Ευρωεκλογές 2014: Αυτή τη φορά είναι όντως διαφορετικά;

Για πρώτη φορά από την αρχή της Κρίσης οι Ευρωπαίοι πολίτες καλούνται να εκλέξουν τα μέλη του επόμενου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και η ψήφος της «αγανάκτησης» για την εσωτερική κατάσταση σε ορισμένα κράτη-μέλη αλλά και του εγγενούς αντιευρωπαϊσμού σε κάποια άλλα, είναι ένα από τα βασικά ζητήματα στις Βρυξέλλες, λίγες μόνο ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες στις τελευταίες 21 χώρες της Ε.Ε. Το σύνθημα που έχει επιλέξει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι «αυτή τη φορά είναι διαφορετικά». Ένα σύνθημα που αναφέρεται στις πραγματικά αυξημένες εξουσίες του επόμενου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου βάσει της Συνθήκης της Λισσαβόνας.

Πράγματι, το επόμενο Κοινοβούλιο, το 8ο στην ιστορία της Ε.Ε, θα έχει λόγο στην εκλογή του επόμενου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στην ανάδειξη του επόμενου Ύπατου Εκπρόσωπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας, ενώ θα συναποφασίζει με το Συμβούλιο για σχεδόν το σύνολο των πολιτικών που θα καθορίζουν την καθημερινότητα των Ευρωπαίων πολιτών.

Την ίδια στιγμή, η συμμετοχή των πολιτών της Ένωσης καταγράφει κατακόρυφη πτώση καθώς το 1979 ψήφισε το 69% των Ευρωπαίων πολιτών, το 2009 μόλις το 43%, ενώ αυξάνεται η ψήφος σε αντιευρωπαϊκά και ευρωφοβικά κόμματα. Σε αρκετές χώρες της Ε.Ε, και ιδίως στη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία τα αντιευρωπαϊκά κόμματα της Μαρί Λε Πεν και του Νάιτζελ Φάρατζ αναμένεται να λάβουν την πρώτη θέση, ενώ υπάρχουν ακόμα το Κόμμα της Ελευθερίας στην Αυστρία, το Εθνικό Κόμμα της Σλοβακίας, η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα, το Λαϊκό Δανικό Κόμμα στη Δανία, και το Γιόμπικ στην Ουγγαρία. Τα περισσότερα εξ αυτών έχουν εκφράσει κατά καιρούς συνθήματα κατά τις Ε.Ε και υπέρ της εθνικής απομόνωσης, ενώ κάποια εξ αυτών υιοθετούν ακόμα και ξενοφοβική και αντισημιτική ρητορική. Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις αυτά τα κόμματα, μαζί με κάποια της άκρας Αριστεράς, αναμένεται να καταλάβουν 200-220 έδρες, σε σύνολο 751.

Ακούγεται εντυπωσιακό. Αλλά η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική. Ανάμεσα στα περισσότερα ακραία κόμματα υπάρχουν διαφορές που ισοδυναμούν με πολιτικό χάος. Κάποια εξ αυτών ζητούν να εγκαταλείψουν το «ευρωπαϊκό καράβι» ενώ άλλα ζητούν «τη βύθισή του». Και η μετεκλογική τους συνεργασία είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Για να σχηματιστεί μια πολιτική ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απαιτούνται τουλάχιστον 25 ευρωβουλευτές από τουλάχιστον7 κράτη-μέλη. Και η γεφύρωση του χάσματος δεν φαίνεται ιδιαίτερα εύκολη διαδικασία. Από την άλλη πλευρά οι τρεις βασικές πολιτικές ομάδες, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (συντηρητικοί) αναμένεται να λάβει 221 έδρες, οι Σοσιαλιστές (αριστερά) 194 και οι Φιλελεύθεροι 62, ενώ η τέταρτη ομάδα, η ριζοσπαστική αριστερά, 42 έδρες.

Το μπρα-ντε-φερ Συμβουλίου και Κοινοβουλίου

Οι τρεις πρώτες πολιτικές ομάδες φαίνεται πως θα κληθούν να υπερασπιστούν μετεκλογικά τα πρώτα βήματα για τον δημοκρατικό «εξορθολογισμό» της Ε.Ε. Σχηματίζοντας έναν «μεγάλο συνασπισμό» είτε ανάμεσα στις δύο πρώτες ομάδες, είτε και με τη συνεργασία του ALDE εξασφαλίζουν την πλειονοψηφία με περίπου 421 ως 464 έδρες. Η πιθανή συνεργασία Μάρτιν Σουλτς, Ζαν- Κλοντ Γιουνκερ και Γκι Φέρχοφσταντ παρόλο που θα εξασφάλιζε στο ΕΚ την απαραίτητη συναίνεση για μια σειρά κρισιμότατων ζητημάτων, προς την πορεία της περαιτέρω ενοποίησης της Ε.Ε, από τις λεπτομέρειες για την τραπεζική ένωση, τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου Ε.Ε – ΗΠΑ και τη διακυβέρνηση της Ευρωζώνης, έχει κάποια σημαντικά προβλήματα. Θα ενίσχυε καταρχάς τη ρητορική των ευρωφοβικών δυνάμεων που ισοπεδωτικά αναφέρονται στο «τέρας των Βρυξελλών» ως το μοναδικό δεινό των εθνικών εσωτερικών προβλημάτων.

Μια ρητορική την οποία εξέθρεψαν συγκεκριμένα μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και συνεχίζουν να χρησιμοποιούν ακόμα και σήμερα. Αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι το λεγόμενο «δημοκρατικό έλλειμμα» της Ε.Ε, εθνικοποιούσαν κάθε ευρωπαϊκή επιτυχία και έριχναν την ευθύνη στην Ε.Ε για κάθε εθνική αποτυχία.

Την εποχή της φαινομενικής παντοδυναμίας του ο Νικολά Σαρκοζί, στο περιθώριο ενός Συμβουλίου, απαντώντας για αυτό ακριβώς το δημοκρατικό έλλειμμα, είχε δηλώσει, θυμίζοντας τον Λουδοβίκο τον 14ο, πως η «δημοκρατία είμαι εγώ. Αν οι Γάλλοι δεν συμφωνούν με τις αποφάσεις μου να μην με ξαναψηφίσουν». Αυτό ακριβώς το κενό προσπαθούν να διατηρήσουν ακόμα κάποιοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, όπως ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντείβιντ Κάμερον, ο Ολλανδός Μαρκ Ρούτε και η Γερμανίδα Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ που ποτέ δεν είδαν θετικά την αύξηση των εξουσιών του Κοινοβουλίου και διαβουλεύονται παρασκηνιακά προσπαθώντας να συνεχίσουν το δημοκρατικό έλλειμμα απαξιώνοντας την ψήφο των Ευρωπαίων πολιτών.

Ήδη ο Ντέιβιντ Κάμερον έχει δηλώσει πως δεν πρόκειται να στηρίξει τον Μάρτιν Σουλτς για την προεδρία της Κομισιόν. Και αυτός είναι ο λόγος που στις 27 Μαΐου, δύο ημέρες μετά τις εκλογές, θα διεξαχθεί στις Βρυξέλλες ένα άτυπο Συμβούλιο. Διότι αν ήταν επίσημο θα έπρεπε να κληθεί ο νυν πρόεδρος του Κοινοβουλίου. Ήτοι ο Μάρτιν Σουλτς. Και θα ήταν παράδοξο οι «28» να του δηλώσουν πως δεν στηρίζουν την υποψηφιότητά του.

Ορισμένοι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, αρκετοί από τους οποίους ευθύνονται αποκλειστικά για την κρίση, είτε λόγω της παντελούς έλλειψης αλληλεγγύης, είτε λόγω της παντελούς έλλειψης πειθαρχίας θα επιλέξουν να κρυφτούν πίσω από το γράμμα του Νόμου. Αναμένεται να φανεί κατά πόσον το επόμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει το Συμβούλιο και να υποστηρίξει τις νέες του εξουσίες. Άλλωστε ιστορικά, κανένα Κοινοβούλιο δεν απέκτησε εξουσίες χωρίς να τις διεκδικήσει.

Μια πιθανή όμως συμμαχία των τριών πολιτικών δυνάμεων, θα έχει ένα ακόμα αρνητικό αποτέλεσμα. Καθώς η συμμαχία των ανθυποψηφίων που ζήτησαν για πρώτη φορά την ψήφο των πολιτών της Ένωσης, για μια σειρά διαφορετικών πολιτικών, θέτει υπό αμφισβήτηση το ίδιο το σύνθημα του Κοινοβουλίου. «Αυτή τη φορά είναι διαφορετικά».


Φέρχοφσταντ στο protothema.gr: Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις για την Ελλάδα


Την πεποίθησή του πως η Ε.Ε χρειάζεται περισσότερη ολοκλήρωση εκφράζει ο υποψήφιος για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τους Φιλελεύθερους και Δημοκράτες κ. Γκι Φέρχοφσταντ σε συνέντευξή του στο protothema.gr. Ο κ. Φέρχοφσταντ χαρακτηρίζει «αναχρονιστική» την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για τη διεξαγωγή ενός συνεδρίου για τη διαγραφή του ελληνικού χρέους, ενώ υποστηρίζει πως η κυβέρνηση Σαμαρά δεν κατάφερε να εφαρμόσει τις απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην ελληνική οικονομία, επιλέγοντας να «χτυπήσει» με απίστευτα φορολογικά μέτρα τη μεσαία τάξη της Ελλάδας. Ο υποψήφιος για την προεδρία της Κομισιόν (ALDE), της τρίτης μεγαλύτερης πολιτικής ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ζητά επίσης περισσότερη εμβάθυνση της Ε.Ε, υπενθυμίζοντας πως για την κρίση στην Ελλάδα δεν ευθύνεται η Ε.Ε αλλά το πελατειακό σύστημα που εφήρμοσαν οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.



Τέσσερα χρόνια μετά το πρώτο πρόγραμμα βοήθειας πολλοί στην Ε.Ε υποστηρίζουν πως η Ελλάδα θα χρειαστεί και νέο οικονομικό πακέτο. Είναι αυτό μια απόδειξη της αποτυχίας των μέτρων λιτότητας;

Από τη μία πλευρά αν κοιτάξει κανείς την κοινωνική κατάσταση, την αυξανόμενη ανεργία και την αναιμική ανάπτυξη, τότε ναι, η πολιτική λιτότητας φαίνεται να είναι αποτυχημένη και μια πολιτική που έθεσε σε αμφισβήτηση οτιδήποτε έχουμε επιτύχει ως Ευρωπαίοι τις τελευταίες δεκαετίες. Από την άλλη πλευρά δεν υπάρχει αμφιβολία πως η Ευρωζώνη χρειάζεται δημοσιονομική πειθαρχία. Χρειάζεται να βοηθήσουμε τα κράτη-μέλη να θέσουν υπό έλεγχο τους υπερβολικούς προϋπολογισμούς τους, διότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να εξασφαλίσουμε σταθερή ανάπτυξη. Παρά ταύτα εκτός από τη δημοσιονομική πειθαρχία χρειαζόμαστε και μια πολιτική επενδύσεων, ανάπτυξης και αλληλεγγύης. Εκτός από την επιβολή δημοσιονομικών μέτρων η Ε.Ε θα πρέπει να είναι σε θέση να στηρίζει την καινοτομία, τις επενδύσεις και την απασχόληση στα κράτη μέλη. Ακόμα μιλάμε για την πιθανότητα περαιτέρω χρηματοδότησης της Ελλάδας, παρόλο που η λιτότητα εκμηδένισε το έλλειμμα του προϋπολογισμού, καθώς ακόμα δεν έχει δημιουργηθεί ένα σταθερό δημοσιονομικό πλαίσιο στην ελληνική οικονομία και μια βιώσιμη κατάσταση.

Ο Αλέξης Τσίπρας υποστηρίζει πως σε περίπτωση που εκλεγεί θα ζητήσει ένα συνέδριο χρέους, στο πλαίσιο αυτού που έλβαε χώρα στο Λονδίνο το 1953, όταν και αποφασίστηκε η διαγραφή του χρέους της Γερμανίας κατά περίπου 60%, ως μόνη βιώσιμη λύση για την Ελλάδα. Είναι ρεαλιστική αυτή η πρόταση;

Αντιλαμβάνομαι πως ο κ. Τσίπρας πρέπει να παίζει έναν ελκυστικό τόνο με σκοπό να κερδίσει στις εκλογές. Παρά ταύτα, δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις ούτε για την Ελλάδα, ούτε για την Ευρώπη. Πρέπει να λάβουμε υπεύθυνες αποφάσεις οι οποίες θα μειώσουν τα επίπεδα του χρέους και τα επιτόκια δανεισμού, θα ενθαρρύνουν τους επενδυτές να επιστρέψουν στην Ευρώπη και θα αυξήσουν την ανταγωνιστικότητά μας. Για αυτούς ακριβώς τους λόγους δεν χρειαζόμαστε λύσεις 60 ετών, αλλά λύσεις στο σημερινό πλαίσιο. Πρέπει να επικεντρωθούμε στην θεσμική ολοκλήρωση της Ε.Ε η οποία θα μας επιτρέψει να συντονίσουμε τις δημοσιονομικές πολιτικές, να ολοκληρώσουμε την τραπεζική ένωση η οποία θα επαναφέρει την εμπιστοσύνη στο σύστημα δανεισμού και θα προωθήσει την ανάπτυξη και την πρόσβαση σε ρευστό για την πραγματική οικονομία. Πρέπει να κάνουμε την Ε.Ε ισχυρότερη, απλούστερη και περισσότερο ουσιαστική.

Υπάρχουν αρκετές φωνές στο Σύριζα που υποστηρίζουν πως το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ουσιαστικά η Άνγκελα Μέρκελ και η πολιτική λιτότητας που καταδίκασε την Ελλάδα σε ένα φαύλο κύκλο υψηλού χρέους και ανεργίας, ενώ υπάρχουν ακόμα και αυτοί που υποστηρίζουν πως η έξοδος από την Ευρωζώνη θα ήταν μια λύση. Ποια είναι η άποψή σας;

Ο φαύλος κύκλος ανεργίας και υψηλού χρέους θα συνεχιστεί αν η Ελλάδα βγει από την Ευρωζώνη. Επειδή το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η Μέρκελ και η πολιτική λιτότητας. Το πραγματικό πρόβλημα, αυτό που δημιούργησε την κρίση, είναι το πελατειακό κράτος όπως εφαρμόστηκε από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας.

Ποιά είναι δηλαδή η άποψή σας για την κυβέρνηση Σαμαρά; Τη θεωρείτε επιτυχημένη;

Εκτός από την επιτυχημένη έκδοση ομολόγου η κυβέρνηση Σαμαρά έχει αποτύχει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ελληνικού λαού επειδή έχει αποτύχει να εφαρμόσει τις απαραίτητες βαθιές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις ως προς τη λειτουργία του κρατικού τομέα, και έχει αποτύχει να εξαλείψει το πελατειακό κράτος. Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν έκανε σημαντικές αλλαγές, και οι λίγες μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει ήταν οι εσφαλμένες. Πάρτε για παράδειγμα την ΕΡΤ. Η δημόσια τηλεόραση έκλεισε. Απότομα, απλώς για να αντικατασταθεί από έναν άλλο δημόσιο τηλεοπτικό φορέα με τα ίδια ακριβώς δομικά προβλήματα της ΕΡΤ. Ακόμα περισσότερο η κυβέρνηση επιμένει σε μια τεράστια και άδικη φορολογία που πλήττει τη μεσαία τάξη και όχι τους πραγματικά προνομιούχους. Με αποτέλεσμα η Ελλάδα να έχει εγκλωβιστεί σε ένα μή διαχειρίσιμο δημοσιονομικό πλαίσιο. Η Ελλάδα παραμένει κολλημένη με βασικά διοικητικά και φορολογικά προβλήματα που κάνουν τη χώρα εχθρική απέναντι στην επιχειρηματικότητα και στη δημιουργία θέσεων εργασίας υψηλού επιπέδου.

Θα λέγατε πως τα χειρότερα για την κρίση του ευρώ αποτελούν παρελθόν, ή έχουμε ακόμα να κάνουμε πολλά όχι μόνο για αυτήν την κρίση αλλά και για να αποφύγουμε μια μελλοντική;

Παρόλο που κάποιοι υποστηρίζουν πως τα χειρότερα έχουν περάσει, η κρίση δεν έχει τελειώσει. 26 εκατομμύρια Ευρωπαίοι δεν έχουν δουλειά σήμερα. 54% των νέων Ελλήνων και 57% των νέων Ισπανών είναι άνεργοι. Πώς μπορούν οι Σοσιαλιστές ή οι συντηρητικοί να εξηγήσουν σε αυτούς τους ανθρώπους πως θα χάσουν 5, ή 10 ή ακόμα και 25 χρόνια από τη ζωή τους; Η ευρωπαϊκή οικονομία προβλέπεται να αναπτυχθεί κατά 0,2%, ποσοστό πολύ μικρό για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και ποσοστό που ισοδυναμεί με οικονομική στασιμότητα. Σίγουρα πρέπει να κάνουμε περισσότερα.

Υποστηρίζετε εδώ και χρόνια την ομοσπονδιακή πορεία της Ε.Ε Μπορείτε να μας πείτε γιατί χρειαζόμαστε περισσότερη ενοποίηση ή ακόμα και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης;

Η ανάπτυξη μπορεί να προέλθει μόνο από την περαιτέρω ολοκλήρωση της οικονομίας μας και της πολιτικής μας. Αν ο υπόλοιπος κόσμος έχει μια ανάπτυξη 4%-5%, ενώ η Ευρώπη παραμένει σταθερή, θα πρέπει να αξιολογήσουμε τον τρόπο που μπορούμε να δημιουργήσουμε τις βάσεις για μια βιώσιμη ανάπτυξη και την αξιοποίηση των οικονομιών κλίμακας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η διατήρηση ενός δημόσιου χρέους που υπερβαίνει το 100 % δεν είναι αποδεκτή και απλώς θα επιβαρύνει τις μελλοντικές γενιές με την καταβολή υψηλών τόκων στους κατόχους ομολόγων. Οι Σοσιαλιστές υποστηρίζουν πως μπορούμε να βγούμε από την κρίση απλώς αν αρνηθούμε το πρόβλημα, συνεπώς συσσωρεύοντας νέο χρέος για το παλιό χρέος. Μια συνταγή για άλλη μια καταστροφή στο μέλλον. Η θέση των συντηρητικών είναι επίσης αδιανόητη. Υποστηρίζουν πως όλα πάνε καλά και θα συνεχίσουν να πηγαίνουν καλά με τις υπάρχουσες πολιτικές. Πρέπει όμως να ενεργήσουμε με διαφορετικό τρόπο. Χωρίς να αυξήσουμε το δημόσιο χρέος, χρειαζόμαστε μια κινητοποίηση για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Αυτή είναι η μηχανή της ανάπτυξης, όπως ήταν τη δεκαετία του '90.

Μόνο μερικές ημέρες πριν από τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, πιστεύετε πως εμείς οι Ευρωπαίοι πολίτες είδαμε επιτέλους μια αληθινή ευρωπαϊκή προεκλογική εκστρατεία και επίσης ποια είναι η άποψή σας σχετικά με την άνοδο των ευρωσκεπτικιστών και ευρωφοβικών στην Ε.Ε;

Η επιλογή των ευρωπαϊκών κομμάτων να ορίσουν τους υποψηφίους για την προεδρία της Επιτροπής είναι σίγουρα ένα βήμα προς τη διαδικασία που θα συρρικνώσει το δημοκρατικό έλλειμμα στην Ε.Ε. Από εδώ και πέρα εναπόκειται στα κράτη-μέλη αν θα στηρίξουν αυτή τη διαδικασία και φυσικά στους Ευρωπαίους πολίτες με το αν θα συμμετάσχουν τις εκλογές. Όσον αφορά τον ευρωσκεπτικισμό, ήμουν ο πρώτος που επέκρινα την ΕΕ επειδή έχει κάνει πολύ λίγα βήματα και μάλιστα πολύ αργά. Ήμουν ο πρώτος που μίλησα για μια “άλλη Ευρώπη”. Ωστόσο, οι εθνικιστές και οι λαϊκιστές επιλέγουν απλοϊκές απαντήσεις. Δηλαδή, λένε ψέματα, ότι δήθεν όλα τα προβλήματα θα λυθούν αν φύγουμε από την Ε.Ε, ή αν φύγουμε από το ευρώ και κρυφτούμε πίσω από τα εθνικά μας σύνορα. Ποιος μπορεί να πιστέψει ότι σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, αυτά τα προβλήματα μπορούν να επιλυθούν με 28 διαφορετικές εθνικές πολιτικές;

Κατηγορούμε συνήθως τα κράτη – μέλη για την Κρίση αλλά αποφύγουμε να μιλήσουμε για την πλήρη απουσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ποιά είναι η γνώμη σας για τον Μανουέλ Μπαρόζο; Τον μοναδικό Ευρωπαίο, μετά τον Βάλτερ Χάλσταιν και τον Ζακ Ντελόρ, που έμεινε 10 χρόνια στην προεδρία της Κομισιόν;

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν είχε κυβερνητικό ρόλο. Η επόμενη Επιτροπή πρέπει να διεκδικήσει εκ νέου το ρόλο του εκτελεστικού οργάνου και όχι να ενεργεί ως το “κατοικίδιο” του Συμβουλίου .Αυτό είναι ένα από τα βασικά θέματα στην προεκλογική μου καμπάνια. Αυτό που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια δεν είναι μια ευρωπαϊκή πολιτική. Η Κομισιόν ξέχασε τη βασική της εξουσία. Το δικαίωμα πρωτοβουλίας. Η επόμενη Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να είναι πιο τολμηρή και ανεξάρτητη.

Υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν πως η Ε.Ε έχει δημοκρατικό έλλειμμα. Ποια είναι η γνώμη σας;
Στην ΕΕ, έχουμε διακυβέρνηση χωρίς κυβέρνηση. Λέω και πάλι πως μια σωστή ευρωπαϊκή εκστρατεία θα δώσει στους Ευρωπαίους ψηφοφόρους τη δυνατότητα να επιλέξουν ποιος κυβερνά, και να επιλέξουν τις πολιτικές που θα εφαρμοστούν μέσα στα επόμενα 5 χρόνια. Αυτό είναι ένα εξαιρετικό πρώτο βήμα προς τη συρρίκνωση του δημοκρατικού ελλείμματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν μπορούμε να έχουμε δημοκρατία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εκτός αν η ψήφος μας στις ευρωεκλογές επηρεάζει τις σημαντικές αποφάσεις. Εάν το Συμβούλιο αρνηθεί να ορίσει έναν από τους βασικούς υποψηφίους για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι σαν να αρνείται την πρώτη πραγματική προσπάθεια για την αντιμετώπιση του λεγόμενου «δημοκρατικού ελλείμματος» και φυσικά αποκαλύπτουν το δικό τους κυνισμό και την υποκρισία τους .

Είστε αισιόδοξος για το μέλλον τόσο της ΕΕ όσο και της Ευρωζώνης;

Είναι ηθικό καθήκον μας να παραμείνουμε αισιόδοξοι . Αν οι ηγέτες δεν μπορούν να είναι αισιόδοξοι πως οι προτάσεις και τα μέτρα τους μπορούν να λειτουργήσουν , γιατί θα πρέπει να είναι οι ψηφοφόροι τους ; Η Ευρώπη στερείται ηγεσίας και οράματος. Είναι ο στόχος μου , μέσα από αυτές τις εκλογές να αποδείξω πως έχω και την ικανότητα να ηγηθώ και πως έχω όραμα