Καίσαρ Σέεμαν: Ο ηρωικός Έλληνας αξιωματικός που πολέμησε τους Γερμανούς και σκοτώθηκε λίγο πριν το τέλος του εμφυλίου

Το όνομα Καίσαρ Σέεμαν ίσως στους περισσότερους δεν λέει τίποτα. Ακόμα και στο διαδίκτυο αν ψάξετε θα βρείτε ελάχιστα στοιχεία. Προφανώς, δημιουργείται η εντύπωση ότι έχουμε να κάνουμε με κάποιον Γερμανό χωρίς να μπορούμε να προσδιορίσουμε ποια ακριβώς ήταν η ιδιότητά του.

Όταν όμως σας ενημερώσουμε ότι το όνομά του έχει ένα από τα στρατόπεδα των πλέον επίλεκτων δυνάμεων του Στρατού Ξηράς σίγουρα θα εκπλαγείτε. Πώς δόθηκε το όνομα "Κ. Σέεμαν" σε ελληνικό στρατόπεδο; Για τον Έλληνα Καίσαρ Σέεμαν, τον ηρωικό αξιωματικό που έδωσε τη ζωή του για την χώρα μας, υπάρχουν ελάχιστα διαθέσιμα στοιχεία δυσανάλογα με την προσφορά του.

Τα περισσότερα προέρχονται από άρθρο του ανιψιού του, Παύλου Ν. Οικονόμου, ομότιμου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών και γιο της μεγαλύτερης αδελφής του Καίσαρα Σέεμαν, Βιργινίας.

Ο Καίσαρ Σέεμαν γεννήθηκε την πρωτοχρονιά του 1917. Ήταν το μικρότερο από τα πέντε παιδιά του Ιωσήφ και της Λουίζας Σέεμαν. Ο πατέρας του ήταν απόγονος δεύτερης γενιάς ελληνοβαυαρικής οικογένειας, καθώς κάποιοι Βαυαροί πρόγονοί του είχαν εγκατασταθεί στην Ελλάδα στα χρόνια του Όθωνα. Όμως ο Καίσαρ δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τη Γερμανία, δεν μιλούσε μάλιστα γερμανικά καθώς μετά το 1860 η οικογένειά του είχε πλήρως εξελληνιστεί όπως γράφει ο κ. Οικονόμου. Αν και είχε ιδιαίτερη κλίση στα μαθηματικά, οικονομικοί λόγοι τον έκαναν να φοιτήσει στη Σχολή Ευελπίδων όπου διέπρεψε.

Αποφοίτησε από τη Σχολή το 1938. Ως Ανθυπολοχαγός του Πεζικού, από τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, υπηρέτησε στα βόρεια σύνορα της χώρας μας.

Σε όλη τη διάρκεια του πολέμου 1940-1941 υπήρξε διοικητής μάχιμου τάγματος. Το 1942 ήταν ένας από τους πρώτους που κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής έφυγαν για την Αίγυπτο. Στην Αλεξάνδρεια κατατάχθηκε στον Ιερό Λόχο που μόλις είχε ιδρυθεί. Από Άγγλους εκπαιδεύτηκε ως αλεξιπτωτιστής. Όπως αναφέρει ο κύριος Οικονόμου υπό τη διοίκηση του Βρετανού Ταξίαρχου Τέρνμπουλ πήρε μέρος σε συνδυασμένες επιχειρήσεις για την απελευθέρωση των ελληνικών νησιών από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής. Μαζί με άλλους επτά αξιωματικούς ο Καίσαρ Σέεμαν ένα βράδυ του Σεπτεμβρίου 1944 σκαρφάλωσαν στα βράχια του Σαν Μιχάλη, της γερμανοκρατούμενης Σύρου και αποτέλεσαν το προγεφύρωμα για την άφιξη στις αρχές του επόμενου μήνα διμοιρίας του Ιερού Λόχου με ομάδα πολυβόλων υπό τον Άγγλο Ταγματάρχη Κομπέρ. Ο Καίσαρ Σέεμαν όπως και οι υπόλοιποι επτά κομάντος, ανάμεσά τους και ο Λοχαγός Κοκουσούλης Ιωάννης ανακηρύχθηκαν επίτιμοι δημότες Ερμούπολης.

Η στρατιωτική κατάσταση στο Αιγαίο το φθινόπωρο του 1944

Μέχρι το τέλος του Σεπτεμβρίου 1944 οι Γερμανοί κατείχαν τη Σάμο και τη Λήμνο από τα νησιά του ΒΑ Αιγαίου, τη Σκόπελο από τις Β. Σποράδες, την Κρήτη και όλα τα νησιά των Δωδεκανήσων εκτός από τη Σύμη, τους Λειψούς, την Αστυπάλαια και την Πάτμο. Από τις Κυκλάδες εκτός από τη Σύρο, που όπως αναφέραμε απελευθερώθηκε τον Οκτώβριο κατείχαν τη Μήλο, την Τήνο, τη Θήρα, τη Νάξο και την Πάρο. Όπως γράφει ο κύριος Οικονόμου ο Καίσαρ Σέεμαν ως αλεξιπτωτιστής πήρε μέρος στην απελευθέρωση οκτώ νησιών του Αιγαίου.

Η συμμετοχή του Καίσαρ Σέεμαν στον εμφύλιο πόλεμο

Μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς ο Καίσαρ Σέεμαν πήρε μέρος στον εμφύλιο πόλεμο. Αρχικά ως υποδιοικητής και στη συνέχεια ως διοικητής της Β’ Μοίρας Καταδρομών. Για τη συμμετοχή του στον εθνοκτόνο αυτόν πόλεμο έλεγε: "Δεν φαντάζεσαι πόσο αλλοτριώνεσαι στο πεδίο της μάχης. Φροντίζεις να πυροβολείς πρώτος γιατί αν αργήσεις ο αδελφός σου θα σε φάει".

Στο βιβλίο του Αντιστράτηγου Ε.Α. Γεώργιου Δ. Αραμπατζή "ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΛΟΧΟ ΣΤΟΥΣ ΘΡΥΛΙΚΟΥΣ ΛΟΚ", ένα από τα ελάχιστα που αναφέρεται σε κάποιες λεπτομέρειες για τη δράση του Καίσαρ Σέεμαν διαβάζουμε τη σημαντική συμβολή του σε πολλές μάχες. Στη Φθιώτιδα τρεις Λ(όχοι) Ο(ρεινών) Κ(αταδρομών), οι 42, 44 και 45 με συντονιστή τον διοικητή του 44 ΛΟΚ Λοχαγό Σέεμαν Καίσαρα, (ενν. απόφοιτο) ΣΣΕ/1938, εξόρμησαν στις 25 Μαΐου προς τα υψώματα πάνω από το χωριό Στένωμα, το Καυκί και τον Προφήτη Ηλία Βίνιανης, τα οποία και κατέλαβαν μετά από συμπλοκή με τους αντάρτες του Καραντάου. Οι τελευταίοι δεν άντεξαν στην πίεση των Λοκατζήδων και υποχώρησαν άτακτα προς τα Άγραφα αφήνοντας στο πεδίο της μάχης έξι νεκρούς και τρεις αιχμαλώτους. Η κατάληψη ιδιαίτερα του υψώματος Καυκί την 1η Ιουνίου (1947) ήταν ζωτικής σημασίας, γιατί μέχρι τότε το ύψωμα εκείνο καθιστούσε τον Μέγδοβα (Ταυρωπό) απροσπέλαστο προς τα δυτικά για τον Εθνικό Στρατό.

Άκρως σημαντική ήταν η συμβολή του Σέεμαν στην "εκκαθάριση" του δρόμου Λαμίας-Καρπενησίου. "Άλλοι τρεις ΛΟΚ οι 42, 44 και 45 με επικεφαλής τον διοικητή του 44 ΛΟΚ Λοχαγό Σέεμαν ανέλαβαν την υποχρέωση να ενισχύσουν τη φρουρά του Καρπενησίου και να εκτελέσουν επιθετικές αναγνωρίσεις και επιδρομές στη γύρω περιοχή. Από τις 21 Ιουλίου μέχρι τις 25 Αυγούστου (1947) οι τρεις εκείνοι ΛΟΚ ανά δύο ή μεμονωμένα ήλθαν σε σύγκρουση ισάριθμες φορές με τμήματα ανταρτών. Την πιο σκληρή όμως μάχη την έδωσαν όλοι μαζί για την κατάληψη του υψώματος Ράχη Τυμφρηστού με σκοπό να διανοίξουν την οδό Λαμίας-Καρπενησίου. Στη μάχη αυτή και οι τρεις ΛΟΚ με νυχτερινή επίθεση αιφνιδίασαν τους αντάρτες, τους διέλυσαν, τους προκάλεσαν σοβαρές απώλειες και όσοι γλίτωσαν τράπηκαν σε φυγή. Έτσι το Καρπενήσι παρέμεινε απρόσβλητο και οι κάτοικοί του ένιωθαν προστατευμένοι και μπορούσαν ελεύθερα να πηγαινοέρχονται στη Λαμία" (Από το βιβλίο του Γ. Δ. Αραμπατζή που αναφέραμε παραπάνω).

Πολύ σημαντική ήταν η δράση του Σέεμαν στη Δυτική Στερεά Ελλάδα, όπου 2.000 άνδρες του ΔΣΕ, με επικεφαλής τον περιβόητο Καπετάν Παπούα (Νίκο Διένη), σχεδίαζαν την κατάληψη της περιοχής Ναυπακτίας, της Τριχωνίδας και του Θέρμου. Είχαν ν’ αντιμετωπίσουν μόνο ένα Τάγμα Χωροφυλακής, ενός ανεξάρτητου λόχου Χωροφυλακής και ορισμένων εθελοντών κατοίκων της περιοχής.

Παρά την ηρωική τους αντίσταση, οι άνδρες της Χωροφυλακής είχαν αρχίσει να υποχωρούν. Τότε, έφτασαν στην περιοχή τρεις ΛΟΚ της Α’ Μοίρας Καταδρομών. Ήταν τέλη Ιανουαρίου 1948. Όπως μας πληροφορεί απόρρητη έκθεση επιχειρήσεων, στον Άγιο Βλάσιο Τριχωνίδας, στις 31/1/1948 και 1/2/1948 έγιναν σφοδρότατες συγκρούσεις μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων και των ανταρτών, στις οποίες ο Σέεμαν και οι άνδρες του διακρίθηκαν ιδιαίτερα και συνέβαλαν στην ήττα των ανταρτών.

Μάλιστα, ο Καίσαρ Σέεμαν προτάθηκε για ηθική αμοιβή από τον Συνταγματάρχη Ιωάννη Σωτηρίου.

Στις 26 Φεβρουαρίου 1948, οι ΛΟΚ 44 και 46 με επικεφαλής τον Καίσαρα Σέεμαν, εξόντωσαν πολλούς αντάρτες του (Καπετάν) Ανάποδου, στη Μενδενίτσα του Καλλίδρομου, ενώ στις 4 Μαρτίου 1948, 100 λεοντόκαρδοι Λοκατζήδες, με επικεφαλής τον Σέεμαν, κατατρόπωσαν 600 αντάρτες του Παπούα στην περιοχή Μακριάς Ράχης και Μακρυβάλτου. Λεπτομερή περιγραφή, δίνει ο τότε γιατρός της Τερψιθέας Ναυπακτίας Νικόλαος Μητσόπουλος. Είναι αυτός που χαρακτηρίζει λεοντόκαρδους τους Λοκατζήδες και υμνεί τη δράση τους.

Να σημειώσουμε ότι ο περιβόητος Καπετάν Παπούας, συνελήφθη στις βουνοκορφές της Γκιώνας στις 29 Μαΐου 1949. Δικάστηκε, μαζί με τη σύζυγό του Μαριάνθη Αντωνοπούλου από το Έκτακτο Στρατοδικείο Λάρισας τον Ιούλιο του 1949. Καταδικάστηκαν πέντε φορές σε θάνατο και εκτελέστηκαν τον Ιούλιο του 1949.

Ο Καίσαρ Σέεμαν στη Μακεδονία – Ο θάνατος του γενναίου αξιωματικού

Στην τελευταία φάση των επιχειρήσεων του Εθνικού Στρατού εναντίον του ΔΣΕ ο Σέεμαν και οι άνδρες του, βρέθηκαν στη Δυτική Μακεδονία. Επρόκειτο για την επιχείρηση «Πυρσός», που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στους αντάρτες (Αύγουστος 1949).

Ας δούμε τα γεγονότα αναλυτικά. Ο Σέεμαν είχε πλέον προαχθεί σε Ταγματάρχη και είχε αναλάβει τη διοίκηση της Α’ Μοίρας Καταδρομών. Διαβάζουμε στο βιβλίο του Γ. Αραμπατζή:

«Η Α’ Μοίρα Καταδρομών, μετά την κατάληψη των υψωμάτων Γκρέμινο-Μπούφαρι-Κλότσικο Παδένα, το πρωί της 12ης Αυγούστου, προχώρησε προς τον ποταμό Μπελίτσα κάτω από τα πυρά του εχθρικού πυροβολικού και κατόρθωσε να εγκαταστήσει, με μια διλοχία της, προγεφύρωμα στα δυτικά του ποταμού. Στις 2.00 τα μεσάνυχτα της 13ης Αυγούστου, μια άλλη διλοχία της Μοίρας εξόρμησε για κατάληψη του υψώματος 1134 Βάρμπα. Έγινε, όμως, πρόωρα αντιληπτή και δέχτηκε πολλαπλές επιθέσεις από εχθρικές περιπόλους, ενώ ταυτόχρονα βαλλόταν τόσο η διλοχία όσο και η υπόλοιπη Μοίρα, από καταιγιστικά πυρά του εχθρικού πυροβολικού και των όλμων. Ο διοικητής της Μοίρας ζήτησε αμέσως πυρά πυροβολικού, αλλά δεν τα πήρε. Μετά από λίγο και μπροστά στην κρίσιμη κατάσταση που είχε δημιουργηθεί διέταξε τη σύμπτυξη της διλοχίας στις θέσεις της Μοίρας. Οπισθοχωρώντας οι ΛΟΚ, δέχτηκαν πάλι σφοδρότατο βομβαρδισμό από το εχθρικό πυροβολικό και τους όλμους, με αποτέλεσμα να φονευθεί από τις πρώτες οβίδες, ο διοικητής της Μοίρας Ταγματάρχης Σέεμαν Καίσαρ και ο Υποδιοικητής της Λοχαγός Κοκουσούλης Ιωάννης καθώς και αρκετοί Καταδρομείς».

Αυτό ήταν το άδικο, άδοξο και πρόωρο τέλος ενός λαμπρού Έλληνα αξιωματικού, του Καίσαρα Σέεμαν.

Είναι χαρακτηριστικό ότι με τον Λοχαγό Κοκουσούλη, ο οποίος σκοτώθηκε στο ύψωμα 1134 Βάρμπα, το ίδιο βράδυ με τον Σέεμαν, είχαν γνωριστεί στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και συνδέθηκαν με στενή φιλία.

Ο χαρακτήρας του Καίσαρα Σέεμαν

Ο Καίσαρ Σέεμαν ήταν πανέξυπνος και γενναίος. Αντιμετώπιζε με θάρρος και υπομονή όλες τις δυσκολίες. Όπως αναφέραμε, ήταν ήδη Ταγματάρχης, όταν στις 11 Αυγούστου 1949, δύο μέρες πριν τον θάνατό του, προτάθηκε για προαγωγή στον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη, επ’ ανδραγαθία. Μετά τον θάνατό του, του απονεμήθηκε ο βαθμός του Ταξίαρχου.

Τραυματίστηκε δύο φορές. Στη διάρκεια των επιχειρήσεων της Αιτωλοακαρνανίας (Μάρτιος 1948), ο τραυματισμός του ήταν πιο σοβαρός και αναγκάστηκε να πάρει αναρρωτική άδεια δύο εβδομάδων. Τον περιέθαλψε ο γιατρός Μητσόπουλος, στον οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω.

Από τον γάμο του με την Ελευθερία Κατσαμακίδου, απέκτησε ένα γιο, τον Ιωσήφ, που γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1946 και δεν πρόλαβε να γνωρίσει τον πατέρα του…

Το στρατόπεδο «Κ. Σέεμαν»

Ο θάνατος του Καίσαρα Σέεμαν, στέρησε τις Ένοπλες Δυναμεις από έναν σπουδαίο αξιωματικό, το μέλλον του οποίου διαγραφόταν λαμπρό. Το όνομα του έχει δοθεί στο Στρατόπεδο Αλεξιπτωτιστών στον Ασπρόπυργο και σε μία γέφυρα του Αλιάκμονα, στη διακλάδωση προς Κρυσταλλοπηγή της οδού Καστοριάς-Φλώρινας. Στην περιοχή, υπάρχει και μνημείο προς τιμήν των πεσόντων ανδρών του Εθνικού Στρατού, στις φονικές μάχες του Αυγούστου 1949.

Πηγή: ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΙΟΝ. ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ, «ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΛΟΧΟ ΣΤΟΥΣ ΘΡΥΛΙΚΟΥΣ ΛΟΚ», Εκδόσεις ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ.