Dinamiss: Δύο αδελφές της όπερας στο πλευρό του Πάνου Κιάμου

Γελαστές και χαρούμενες με έναν τρόπο απενοχοποιημένο, χωρίς τη θλίψη της περισυλλογής για το μέλλον που πολλές φορές οι εφηβικές ή έστω μετεφηβικές ηλικίες κουβαλούν, η Μαρία και η Ελένη Ντίνα μιλούν για τις πρώτες εμπειρίες τους στον χώρο του επαγγελματικού τραγουδιού και κάνουν σχέδια για το μέλλον. Κορίτσια προσγειωμένα, με βαθιές γνώσεις γύρω από τη μουσική, με την οποία ήρθαν σε επαφή πριν ακόμα γεννηθούν αφού η μητέρα τους είναι τραγουδίστρια της όπερας και ο πατέρας τους πιανίστας κλασικού και τζαζ ρεπερτορίου, οι Dinamiss -όπως επέλεξαν να αυτοπροσδιορίζονται τα δύο τελευταία χρόνια- έχουν μια βασική διαφορά από τους υπόλοιπους πρωτοεμφανιζόμενους καλλιτέχνες: δεν κάνουν δειλά-δειλά τα πρώτα τους βήματα, αλλά άλματα, αποφασιστικά και γοργά! Σε ηλικία 20-something, λοιπόν, έχουν ήδη κυκλοφορήσει δύο τραγούδια, ένα σε συνεργασία με τον Νίκο Βουρλιώτη πέρυσι το καλοκαίρι και πρόσφατα το ολόδικό τους «Απ’ το μυαλό μου βγες», έχουν υπογράψει συμβόλαιο με την Cobalt Music, έχουν συμμετάσχει στο μιούζικαλ «Fame» που ανέβηκε στον «Ελληνικό Κόσμο» με μεγάλη επιτυχία, ενώ πήραν το βάπτισμα του πυρός στην πίστα δίπλα στον Πάνο Κιάμο, ο οποίος τις θέλει μαζί του και στις καλοκαιρινές εμφανίσεις του.
 
Μιλάνε ήρεμα, η μία συμπληρώνει αυτό που θέλει να πει η άλλη και ο όρος «ανταγωνισμός» φαίνεται να περιορίζεται στην αντιπαράθεση που είχαν μικρές για το ποια θα είχε για χρώμα της το ροζ και ποια το μπλε. Εννοείται ότι ήθελαν και οι δύο το ροζ, αλλά η Μαρία, που είναι και η μεγαλύτερη, είχε προλάβει ήδη να το οικειοποιηθεί. Μέχρι τα οκτώ της χρόνια, εξηγεί η Μαρία, δεν είχαν ακούσει κανένα άλλο είδος μουσικής εκτός από τις κλασικές επιλογές της μητέρας τους. «Οταν μεγαλώσαμε λίγο, αρχίσαμε να ακούμε κρυφά ξένη ποπ μουσική. Ειδικά όταν έλειπε η μαμά. Λόγω επαγγέλματος έφευγε πολύ συχνά για δουλειές σε διάφορα μέρη του κόσμου και τις περισσότερες φορές μαζί με τον πατέρα μας. Ετσι μέναμε στο σπίτι με τη γιαγιά, την οποία κάναμε ό,τι θέλαμε. Αυτή μας μεγάλωσε. Δυστυχώς δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Ξέραμε όμως ότι ήταν ώρα για ξεφάντωμα. Μια μέρα, ωστόσο, η μαμά μας τσάκωσε. Δεν την ακούσαμε που μπήκε σπίτι. Ανοιξε ξαφνικά την πόρτα και είπε: “Επ, σας τσάκωσα. Τι κάνετε εσείς εδώ;”», διηγείται.



«Η μαμά μας είχε καταλάβει ότι η μάχη μαζί μας θα ήταν σκληρή πριν από τέσσερα χρόνια, όταν η Μαρία έκανε στα κρυφά αίτηση για συμμετοχή στο “X-Factor”», προσθέτει η Ελένη, η οποία τότε είχε μόλις κλείσει τα 16, που ήταν το όριο για να μπορεί να λάβει μέρος. Και συνεχίζει: «Αναγκαστικά το αποδέχτηκε και τώρα πια μας υποστηρίζει, αν και όχι με όλη της την καρδιά νομίζω. Βαθιά μέσα της οι ελπίδες της ότι θα στραφούμε -τουλάχιστον- στην όπερα υπάρχουν ακόμα. Οι γονείς μας, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά τόσο τις χαρές όσο και τις δυσκολίες του επαγγέλματος του μουσικού, προσπάθησαν να μας αποτρέψουν. Θα προτιμούσαν να θέλαμε να γίνουμε γιατροί ή δικηγόροι, αλλά δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση».

Η «Κάρμεν» και οι σπουδές σε βιολί και πιάνο

Φυσικά, με τέτοιο οικογενειακό ιστορικό οι Dinamiss δεν είναι μόνο τραγουδίστριες. Η Μαρία είναι ήδη φοιτήτρια Μουσικολογίας με πολυετείς σπουδές στο πιάνο και στο βιολί - το δικό της βιολί είναι μάλιστα αυτό που κάνει μια «guest εμφάνιση» στο βιντεοκλίπ του πρώτου τους single με τον Νίκο Βουρλιώτη. «Είχα ξεκινήσει με το βιολί ως βασικό μου όργανο, αλλά δυστυχώς μεγαλώνοντας δεν μπόρεσα να βρω κάποιον καλό δάσκαλο για να συνεχίσω. Ετσι άρχισα να ασχολούμαι περισσότερο με το πιάνο», εξηγεί. Η Ελένη, πάλι, είχε εξαρχής επιλέξει το πιάνο και περιμένει να πάρει το δίπλωμά της για να συνεχίσει με πανεπιστημιακές σπουδές. «Θα συνεχίσω να πάρω κι εγώ ένα χαρτί. Με αυτό όχι μόνο θα μπορώ να διδάξω πιάνο, αλλά και να λάβω μέρος σε διαγωνισμούς ως σολίστ. Αλλωστε οι σπουδές μας είναι και κάτι που υπενθυμίζει στους γονείς μας ότι είμαστε σοβαρές σε αυτό που κάνουμε. Δουλεύουμε σκληρά μέρα και νύχτα», εξομολογείται και δεν είναι ψέματα, αφού όταν έχουν συναυλίες μαζί με τον Κιάμο κοιμούνται ελάχιστα ώστε το πρωί να είναι εντάξει σε όλες τους τις υποχρεώσεις. Πώς παντρεύουν όμως τα κομμάτια του Μπαχ και του Σοπέν με το «Σφύριξα κι έληξες»; «Στην αρχή ήμασταν φοβισμένες για το πώς θα βρίσκαμε τον χώρο μας στο πρόγραμμα ενός νυχτερινού κέντρου, τελικά όμως τα καταφέραμε. Ξεκινήσαμε αυστηρά με ξένα, αλλά τώρα τραγουδάμε σχεδόν τα πάντα. Ακόμα και ελαφρολαϊκά κομμάτια - πάντα βέβαια προσαρμοσμένα στις φωνές μας. Κάνουμε δίφωνα και τα ερμηνεύουμε με τρόπο που δεν φαίνεται ανοίκειος σε μας», αναλύει η Μαρία, και η Ελένη συμφωνεί απόλυτα. Εξάλλου ακόμα πηγαίνουν και παρακολουθούν συναυλίες κλασικής μουσικής, αλλά και όπερες. «Αγαπημένη μου όπερα είναι η “Κάρμεν”. Την έχω συνδέσει με τη μητέρα μου. Το συναίσθημα που με πλημμύρισε όταν την είδα πριν από μερικά χρόνια στο Ηρώδειο στον ρόλο της Κάρμεν δεν θα το ξεχάσω ποτέ», αποκαλύπτει συγκινημένη η Ελένη, ενώ η Μαρία συμπληρώνει ότι όταν ήταν μικρότερη η αδελφή της και έβλεπαν τη μαμά τους στη σκηνή τη φόβιζε η σκηνή όπου η Κάρμεν σκοτώνεται και έβαζε τα κλάματα. «Καλά, και τώρα βάζω τα κλάματα», διακόπτει η Ελένη. «Γενικά, το κλάμα το έχω εύκολο», λέει γελώντας. «Οταν ανακοινώθηκε η αποχώρησή μας από το “X-Factor” νόμιζα ότι η ζωή μου είχε τελειώσει. Νόμιζα ότι γκρεμίστηκε ο κόσμος, ότι θα αυτοκτονήσω! Aρχισα λοιπόν να κλαίω πάνω στη σκηνή, στον αέρα. Τραγωδία. Αργότερα συνήλθα βέβαια και κατάλαβα ότι τελικά δεν έχει και τόση σημασία».  Η Μαρία, από την άλλη, που χαμογελούσε καθ’ όλη τη διάρκεια του live της αποχώρησης ως φύσει αισιόδοξη, πιστεύει ότι αυτό που προσδοκούσαν το πέτυχαν. «Κάναμε γνωριμίες και είδαμε λίγο πώς λειτουργεί ο χώρος ο οποίος μας ενδιαφέρει από μέσα. Το ότι φύγαμε νωρίς ίσως ήταν και καλό για μας τότε, γιατί δεν είχαμε καταλήξει μέσα μας για το πώς θέλαμε να προωθήσουμε το ντουέτο μας και ίσως αυτά που διάλεγαν οι άλλοι για μας να “μας φορούσαν” αντί να “τα φοράμε”. Ηταν όμως συνολικά μια πολύ καλή εμπειρία - με όλη τη σημασία της λέξης», τονίζει και συμπληρώνει: «Φυσικά, έχουμε δεχτεί πολλές φορές προτροπές να χωριστούμε, καθώς πολλοί πιστεύουν ότι μια σόλο καριέρα είναι πιο εύκολο να χτιστεί, αλλά προς το παρόν αυτό δεν είναι συζητήσιμο. Πιστεύουμε ότι ένα τέτοιο ντουέτο λείπει από την ελληνική μουσική πραγματικότητα και θα μπορούσε να βρεθεί χώρος για να κάνουμε πράγματα. Πιστεύουμε σε μας», λέει και κουνάει τσαχπίνικα τον ώμο της. Σαν πρόσκληση να πιστέψουμε κι εμείς.