Οι αριθμοί είναι καταλυτικοί: 12.000 δολάρια κοστίζει η κάθε ώρα πτήσης για κάθε αεροπλάνο και από 3.000 την ώρα για κάθε ελικόπτερο. Το συνολικό κόστος αν συνυπολογιστούν όλα τα logistics, μαζί με την αξία των πυραύλων, των πυρομαχικών, των καυσίμων κ.λπ. υπολογίζεται ότι φθάνει τα 4 εκατομμύρια δολάρια την ημέρα.
Η μελέτη έγινε από ένα ειδικευμένο ρωσικό ινστιτούτου για την εφημερίδα The Moscow Times. Και μέσα στα συμπεράσματα που βγάζει, πέρα από το κόστος, είναι ότι αν συνεχιστούν οι επιχειρήσεις τα πράγματα θα γίνουν αρκετά δύσκολα για την οικονομία της Ρωσίας. Οι μέχρι τώρα υπολογισμοί από την ημέρα που ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις στις 30 Σεπτεμβρίου ανεβάζουν το κόστος στα 115 εκατομμύρια δολάρια. Ποσό μάλλον μικρό σε σχέση με τον στρατιωτικό προϋπολογισμό της Ρωσίας που φθάνει τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια.
Όμως όπως όλα δείχνουν, ο πόλεμος στην Συρία δεν θα τελειώσει άμεσα, με ότι αυτό συνεπάγεται στην αύξηση του λογαριασμού για την ρωσική οικονομία. Ενώ αν υπάρξει και επιχείρηση στο έδαφος αλλά και νεκροί, τότε το κόστος το οικονομικό θα εκτοξευθεί μαζί βέβαια με το πολιτικό, το οποίο θα είναι ανυπολόγιστο.
Το Ινστιτούτο υπολογίζει αναλυτικά τα κόστη ανά κατηγορία, με το προσωπικό εδάφους για παράδειγμα να κοστίζει γύρω στα 440.000 δολάρια για υποστήριξη, ενώ και η διατήρηση των πλοίων στην Μεσόγειο, ανοιχτά των ακτών της Συρίας κοστίζει 200.000 δολάρια. Το τελικό κόστος των 2,4 εκατομμυρίων θεωρείται μάλλον συντηρητικό από τους ειδικούς, με τον υπεύθυνο του Ινστιτούτου IHS να υποστηρίζει ότι δεν αποκλείεται να είναι και διπλάσιο. Μάλιστα αν συνυπολογιστούν και οι πύραυλοι Κάλιμπερ που εκτοξεύθηκαν από την Κασπία, με κόστος ο καθένας τα 1,2 εκατομμύρια δολάρια, τότε στον λογαριασμό προστίθενται άλλα 36 εκατομμύρια δολάρια (υπολογίζεται ότι έχουν εκτοξευθεί περί τους 26 τέτοιους πυραύλους).
Παρ' όλα αυτά, η επιχείρηση της Ρωσίας στην Συρία είναι μία... φθηνή υπόθεση. Συγκρινόμενη με το κόστος των Αμερικανών και των συμμάχων τους, τα έξοδα της Ρωσίας είναι μηδαμινά. Μάλιστα όπως υπολογίζεται, το κόστος ίσως είναι και μικρότερο από την όποια εμπλοκή είναι η Ρωσία στην Ουκρανία. Μάλιστα, αν εξαιρέσει κανείς τους προαναφερθέντες πυραύλους, όλα τα όπλα που χρησιμοποιούν οι Ρώσοι στην Συρία είναι φθηνά απομεινάρια της σοβιετικής εποχής.
Από την άλλη, τα χρήματα που ξοδεύονται είναι μία σημαντική επένδυση. Αποτελούν μία δυναμική προπαγάνδα για την επιστροφή στην δράση μιας από της μεγάλες παγκόσμιες υπερδυνάμεις. Επιτρέπει επίσης στη Ρωσία να δοκιμάσει τον εξοπλισμό της σε πραγματικές συνθήκες μάχης και δίνει στους στρατιώτες της την επιχειρησιακή ετοιμότητα από αληθινό πόλεμο. Μα πάνω απ' όλα είναι μία «πασαρέλα» για την πολεμική βιομηχανία της χώρας, η οποία πέρσι είχε ξεπεράσει σε έσοδα τα 15,5 εκατομμύρια δολάρια. Μία αύξηση της τάξης του 1% αυτών των εσόδων, αντιστοιχούν στα έξοδα ενός ολόκληρου μήνα επιχειρήσεων στην Συρία.
Το μόνο πρόβλημα είναι μήπως η εμπλοκή κρατήσει την Ρωσία όμηρο για περισσότερο χρονικό διάστημα απ' ότι αντέχει. Παρά την υποστήριξη στον Άσαντ, στο έδαφος το ISIS συνεχίζει να αντέχει, διατηρώντας μεγάλες εφεδρείες που όπως φαίνεται ανανεώνονται συνεχώς. Αρκετοί μάλιστα φτάνουν στο σημείο να υποστηρίξουν ότι αυτή η κατάσταση μπορεί να κρατήσει για χρόνια, καθώς μία καθολική νίκη δεν είναι δυνατή. Γεγονός που ξυπνά τις πιο εφιαλτικές μνήμες για τους Ρώσους και την εμπλοκή τους στο Αφγανιστάν. Η διαφορά είναι ότι τώρα τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα σε ότι αφορά τα οικονομικά της χώρας.
Όπως και να έχει όμως, η συνεχόμενη εμπλοκή σε μιας τέτοιας κλίμακας επιχείρηση με αυτό το κόστος δεν θα αργήσει να φθάσει και στην κεντρική σκηνή της πολιτικής ζωής της Ρωσίας. Και όσο και αν όλα αυτά γίνονται για την «περηφάνια» της Ρωσίας, το σίγουρο είναι ότι κάποια στιγμή τον λογαριασμό θα κληθεί να τον πληρώσει ο χειμαζόμενος ρωσικός λαός. Προς το παρόν πάντως τον λόγο έχουν οι βόμβες και τα αεροπλάνα μαζί και οι καλές μπίζνες στην αγορά των όπλων και οι κινήσεις στην γεωπολιτική σκακιέρα. Και αυτό ήταν και θα παραμείνει η αιτία πίσω από κάθε πόλεμο κάθε εποχής.
