Ο τραυλισμός με απλά λόγια

Γράφει η Παπαγιάννη Ευτυχία -  Ψυχολόγος 


Αγροίκου μη καταφρόνει ρήτορος.
«Να μην περιφρονείς τον ομιλητή που δεν ξέρει να μιλάει»
- Αρχαιοελληνική Παροιμία –

Σύμφωνα με τον Charles Van Riper ο τραυλισμός είναι μια νευρομυϊκή διαταραχή. Περιλαμβάνει μια αυτόματη μονομερή επανάληψη ή επιμήκυνση μιας λέξης ή φράσης. Η διαταραχή αυτή σχετίζεται με την δυσκολία ελέγχου του μηχανισμού της ομιλίας από το άτομο και όχι μόνο. Επιπλέον, εκδηλώνεται με ασυντόνιστες κινήσεις του μυϊκού συστήματος, της αναπνοής, της φωνής, της άρθρωσης.

Οι περισσότεροι ειδικοί που ασχολούνται με τον τραυλισμό καθώς και τα δύο επικρατέστερα εγχειρίδια το DSM-IV και το ICD-10 θεωρούν τον τραυλισμό ως διαταραχή λόγου και της ομιλίας και τον εντάσσουν στην ευρύτερη κατηγορία των διαταραχών της επικοινωνίας.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ), ο τραυλισμός είναι μια διαταραχή στο ρυθμό της ομιλίας κατά τον οποίο το άτομο γνωρίζει ακριβώς τι θέλει να πει, αλλά εκείνη τη στιγμή, δεν είναι σε θέση να το πει, εξαιτίας μιας ακούσιας επαναληπτικής επιμήκυνσης ή παύσης ενός φθόγγου.

Ως αιτία λογίζονται ...


Γενετικοί παράγοντες: Η Yiari και οι Andrews & Harris υποστηρίζουν ότι ο τραυλισμός εξαρτάται και από γενετικούς παράγοντες. Το 15% των ανθρώπων που τραυλίζουν έχουν ένα συγγενή πρώτου βαθμού που τραυλίζει φανερά ή μη. Ο Wepman βρήκε ποσοστό 69% των οικογενειών με ένα άτομο που τραυλίζει.

Η ενδεχόμενη επίδραση κληρονομικών παραγόντων στην εκδήλωση του τραυλισμού ενισχύθηκε από ερευνητικά ευρήματα σύμφωνα με τα οποία η πιθανότητα εκδήλωσης τραυλισμού σε συγγενείς πρώτου βαθμού ατόμων που τραυλίζουν είναι τριπλάσια σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Υπάρχουν έρευνες που υποστηρίζουν ότι κληρονομείται ένα κυρίαρχο παθολογικό γονίδιο και άλλες πρεσβεύουν ότι η κληρονομική μεταβίβαση της προδιάθεσης για την εκδήλωση τραυλισμού γίνεται μέσω της αθροιστικής συνεισφοράς πολλών γονιδίων σε αλληλεπίδραση με περιβαλλοντικούς παράγοντες.

Μια από τις βασικές αιτίες του τραυλισμού θεωρείται ο ευάλωτος συναισθηματικός κόσμος του παιδιού που τον εμφανίζει. Δεν είναι λίγες οι φορές που το τραυλό παιδί περιγράφεται ως ανασφαλές, με διογκωμένη την ανάγκη του για αποδοχή, εξαρτημένο και με πολλά άγχη. Ένα από τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας το οποίο μελετήθηκε ιδιαίτερα στα άτομα με τραυλισμό ήταν η ύπαρξη αυξημένου άγχους.

Επιπλέον, ο Johnson έθεσε ως πολύ σημαντικό παράγοντα στη θεωρία του για τα αίτια του τραυλισμού το γονεϊκό ρόλο. Συχνά το παιδί απορρίπτεται από τους γονείς, δεν είναι λίγες οι φορές που ο πατέρας είναι εξουσιαστικός και τυρρανικός, ενώ η μητέρα είναι υπερπροστατευτική. Ακόμη μπορεί να έχουμε την περίπτωση όπου δεν ανταποδίδεται η αγάπη από τη μητέρα ή τον πατέρα και όχι σπάνια οι ίδιοι καταπιέζουν το λεκτικό αυθορμητισμό του παιδιού.

Κατά τη διάρκεια της επαφής του κλινικού με το γονέα, καλό θα ήταν να παρατηρεί το ρυθμό ομιλίας του γονέα, ενδεχομένως και τις συντακτικές δομές και το λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί. Εάν απευθύνει στο παιδί πολλές ερωτήσεις, με ύφος «ανακριτικό», εάν το διακόπτει και γενικά ποια είναι η στάση του απέναντι τις δυσρυθμίες του παιδιού τη στιγμή που συμβαίνουν. Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουμε να ανιχνεύσουμε πιθανούς παράγοντες που επηρεάζουν τη ροή ομιλίας του παιδιού, έτσι ώστε στη συνέχεια να μπορούν να τροποποιηθούν από τους γονείς με τη βοήθεια κάποιου επαγγελματία ψυχικής υγείας.