Πολύνα Γκιωνάκη:«Η βιντεοκασέτα θα με κυνηγά πάντα...»

Στο φουαγιέ του θεάτρου «Αγγέλων Βήμα» επικρατεί κάθε Σάββατο βράδυ το αδιαχώρητο. Η Πολύνα Γκιωνάκη υποδύεται τη διασημότερη ιερόδουλη που γνώρισε ποτέ η υψηλή κοινωνία των Αθηνών σε ένα έργο που φέρει μάλιστα τη δική της υπογραφή…

- Πώς γεννήθηκε μέσα σου η ιδέα του συγκεκριμένου θεατρικού σεναρίου; Mου κέντρισε το ενδιαφέρον το γεγονός ότι μια γυναίκα που εργαζόταν ως πόρνη κατάφερε να μείνει στην ιστορία ως μια πολύ ιδιαίτερη και ξεχωριστή προσωπικότητα. Τη Γαβριέλα την είχα ακούσει αρχικά από τον πατέρα μου. Ηταν μια γυναίκα γαλαζοαίματης καταγωγής από τη Ρωσία που μιλούσε πέντε γλώσσες, είχε τελειώσει τη Γαλλική Ακαδημία, λάτρευε το θέατρο και έδινε πάντα το ‘‘παρών’’ σε παραστάσεις της Λυρικής, καθώς και σε όλα τα σημαντικά θεάματα της εποχής. Το γεγονός ότι ο πατέρας μου, όταν ήμουν παιδί, μου περιέγραφε με τι πάθος παρακολουθούσε τις παραστάσεις του αποτέλεσε μια καλή αφορμή για να αρχίσω να ψάχνω τα της ζωής της. Εμείς οι Ελληνες τις ιερόδουλες τις υποτιμάμε. Στο Παρίσι, αντιθέτως, η ζωή της Μαντάμ Κλοντ έγινε ταινία και θεατρικό. Η δουλειά της πόρνης είναι και αυτή ένα επάγγελμα όπως όλα τα άλλα και δεν το θεωρώ καθόλου υποτιμητικό. Πολύ πιο υποτιμητικό για εμένα είναι να κάνεις έναν πλούσιο γάμο για να δηλώνεις κυρία και να σε στηρίζει κάποιος παρά να είσαι ιερόδουλη…

- Υπήρξαν πάντως αντιδράσεις όπως αυτή του επονομαζόμενου «εθνικού σταρ» Ανδρέα Ευαγγελόπουλου, ο οποίος δηλώνει ότι κατέχει τα πνευματικά δικαιώματα της εν λόγω ιερόδουλης.
Ο κ. Ευαγγόπουλος δημιούργησε θέμα μόνο και μόνο για να βρεθεί στην επικαιρότητα. Πνευματικά δικαιώματα δεν υφίστανται στις ζωές των δημόσιων προσώπων και αμφισβητώ ότι η Γαβριέλα υπήρξε νονά του.

- Πότε αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;
Πολύ μικρή, κάτι απολύτως λογικό όταν περνάς ατελείωτες ώρες σε ένα θέατρο. Μεγάλωσα στα καμαρίνια ανάμεσα σε ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Μικρό κοριτσάκι ακόμη, ο πατέρας μου με ανέβαζε πριν από τις πρεμιέρες στη σκηνή για να πάει η παράσταση καλά, ενώ στο σπίτι μας μπαινόβγαιναν όλη την ώρα θεατράνθρωποι. Ο Αλέκος Σακελλάριος, ο Νίκος Ρίζος, ο Γιάννης Μιχαλόπουλος αποτελούσαν την παρέα των γονιών μου. Θυμάμαι τον πατέρα μου μια ζωή να μου λέει: «Εσύ είσαι κόρη Γκιωνάκη».

- Πώς ήταν ο Γκιωνάκης ως πατέρας; Ηταν τρυφερός αλλά μας έλειπε. Δούλευε πολύ για να εξασφαλίσει μια άνετη ζωή στην οικογένειά του. Το πρωί είχε πάντα γυρίσματα, μετά θέατρο και το βράδυ πάλι γυρίσματα. Τα Σάββατα μας πήγαινε μαζί με την αδελφή μου στο θέατρο για να δούμε κάποια παράσταση «κάποιου εξαίρετου συναδέλφου», όπως συνήθιζε να λέει, όπως η Ελλη Λαμπέτη, και όταν το έργο τελείωνε παρακαλούσε τις ταξιθέτριες να μας επιστρέψουν στο δικό του θέατρο προκειμένου να πάμε στο σπίτι.

- Ηταν σύμφωνος με την ιδέα να γίνεις ηθοποιός;
Τον ενόχλησε το γεγονός ότι γράφτηκα στη δραματική σχολή συγχρόνως με το σχολείο και έτσι προέκυψαν μικροκόντρες και διαφωνίες. Ηταν της άποψης ότι έπρεπε πρώτα να πάρω το απολυτήριό μου και μετά να ασχοληθώ με οτιδήποτε άλλο.

- Είναι αβαντάζ ή έχει τίμημα το να είσαι κόρη ενός τόσο γνωστού ηθοποιού;
Θα έλεγα ότι είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις, αν και θεωρώ ότι η αρνητική πλευρά είναι και η επικρατέστερη. Τρως πόρτες εισπράττοντας την κακία που κάποιοι δεν μπόρεσαν ή δεν είχαν τα κότσια να εκφράσουν στον πατέρα σου. Κάποιοι σε θεωρούν εκ προοιμίου τον αδύναμο κρίκο.

- Εχεις γράψει και βιβλίο για τον Γιάννη Γκιωνάκη... Πρόκειται για ένα βιβλίο με τον τίτλο «Λόγια που άργησαν να ’ρθουν», το οποίο δεν αποτελεί βιογραφία αλλά μια κατάθεση ψυχής για τη μεταξύ μας σχέση.
Οταν πέθανε, είχα τόσο μεγάλη ανάγκη να του μιλήσω που πήρα χαρτί και μολύβι και άρχισα να του γράφω. Του έγραψα όσα δεν του είχα πει ποτέ. Ηταν κάτι σαν ψυχοθεραπεία για εμένα, γι’ αυτό και δεν είχα τη διάθεση να δείξω τα γραφόμενά μου σε κανέναν. Κάποια στιγμή, εκ των υστέρων, σκέφτηκα ότι αυτή την κατάθεση ψυχής θα μπορούσα να την κάνω βιβλίο. Απευθύνθηκα λοιπόν στον εκδοτικό οίκο Ελληνικά Γράμματα, οι υπεύθυνοι του οποίου μου είπαν ότι απαιτούνταν χρονικό διάστημα τριών μηνών για να αξιολογηθεί το βιβλίο και να καταλήξουν στο αν αξίζει να το εκδώσουν. Θυμάμαι ότι τους άφησα ένα περιθώριο τεσσάρων ημερών. Αλλιώς δεν με ενδιέφερε… Θα καταχωνιαζόταν για πάντα σε κάποιο συρτάρι...


- Λάθη έχεις κάνει στην καριέρα σου;
Ναι, έχω κάνει λάθη και δεν μιλώ για ορισμένες πρόσφατες επιλογές μου όπως το να υποδυθώ την Εϊμι Γουάινχαουζ στην τελευταία της συναυλία στο Βελιγράδι, μια παράσταση που ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία στο μπαρ «Κόμης» και την οποία έσπευσαν κάποιοι να σχολιάσουν χωρίς να μπουν καν στον κόπο να τη δουν. Μετανιώνω για την εποχή που διψώντας για προβολή, εύκολο χρήμα και γρήγορη δόξα δεν είχα αναπτύξει ισχυρές αντιστάσεις και ανταποκρινόμουν θετικά σε πρωταγωνιστικούς ρόλους σε βιντεοκασέτες. Ημουν μικρή, δεν είχα ωριμότητα και ήθελα να απαγκιστρωθώ από το επώνυμό μου, κάνοντας μόνη μου πράγματα. Η βιντεοκασέτα θα με κυνηγά πάντα. Κι ας ήταν τότε η χρυσή εποχή της...

- Τι σε έχει εντυπωσιάσει στον σύντροφό σου Δημήτρη Κολλάτο;
To προχωρημένο του μυαλό και το πόσο μπροστά από την εποχή του είναι. Ο Δημήτρης, τον οποίο γνωρίζω από τον πατέρα μου, έκανε ταινίες και θεατρικά που άφησαν εποχή, καθώς ο κόσμος σχημάτιζε ουρές για να τα δει. Ηρθαμε πιο κοντά τα τελευταία τρία χρόνια και επειδή είμαστε και οι δύο ισχυρές προσωπικότητες δεν σας κρύβω ότι έχουμε μεταξύ μας τρομερές εκρήξεις. Εκείνος, λόγω πείρας, θεωρεί ότι αυτό που λέει είναι πάντα το σωστό, ενώ εγώ πιστεύω ότι έχω μια πιο σύγχρονη ματιά απέναντι στα πράγματα και τις καταστάσεις.

- Γνωρίζω ότι για την παράσταση «Γαβριέλα» σου έκανε κάποιες παρατηρήσεις.  Μου είπε κάποια πράγματα και δεν τον άκουσα κάνοντας το δικό μου. Στη διάρκεια των προβών όμως είδα ότι βγήκε αληθινός και παραδέχτηκα πως είχε δίκιο.

- Με ποιον θα ήθελες να συνεργαστείς κάποια στιγμή; Mε τον γιο μου, τον Λευτέρη, που είναι σκηνοθέτης. Παρόλο που είναι μόνο 28 ετών, έχει κάνει μια ταινία μικρού μήκους που πήγε στο Φεστιβάλ της Δράμας και έχει σκηνοθετήσει διάφορα θεατρικά. Επειδή όμως έχω περάσει και η ίδια τη φάση της επαγγελματικής συνεργασίας με τον γονιό, θα ήθελα να συνυπάρξουμε σε δουλειά μόνο όταν το θελήσει ο ίδιος.

- Θα ήθελα να ολοκληρώσουμε την κουβέντα μας με ένα θέμα το οποίο είχε απασχολήσει το Πανελλήνιο. Το σκάνδαλο της σχέσης του πατέρα σου με την Αφροδίτη Κοζανιτά, μητέρα του συνθέτη Φοίβου, και όλα όσα επακολούθησαν...
Η γιαγιά μου συνήθιζε να λέει ότι κάθε σπίτι έχει τον σταυρό του. Είναι ένας σταυρός που σέρνω ακόμη πάνω μου. Κάποια βιώματα δεν ξεπερνιούνται καθώς ακολουθούνται από δυσβάσταχτο πόνο. Εκείνη την εποχή ήμουν έγκυος και κινδύνευσα να αποβάλω. Και μόνο αυτό τα λέει όλα…