Πολλαπλή Σκλήρυνση: Οι θεραπευτικοί στόχοι για μια δύσκολη νόσο

Η πολλαπλή σκλήρυνση είναι η συχνότερη επίκτητη νευρολογική πάθηση των ενηλίκων που προσβάλλει τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό, δηλαδή το κεντρικό νευρικό σύστημα. Εκδηλώνεται μεταξύ 20-40 ετών, χωρίς όμως να αποκλείεται η πρωιμότερη ή οψιμότερη ηλικιακή εμφάνισή της. Αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, οδηγεί το πάσχον άτομο σε σωματική ανικανότητα στην πιο παραγωγική ηλικία της ζωής του. Είναι διφασική εξελικτική νόσος, δηλαδή μετά από μια αρχική φλεγμονώδη φάση κατά την οποία εμφανίζονται οι υποτροπές, ακολουθεί μια δεύτερη εκφυλιστική φάση όπου χωρίς υποτροπές η νόσος επιδεινώνεται και καταλήγει σε ατροφία του κεντρικού νευρικού συστήματος.

Αν και η ακριβής αιτιοπαθογένεια της νόσου παραμένει μέχρι σήμερα άγνωστη, για την εμφάνισή της ενοχοποιούνται τρεις παράγοντες. Ο πρώτος είναι η ανάπτυξη παθολογικών ανοσολογικών μηχανισμών έναντι του κεντρικού νευρικού συστήματος, ο δεύτερος η γενετική ευαισθησία του ατόμου υπό την έννοια της κληρονομικότητας πολλών γονιδίων ευαισθησίας και λιγότερων προστατευτικών και ο τρίτος η έκθεση σε έναν ή περισσότερους περιβαλλοντικούς παθογόνους παράγοντες. Θεωρείται δηλαδή αυτοάνοση πάθηση που εμφανίζεται σε γενετικά προδιατεθειμένα άτομα όταν τυχαία εκτεθούν σε κάποιον περιβαλλοντικό παράγοντα, οπότε το ανοσοποιητικό τους σύστημα επιτίθεται και καταστρέφει τη μυελίνη, μια λιποειδή ουσία που προστατεύει τα νευρικά κύτταρα στο κεντρικό νευρικό σύστημα και τους επιτρέπει να λειτουργούν και να στέλνουν τα σήματα που ελέγχουν την κίνηση, την ομιλία και μια σειρά από άλλες λειτουργίες. Στη θέση της κατεστραμμένης μυελίνης δημιουργούνται ουλώδεις εστίες που εμποδίζουν το κεντρικό νευρικό σύστημα να υποδεχτεί και να μεταδώσει σωστά τα νευρικά σήματα.

Διαβάστε περισσότερα στο ygeiamou.gr