Το κείμενο της διάσκεψης της Γενεύης για το ρατσισμό

Αρκετές ώρες μετά την πρόωρη λήξη των εργασιών της διάσκεψης εναντίον του ρατσισμού που διοργανώθηκε στη Γενεύη, δεν είχε επίσημα δοθεί το τελικό ανακοινωθέν, ενώ τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδιδαν φιλιππικούς κατά του Αχμαντινετζάντ και περιγραφές από την τελετή για το Ολοκαύτωμα που διοργάνωσε το Ισραήλ.

Όλες οι χώρες του ΟΗΕ εκτός από αυτές που προχώρησαν σε μποϋκοτάζ ενέκριναν με συναίνεση το τελικό ανακοινωθέν της διάσκεψης με το οποίο γίνεται έκκληση για την προστασία των ευάλωτων πληθυσμών, την καταπολέμηση του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας.

«Είμαι αισιόδοξος για το μέλλον του κειμένου αυτού που θα οδηγήσει τα έθνη στην καταπολέμηση του ρατσισμού και των φυλετικών διακρίσεων», δήλωσε ο Ρώσος διπλωμάτης Γιούρι Μποϊσένκο, επικεφαλής της επιτροπής σύνταξης του τελικού κειμένου μετά από φρενήρεις συζητήσεις μηνών.

Αν και επαναβεβαιώνονται γενικώς  τα σημεία που συμφωνήθηκαν στο Ντάρμπαν το 2001, στο τελικό κείμενο της Γενεύης δεν γίνεται άμεση μνεία στο Ισραήλ και στους Παλαιστίνιους.

Από τη Γενεύη απουσίαζαν 9 χώρες και ανάμεσά τους οι ΗΠΑ, Γερμανία, Καναδάς, Ισραήλ, Ιταλία και η Τσεχία.

Στα 143 άρθρα του νέου κειμένου αναφέρονται ευαίσθητες ομάδες πληθυσμού όπως οι Ρομά, αλλά και τα άτομα που έχουν προσβληθεί από τον ιό HIV ή το AIDS.

Σε μια παράγραφο αναφέρεται ότι «το Ολοκαύτωμα δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστεί», ενώ καλούνται τα κράτη να τιμωρούν εγκλήματα γενοκτονίας.

Επίσης κατονομάζονται οι νεο-ναζιστικές , οι νεο-φασιστικές και άλλες βίαιες εθνικιστικές ιδεολογίες που πρέπει να αντιμετωπίζονται ως επικίνδυνες.

Λεπτομερώς συμπεριλαμβάνονται σημεία για τη δουλεία και τη δυστυχία στην Αφρική, ενώ μεγάλο μέρος του κειμένου ασχολείται με τους μηχανισμούς και τις λεγόμενες «βέλτιστες πρακτικές» που πρέπει να εφαρμόσουν τα κράτη για την εξάλειψη των διακρίσεων.

Η διαδικασία των διαπραγματεύσεων για το τελικό κείμενο ήταν δύσκολη και έγιναν κάποιοι συμβιβασμοί όπως αυτός των Παλαιστινίων που συμφώνησαν να παραληφθεί η δική τους ιδιαίτερη υπόθεση.

Τα Ισλαμικά κράτη εξάλλου διατήρησαν  ήπιους τόνους στην παράγραφο περιορισμού των λόγων κατά της θρησκείας, ώστε να μη θεωρηθεί ότι παραβιάζεται η ελευθερία της έκφρασης.

Οι περισσότεροι αντιπρόσωποι που ανέβηκαν στο βήμα της διάσκεψης μίλησαν με ανησυχία για τις συγκρούσεις στη Μ. Ανατολή, για την ισλαμοφοβία, την κληρονομιά της αποικιοκρατίας και τα μέτρα που έχουν λάβει οι χώρες τους για να βελτιώσουν τα επίπεδα σχετικά με το ρατσισμό.

Για την ιστορία αναφέρουμε κάποια από τα σημεία που περιείχε η διακήρυξη της διάσκεψης του Ντάρμπαν (2001):

Παράγραφος 63: Ανησυχούμε για τα δεινά του Παλαιστινιακού λαού που βρίσκεται υπό ξένη κατοχή, αναγνωρίζουμε το αναφαίρετο δικαίωμα των Παλαιστινίων στην αυτοδιάθεση καθώς και την ίδρυση ενός ανεξάρτητου κράτους,  το δικαίωμα στην ασφάλεια όλων των κρατών της περιοχής συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ και καλούμε όλα τα μέλη για τη στήριξη της ειρηνευτικής διαδικασίας και την ταχεία ολοκλήρωσή της.

Παράγραφος 151: Όσον αφορά στην κατάσταση στη Μ. Ανατολή η διάσκεψη συνιστά να μπει τέλος στη βία για να επαναληφθούν ταχύτατα οι διαπραγματεύσεις, να υπάρξει σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου, σεβασμός της αρχής της αυτοδιάθεσης των λαών ώστε Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι να αναπτύξουν ευημερία, ασφάλεια και ελευθερία.

Παράγραφος 61: Επισημαίνουμε με μεγάλη ανησυχία την αύξηση του αντισημιτισμού και της ισλαμοφοβίας σε διάφορα μέρη του κόσμου και την εμφάνιση φυλετικών και βίαιων κινημάτων που βασίζονται στις ιδέες του ρατσισμού και των διακρίσεων κατά των εβραϊκών, αραβικών και μουσουλμανικών κοινοτήτων.

Παράγραφος 150: Προτρέπουμε τα μέλη στον αγώνα εναντίον κάθε μορφής ρατσισμού, αναγνωρίζουμε την ανάγκη για την καταπολέμηση του αντισημιτισμού, του αντι-αραβικού ρατσισμού και της ισλαμοφοβίας, καλούμε για λήψη αποτελεσματικών μέτρων για την πρόληψη κινήσεων που βασίζονται στο ρατσισμό και στις διακρίσεις για τις εν λόγω κοινότητες.