Βραζιλία: Εκκενώθηκαν περιοχές κοντά σε δύο φράγματα μετά την τραγωδία με τους 157 νεκρούς

Απομακρύνθηκαν για προληπτικούς λόγους, οι  κάτοικοι περιοχών που βρίσκονται κοντά σε δύο φράγματα τελμάτων στην Μίνας Τζεράις, μια πολιτεία της νοτιοανατολικής Βραζιλίας που βυθίστηκε στο πένθος στα τέλη Ιανουαρίου μετά την κατάρρευση ενός φράγματος, ανακοίνωσαν σήμερα δύο μεταλλευτικοί όμιλοι.

Η απόφαση των ομίλων Vale και ArcelorMittal λαμβάνεται δύο εβδομάδες μετά την καταστροφή της Μπρουματζίνιου, ο προσωρινός απολογισμός των οποίας έφθασε τους 157 νεκρούς και τους 182 αγνοούμενους, ενώ συνεχίζονται οι έρευνες για την αναζήτηση νεκρών. Προηγούμενος απολογισμός έκανε λόγο για 150 νεκρούς. Το φράγμα κατέρρευσε απελευθερώνοντας 13 εκατομμύρια κυβικά μέτρα λάσπης μαζί με κατάλοιπα μεταλλευμάτων στα γύρω χωριά.

Οι πληθυσμοί εκκενώθηκαν στις αρχές του πρωινού για προληπτικούς λόγους, ανακοίνωσαν οι δύο όμιλοι και ο δήμος του Μπαράο ντε Κοκάις, περίπου εκατό χιλιόμετρα από το Μπέλο Οριζόντε, πρωτεύουσα της Μίνας Τζεράις.

«Οι εκκενώσεις έγιναν για προληπτικούς λόγους», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Vale –η πρώτη παγκοσμίως εταιρία σιδηρομεταλλευμάτων και ιδιοκτήτρια του φράγματος της Μπρουματζίνιου- μετά τις εκτιμήσεις μιας ομάδας συμβούλων που δεν ήταν σε θέση να εγγυηθεί για τη σταθερότητα ενός φράγματος του ορυχείου Κόνγκο Σόκο.

Αυτή η πρώτη εκκένωση αφορούσε περίπου 500 άτομα στον Μπαράο ντε Κοκάις.

Η δεύτερη, εκείνη της ArcelorMittal, αφορούσε άλλα 200 άτομα στο Πινέιρος, στον δήμο Ιτασιαϊουσού, σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από το φράγμα Σέρα Αζούλ (στην μητροπολιτική περιοχή του Μπέλο Οριζόντε), ένα φράγμα που παρέμενε ανενεργό από τον Οκτώβριο του 2012. Σύμφωνα με την ArcelorMittal, τα άτομα αυτά τοποθετήθηκαν σε «προσωρινά καταλύματα», «σε συμφωνία» με τις τοπικές αρχές.

Σε ανακοίνωσή της η ArcelorMittal ανέφερε ότι έλαβε την απόφαση εκκένωσης μετά τα αποτελέσματα από έρευνες άλλων ανεξάρτητων ειδικών, «δεδομένου του τι συνέβη με την κατάρρευση του φράγματος Κορέγο ντο Φεϊχάο, στην Μπρουματζίνιου». Η επιχείρηση κατέληξε πως δεν θα μπορούσε να αναληφθεί κανένα ρίσκο και πως, παρά τις προφανείς για την κοινότητα δυσκολίες, ήταν η σωστή απόφαση».