Για να το ξέρει κανείς αυτό, χρειάζεται μεγάλη πείρα… Πρέπει ένας άνθρωπος που τρώει έξω να είναι μυημένος στα μυστήρια των εστιατορίων για να μη φεύγει από αυτά με πόνους στο στομάχι του…
Για να τ’ αποφύγει αυτό, πρέπει εν πρώτοις να διαλέξει το εστιατόριό του. Μα για να το "διαλέξει", είναι υποχρεωμένος να κάνει θυσίες. Υπάρχουν καλοφαγάδες, οι οποίοι έως ότου ανακαλύψουν ένα καλό εστιατόριο αναγκάστηκαν να φάνε όλες τις αηδίες που τους σέρβιραν σε διάφορα άλλα εστιατόρια, στα οποία πήγαν δοκιμαστικά πριν καταλήξουν σε αυτό… Έτσι, όμως, κατόρθωσαν να ανακαλύψουν αυτό που ζητούσαν.
Μόλις, λοιπόν, εντοπίσει κανείς το καλό εστιατόριο, πρέπει να πηγαίνει μονίμως σε αυτό, είτε μόνος του είτε με παρέα. Στην τελευταία περίπτωση, πρέπει να ζητάει ένα ιδιαίτερο διαμέρισμα ή, αν δεν υπάρχει τέτοιο, ένα απόμερο τραπέζι. Γιατί όταν μια παρέα τρώει δημόσια, ούτε να φάει με όλη την άνεσή της μπορεί, ούτε και να κουβεντιάσει κάπως εύθυμα, πράγμα απαραίτητο σε κάθε γεύμα. Αν είστε μόνος, πρέπει να διαλέξετε ένα τραπέζι μακριά απ’ την κουζίνα, για να μη "χτυπούν" στη μύτη σας οι μυρωδιές της• σε μια γωνιά της αίθουσας, κατά προτίμηση.
Καθόσαστε, λοιπόν, στη γωνιά σας και παίρνετε τον κατάλογο στο χέρι. Άλλη στεναχώρια αυτή… Μέσα στις στήλες του καταλόγου φαίνεται πως έχουν δώσει ραντεβού όλα τα προϊόντα της οικουμένης! Πόσα περίεργα ονόματα φαγητών δεν υπάρχουν σ’ αυτόν• ονόματα που γοητεύουν κάθε πρωτόπειρο καλοφαγά.
Ο πρωτόπειρος διαλέγει συνήθως το φαγητό, του οποίου ο τίτλος τού κάνει μεγαλύτερη εντύπωση. Τι πλάνη όμως! Τα ονόματα αυτά, τα εξωτικά κι αλλόκοτα, αποτελούν ένα κόλπο των εστιατόρων για να ξεγελούν τους πελάτες τους.
Ένας έμπειρος, όμως, καλοφαγάς δε γελιέται ποτέ… Ξέρει πως τα φαγητά αυτά με τα χτυπητά ονόματα, δεν είναι παρά κοινότατα φαγητά, στα οποία οι εστιάτορες δίνουν συχνά τέσσερις και πέντε διαφορετικούς τίτλους.
Γι’αυτό κι ο καλοφαγάς ζητάει συνήθως τα πιο απλά και τα πιο ολιγοσύνθετα φαγητά. Γιατί τα άλλα, τα πολύπλοκα και πολυσύνθετα, απαιτούν ειδική προπαρασκευή, η οποία, φυσικά, δεν μπορεί να γίνει καθόλου καλά μέσα στην κουζίνα ενός εστιατορίου.
Μην παίρνετε ποτέ σούπες, μακαρονάδες κι άλλα φτηνά φαγητά στα εστιατόρια, γιατί, επειδή ακριβώς είναι φτηνά δε δίνουν καμία προσοχή στο μαγείρεμά τους.
Όσο για τις σαλάτες, μάθετε ότι όσο πιο απλή και πιο φυσική είναι μια σαλάτα, τόσο πιο νόστιμη και ορεκτική γίνεται.
Από τις εντράδες, προτιμάτε το ψητό και από τα ψάρια τα… ακριβότερα. Μην παίρνετε ποτέ ψάρι, του οποίου βλέπετε έξαφνα μια μέρα την τιμή φτηνότερη από ό,τι συνήθως. Αυτό προδίδει πως το ψάρι αυτό δεν είναι φρέσκο.
Έχετε εμπιστοσύνη στα κυνήγια. Επειδή η τιμή τους είναι συνήθως πολύ ακριβή, γι’ αυτό καταβάλλουν στα εστιατόρια ιδιαίτερη προσπάθεια για την προετοιμασία τους.
Όσο για τα φρούτα, η εκλογή εξαρτάται από τα μάτια σας.
Ακολουθήστε τις συμβουλές μου και να είστε βέβαιοι ότι θα φάτε καλά!».
(βασισμένο σε συνέντευξη στο περιοδικό "Θεατής", 1931)
Θωμάς Σιταράς (Αθηναιογράφος)
Διαβάστε περισσότερα στο www.paliaathina.com
