Οι «ζυμώσεις» στην κυβέρνηση Τραμπ και πώς επηρεάζουν τον ορισμό Αμερικανού εκπροσώπου στο ΔΝΤ

Ο Ντέιβιντ Μάλπας είναι ο επικρατέστερος για να αναλάβει την θέση του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών Υπεύθυνου για τις Διεθνείς Οικονομικές Σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, αντικαθιστώντας τον Νείθαν Σιτς, ο οποίος και χειριζόταν το ελληνικό ζήτημα.  

Τις σχετικές πληροφορίες μετέδωσε σήμερα ο ιστότοπος mignatiou.com σημειώνοντας παράλληλα ότι ο νέος αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, είναι ο άνθρωπος ο οποίος θα επιλέξει τον νέο εκπρόσωπο των ΗΠΑ στο ΔΣ του ΔΝΤ. Η επιλογή θα σταλεί στην Γερουσία για επικύρωση και στην συνέχεια ο εκλεκτός της νέας κυβέρνησης θα αναλάβει ρόλο στον διεθνή οργανισμό.  

Οι ΗΠΑ εκπροσωπούνται στο ΔΝΤ από τον εκτελεστικό διευθυντή και τον αναπληρωτή του, οι οποίοι είναι επιλογές της κυβέρνησης Ομπάμα. Είναι σημαντικό ότι ο εκτελεστικός διευθυντής των ΗΠΑ δεν είναι καν επικυρωμένος από την Γερουσία, συνεπώς διαδραματίζει ρόλο ουσιαστικό μεν, ανεπίσημο δε.  

Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Τζέρι Ράις είχε δηλώσει στην ενημέρωση ότι δεν είναι σίγουρος ότι ο νέος Αμερικανός αντιπρόσωπος, όποτε και αν οριστεί, θα επηρεάσει τη γραμμή του Ταμείου στο θέμα της Ελλάδας.  

Στο ίδιο ρεπορτάζ επισημαίνεται επίσης σχετικά με την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε χθες η κ. Λαγκαρντ με τον νέο υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Στηβ Μανούντσιν -την πρώτη επικοινωνία που είχε το Ταμείο με τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ- ότι δεν έγινε λόγος για την Ελλάδα ούτε καν για την ευρωζώνη

Σε ερώτηση εάν μίλησαν για την Ελλάδα και την οικονομική κρίση, και από τα δυο κέντρα απάντησαν ότι αν συζητήθηκε το γνωρίζουν μόνο οι δυο τους και παρέπεμπαν στην μακροσκελή των διεθνών οικονομικών θεμάτων που η κυρία Λαγκάρντ με τον κ. Μανούντσιν έχουν να συζητήσουν να διευθετήσουν και να αντιμετωπίσουν στο μέλλον.

Ωστόσο εδώ στην αμερικάνικη πρωτεύουσα ερμηνεύουν την φράση του κ. Μανούντσιν ότι περιμένει από το ΔΝΤ να συνεχίσει να παρέχει με δυναμικό τρόπο συμβουλές οικονομικής πολιτικής στα κράτη μέλη του, ως έμμεση αναφορά και στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα ως παρότρυνση να συνεχίσει να πιέζει για ουσιαστική διευθέτηση του ελληνικού ζητήματος και όχι για λύσεις με προσωρινό αποτέλεσμα.