαϊκή- ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να ξαναχρηματοδοτηθεί. Αυτό μπορεί να αποτελέσει και ένα μεγάλο πλεονέκτημα για τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά στις διαπραγματεύσεις αλλά και στη χάραξη μιας νέας γραμμής στην οικονομία που θα πείσει για μια αναπτυξιακή στροφή.

Με τις εξελίξεις αυτές πιστοποιήθηκε επίσης κάτι που λέγαμε εδώ και καιρό, ότι αγορές και πολιτικά δημιουργήματα, όπως αυτό της τρόικας, ανεξάρτητα αν ο κ. Τόμσεν θα μπορούσε να ανήκει στην αγγλοσαξονική σχολή, δεν είναι το ίδιο.

Και δεν είναι το ίδιο διότι το πρόβλημα ξεκινάει βασικά από τους Γερμανούς, οι οποίοι έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε όλα. Οπως πρόχειρα αντιμετώπισαν τη διαχείριση της κρίσης χρέους στην Ελλάδα από το 2010, έτσι απογυμνώθηκαν και με την κρίση στην Ουκρανία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Γερμανοί βιομήχανοι ζήτησαν εναγωνίως από την Ανγκελα Μέρκελ να μην προβεί σε κυρώσεις απέναντι στους Ρώσους! Γιατί; Μα φυσικά γιατί δεν έχουν εναλλακτικές λύσεις για προμήθειες σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο, σε βαθμό που είναι πλήρως εξαρτημένοι από τη ρωσική πλευρά.

Η ευρωζώνη όμως δεν μπορεί να διοικείται από τον νόμο του ισχυρού ο οποίος χαράζει στρατηγική ανάλογα με τις ανάγκες του. Αυτό δε που πρέπει στην πράξη να γίνει αντιληπτό από την ελληνική πλευρά είναι ότι οι γερμανικές κατευθύνσεις δεν εγγυώνται τη σταθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας.

Με τις εξελίξεις αυτές η ελληνική πλευρά αποκτά εργαλεία που ενδέχεται να ενισχυθούν από μια αναβάθμιση της οικονομίας και μια ομολογιακή έκδοση που θα δώσει τη δυνατότητα στο Ελληνικό Δημόσιο να βρει κεφάλαια ύστερα από πολλά χρόνια στις αγορές. Η πορεία της οικονομίας θα εξαρτηθεί από πολλούς άξονες και δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι εσαεί αντικείμενο εκβιασμών και εμμονών ολιγομελών ομάδων, ανθρώπων οι οποίοι έχουν αδυνα­μίες και ανεπάρκειες και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν αυθεντίες. Αυτοί είναι οι τρεις τροϊκανοί.

Το ίδιο το θεωρητικό πλαίσιο, εξάλλου, που έχει εφαρμοστεί επί μια τετραετία, απέδειξε εκ των πραγμάτων ότι πέτυχε ύστερα από πολλές διορθώσεις μόνο το πρωτογενές έλλειμμα και τον μηδενισμό του ελλείμματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Ουδείς εγγυάται, όμως, ότι για να μειωθεί το χρέος θα μπορέσουν να επιτευχθούν οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και πρωτογενούς πλεονάσματος που το πρόγραμμα προϋποθέτει, εάν δεν δημιουργηθεί δυναμική στην οικονομία που θα εκπορευθεί από την επενδυτική προοπτική.

Όσον αφορά στην Ε.Ε., το πραγματικό της τεστ και εν όψει των ευρωεκλογών είναι η διαχείριση της ουκρανικής κρίσης. Τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο - και με βάση όχι μόνο το ενεργειακό ζήτημα.