Οι σκύλοι μπορεί να προτιμούν τα κόκκαλα, όμως το πεπτικό τους σύστημα εξελίχθηκε πριν από χιλιάδες χρόνια, έτσι ώστε να διασπά και να μεταβολίζει το σιτάρι, το ρύζι και τις άλλες αμυλώδεις τροφές που έτρωγαν οι άνθρωποι και μετά πετούσαν ως αποφάγια. Έτσι, ίσως εξηγείται ότι μέχρι σήμερα γυροφέρνουν γύρω από τα τραπέζια των κουζινών και των εστιατορίων, πρόθυμοι να φάνε σχεδόν οτιδήποτε τους πετάξουν οι άνθρωποι.
Μια νέα σουηδο-αμερικανική επιστημονική έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι σκύλοι εξημερώθηκαν επειδή, χάρη στους ανθρώπους, έκαναν μια πιο ποικίλη διατροφή σε σχέση με τους προγόνους τους, τους λύκους. Έτσι, σήμερα διαθέτουν γονίδια που αφορούν τα κατάλληλα ένζυμα για τη διάσπαση και τον μεταβολισμό του άμυλου και τα οποία είναι παρόμοια με τα αντίστοιχα των ανθρώπων, αλλά όχι των λύκων. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι από τα πανάρχαια χρόνια άνθρωποι και σκύλοι ακολούθησαν παράλληλες διατροφικές -και όχι μόνο- εξελικτικές πορείες.
Οι σκύλοι εξελίχτηκαν από τους λύκους και εκτιμάται ότι εξημερώθηκαν πριν από περίπου 11.000 χρόνια, κάπου στην Ευρασία (πιθανώς στο σημερινό Ισραήλ), αν και η ακριβής χρονολογία και τοποθεσία παραμένουν μυστήριο (απολιθώματα στη Σιβηρία αποτελούν ένδειξη για εξημέρωσή τους ήδη πριν από 33.000 χρόνια).
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον εξελικτικό γενετιστή Έρικ Άξελσον του πανεπιστημίου της Ουψάλα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC και το "Science", ανέλυσαν το DNA 12 λύκων και 60 σκύλων από 14 διαφορετικές ράτσες και από διάφορες χώρες.
Οι επιστήμονες, μέσα από τη σύγκριση του DNA των σκύλων και των λύκων, αναζήτησαν ποια ήσαν εκείνα τα γονίδια που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την εξημέρωση των πρώτων. Έτσι, βρήκαν 122 γονίδια που εμπλέκονται τόσο στην ανάπτυξη του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος (εξηγώντας πιθανώς την εμφάνιση στους σκύλους των φιλικών συμπεριφορών προς τον άνθρωπο), όσο και στη διάσπαση του άμυλου στο πεπτικό σύστημά τους. Καμία από αυτές τις γενετικές αλλαγές, που αφορούν τον εγκέφαλο και τη διατροφή με ανθρώπινες τροφές όπως οι αμυλώδεις, δεν υπάρχουν σήμερα στους λύκους.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι, χάρη στις κατάλληλες μεταλλάξεις, οι σκύλοι έχουν πια πενταπλάσια ικανότητα κατανάλωσης τροφών με άμυλο σε σχέση με τους λύκους. Το άμυλο ήταν βασικό συστατικό της διατροφής των πρώτων γεωργών με τη μορφή σιταριού, ρυζιού κα. Οι λύκοι που γυρόφερναν στους ανθρώπινους οικισμούς και έτρωγαν αυτά τα αποφάγια με άμυλο, σταδιακά εξημερώθηκαν και έγιναν σκύλοι. Οι τελευταίοι απέκτησαν πλεονέκτημα επιβίωσης, επειδή μπορούσαν να βρουν πιο εύκολα τροφή στις πρωτόγονες «χωματερές» με τα σκουπίδια των προγόνων μας.
Άλλοι όμως ερευνητές, όπως ο εξελικτικός αρχαιολόγος Γρέγκερ Λάρσον του βρετανικού πανεπιστημίου Ντέραμ, αμφισβητούν τη θεωρία ότι τα γονίδια του αμύλου συνέβαλαν στην εξημέρωση των σκύλων, αντιτείνοντας ότι τα αρχαιότερα απολιθώματα σκύλων, που πιθανολογούν την εξημέρωσή τους, προηγούνται κατά πολύ της εμφάνισης της αγροτικής ζωής. Αυτή η εναλλακτική θεωρία υποστηρίζει ότι οι σκύλοι εξημερώθηκαν πολύ νωρίτερα από τους κυνηγούς- συλλέκτες (και όχι από τους γεωργούς) για να τους βοηθούν στο κυνήγι τους ή ως φύλακες.
