Έχουν περάσει ακριβώς 45 χρόνια από την ημέρα που ο πρώην Γάλλος πρόεδρος Σαρλ ντε Γκωλ πέθανε στο Κολομπέ λε ντεζ Εγκλίζ, στις 9 Νοεμβρίου του 1970, σε ηλικία 79 ετών.
Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν διαδραματίσει τόσο αποφασιστικό ρόλο στην ιστορία της χώρας τους όσο ο Σαρλ ντε Γκωλ, χωρίς τον οποίον ούτε η Γαλλία ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ήταν αυτό που είναι σήμερα. Η ιστορία της ζωής του Γάλλου πολιτικού αντανακλά έναν άνδρα πατριώτη, που αγαπούσε με πάθος τη χώρα του και αφιέρωσε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του προσπαθώντας να υλοποιήσει το όραμά του για εκείνη.
Οι τιμές και ο πλούτος δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός για τον «Στρατηγό» όπως αποκαλούσαν τον ντε Γκωλ μέχρι τον θάνατό του οι πιο αφοσιωμένοι φίλοι του. Απόδειξη γι' αυτό το γεγονός ότι, όταν αποσύρθηκε, δεν δέχθηκε τις συντάξεις τις οποίες δικαιούνται ως πρόεδρος και στρατηγός ταξιαρχίας. Αντ' αυτού δέχθηκε μόνο μία μικρή σύνταξη συνταγματάρχη.
Όπως είχε ζητήσει ο ίδιος, όταν έφυγε από τη ζωή, στην ταφόπλακά του δεν αναγράφηκε κανένας βαρύγδουπος τίτλος παρά μόνο το όνομά του και οι χρονιές γέννησης και θανάτου του.
Καθώς η Γαλλία τιμά τον Ντε Γκωλ, στο πλαίσιο της συμπλήρωσης 45 χρόνων από το θάνατό του, ας θυμηθούμε τους σημαντικότερους σταθμούς στη ζωή του μεγάλου ηγέτη.
1890: Ο ντε Γκωλ γεννιέται στις 22 Νοεμβρίου στη βιομηχανική πόλη Λιλ, στα βόρεια της Γαλλίας.
1916: Υπηρετώντας ως στρατιώτης στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Ντε Γκωλ συλλαμβάνεται από τον γερμανικό στρατό και παραμένει αιχμάλωτος για 32 μήνες
1940: Ως διοικητής μίας μεραρχίας Γάλλων στρατιωτών κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ηγείται μίας από τις λίγες επιτυχημένες επιθέσεις εναντίον των γερμανικών τεθωρακισμένων που εισβάλουν στη χώρα του. Ως αποτέλεσμα, κερδίζει το βαθμό του Ταξίαρχου.
Αργότερα την ίδια χρονιά, απευθύνεται στους συμπατριώτες του μέσω του βρετανικού ραδιοφώνου του BBC, αποκηρύσσοντας την ανακωχή που είχε υπογράψει η Γαλλία με τη Γερμανία και καλώντας τον λαό της χώρας του να συνεχίσει να αγωνίζεται κατά της ναζιστικής κατοχής.
Αυτό το ραδιοφωνικό μήνυμα εδραίωσε τη θέση του Ντε Γκωλ ως ηγέτη των Ελεύθερων Γαλλικών Δυνάμεων που συνέχισαν να μάχονται κατά της Γερμανίας και των συμμάχων της μετά την παράδοση της Γαλλίας.
1944 – 1946: Η Γαλλία επιφυλάσσει υποδοχή με τιμές ήρωα στον ντε Γκωλ μετά από την απελευθέρωση του Παρισιού το 1944. Στη συνέχεια ο «Στρατηγός» υπηρέτησε ως πρωθυπουργός στην προσωρινή κυβέρνηση της Γαλλικής Δημοκρατίας η οποία ανέλαβε τα πολιτικά ηνία της χώρας μετά την πτώση του φιλογερμανικού καθεστώτος του Βισύ.
1958: Ο Ντε Γκωλ εκλέγεται πρώτος πρόεδρος της Ε' Γαλλικής Δημοκρατίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι αποτέλεσε μία από τις κύριες φωνές που διαμόρφωσαν το Σύνταγμά της.
1959-1962: Από το πηδάλιο πλέον της χώρας, ο Ντε Γκωλ εφαρμόζει σαρωτικές οικονομικές αλλαγές, συμπεριλαμβανομένης της ανατίμησης του εθνικού νομίσματος, και βάζει τα θεμέλια μίας εξωτερικής πολιτικής βασισμένης στην πεποίθηση ότι η Γαλλία πρέπει να διαθέτει το δικό της πυρηνικό οπλοστάσιο και να μην εξαρτάται στρατιωτικά από τις ΗΠΑ ή τη Σοβιετική Ένωση.
Ο Ντε Γκωλ ήταν υπέρμαχος μίας ισχυρής «Ευρώπης των Εθνών» που θα ασκούσε σημαντική επιρροή στον πλανήτη και στην παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων, απέναντι στις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση.
Το 1962 ο Γάλλος πρόεδρος τελικά αναγνωρίζει το αλγερινό κράτος, βλέποντας ότι το μέλλον της Γαλλίας δεν θα ήταν η διατήρηση των αποικιών της, αλλά η νέα ευρωπαϊκή πορεία.
1962-1967: Τη συγκεκριμένη περίοδο, η κυβέρνηση του ντε Γκωλ ενίσχυσε σημαντικά τον ρόλο της στην καθοδήγηση της οικονομίας. Ο Γάλλος πρόεδρος έδωσε ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας του, ενθαρρύνοντας την επέκταση της βιομηχανίας της αλλά και φιλόδοξα έργα υποδομής.
Άλλο ένα σημείο στο οποίο εστίασε ο Ντε Γκωλ αυτά τα χρόνια ήταν η προάσπιση των συμφερόντων της Γαλλίας στη διεθνή αρένα. Έθεσε τις βάσεις για διπλωματικές σχέσεις με την κομμουνιστική Κίνα, απέσυρε τη Γαλλία από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, αποκήρυξε δημόσια την ανάμειξη των ΗΠΑ στον Πόλεμο του Βιετνάμ, μίλησε ανοιχτά υπέρ της ανεξαρτητοποίησης του Κεμπέκ και έστρεψε την εξωτερική πολιτική της Γαλλίας προς τη Μέση Ανατολή, ενισχύοντας τις συμμαχίες με τα αραβικά έθνη και κρατώντας αποστάσεις από το Ισραήλ.
1968-1969: Έχοντας ήδη βρεθεί στο στόχαστρο των αριστερών Σοσιαλιστών και Κομμουνιστών της γαλλικής πολιτικής σκηνής, ο ντε Γκωλ έγινε ακόμα πιο ευάλωτος λόγω της κοινωνικής αναταραχής που ξέσπασε στη χώρα του τον Μάη του '68.
Οι κινητοποιήσεις των Γάλλων μαθητών και φοιτητών σύντομα επεκτάθηκαν με γενική απεργία των Γάλλων εργατών και τελικά οδήγησαν σε πολιτική και κοινωνική κρίση, που άρχισε να παίρνει διαστάσεις επανάστασης και οδήγησε στη διάλυση της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης και την προκήρυξη εκλογών από τον Σαρλ ντε Γκωλ.
Παρά την ενίσχυση της πλειοψηφίας του κόμματός του στις εκλογές, η εικόνα του Ντε Γκωλ ως απόμακρου, συντηρητικού ηγέτη που ήθελε πάντα να περνά το δικό του είχε το τίμημά της.
Ύστερα από την απόρριψη των προτεινόμενων μεταρρυθμίσεών του σε ένα εθνικό δημοψήφισμα, ο Σαρλ ντε Γκωλ εγκατέλειψε την προεδρία στις 28 Απριλίου 1969. Παρότι εκφώνησε οκτάλεπτη ομιλία, το δημοψήφισμα απέτυχε και έτσι παραιτήθηκε -όπως εξάλλου είχε δεσμευθεί ότι θα έκανε- και αντικαταστάθηκε από τον Ζωρζ Πομπιντού.
1970: Ο Ντε Γκωλ φεύγει από τη ζωή λόγω ξαφνικού εμφράγματος στο σπίτι του στο Κολομπέ λε ντεζ Εγκλίζ, στις 9 Νοεμβρίου του 1970, σε ηλικία 79 ετών, δύο εβδομάδες πριν από τα ογδοηκοστά του γενέθλια και πριν προλάβει να ολοκληρώσει τα απομνημονεύματά του.
