Το βρετανικό εβδομαδιαίο περιοδικό The Economist υποστηρίζεi στο εξώφυλλο του τεύχους του, της 17ης Νοεμβρίου, ότι η Γαλλία είναι μια "ωρολογιακή βόμβα στην καρδιά της Ευρώπης".
Σύμφωνα με το φιλελεύθερο περιοδικό, "η Γαλλία θα μπορούσε να γίνει ο μεγαλύτερος κίνδυνος για το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα," και "η κρίση θα μπορούσε να την πλήξει από το επόμενο έτος".
Το Economist είναι ιδιαίτερα αιχμηρό κατά του νέου προέδρου, Φρανσουά Ολάντ και του πρωθυπουργού Ζαν-Μαρκ Ερό, και οι δύο Σοσιαλιστές. "Ούτε ο Ολάντ ούτε ο Ερό φαίνονται να είναι ο τύπος του πολύ θαρραλέου ηγέτη, που είναι ικανός να επιβάλει μεταρρυθμίσεις σε μια γενικευμένη αντιπολίτευση", εξηγεί σε ανακοίνωσή του.
Αν και ο Economist αναγνωρίζει ότι "η κυβέρνηση φαίνεται να γίνεται πιο ρεαλίστρια για τη σοβαρότητα της κατάστασης και να κατανοεί την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις", κυρίως υπέρ της ανταγωνιστικότητας, δεν φαίνεται να αλλάζει γνώμη: "Υπάρχει ανησυχία ότι οι πρόσφατες αλλαγές προσανατολισμού έγιναν πολύ αργά και είναι ανεπαρκείς".
Τα προβλήματα που αναφέρει ο Economist είναι πολλά: στάσιμη οικονομία, υψηλή ανεργία, αβυσσαλέο εμπορικό έλλειμμα, "δυσανάλογη" επιβάρυνση του κράτους και "ένα επιχειρηματικό κλίμα που έχει επιδεινωθεί", κυρίως με τις αυξήσεις των φόρων που αποφάσισε ο πρόεδρος Ολάντ. Επιπλέον, σύμφωνα με την ίδια πηγή, "η ελίτ και οι ψηφοφόροι δεν είναι έτοιμοι για νέες εκχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας" σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ο Economist είχε ήδη αναφερθεί, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για τις προεδρικές, σε μια Γαλλία που βρίσκεται σε πλήρη "άρνηση". Επικρίνοντας όλους τους υποψηφίους, που είναι ένοχοι, κατά την άποψη της σύνταξής του, επειδή "αγνοούν" τη σοβαρότητα της οικονομικής κατάστασης. Είχε μάλιστα επιτεθεί ιδιαίτερα στον Φρανσουά Ολάντ, "έναν άνθρωπο μάλλον επικίνδυνο", του οποίου η νίκη είχε χαρακτηριστεί ως "κακή για τη χώρα του και για την Ευρώπη".
