Είναι πολύ ενδιαφέρων: ο βαρύς κι ασήκωτος, μάτσο Τζέισον Στέιθαμ, πρωταγωνιστής βαριών και ασήκωτων μάτσο ταινιών, όπως το «Transporter», είναι αφοπλιστικά χαμογελαστός εκτός οθόνης. Στην πραγματικότητα ο Στέιθαμ δεν χαμογελά απλώς, αλλά γελά με την παραμικρή ευκαιρία. Ιδίως δε όταν αυτοσαρκάζεται. Οταν τον ρωτάνε αν ο κόσμος τον αναγνωρίζει στον δρόμο, έχει έτοιμη την απάντηση: «Εξαρτάται πόσο ελεύθερο χρόνο έχουν να κάθονται σπίτι τους και να βλέπουν κακές ταινίες». Και όταν δηλώνει ότι απ’ όλες του τις ταινίες προτιμά το «Bank Job», επειδή πιστεύει ότι ήταν ευκαιρία να κάνει «καλή ηθοποιία», έχει ξανά έτοιμο το σχόλιο: «Παρότι κάποιοι θα μπορούσαν να διαφωνήσουν μ’ αυτό».
Ξεκίνησε ως αθλητής καταδύσεων, πέρασε στο αθλητικό μόντελινγκ κι από κει τον τσίμπησε η French Connection για τη σειρά ρούχων της. «Διαλέξαμε τον Τζέισον γιατί θέλαμε το μοντέλο μας να μοιάζει με έναν καθημερινό τύπο», είχαν πει τότε, προσθέτοντας: «Το look του είναι ακριβώς το σωστό: πολύ αρρενωπό, αλλά όχι όπως τα υπόλοιπα αρσενικά μοντέλα».
Ακριβώς αυτή η αρρενωπότητα ήταν που τον έφερε κοντά στον Γκάι Ρίτσι, ο οποίος του πρόσφερε τον πρώτο του κινηματογραφικό ρόλο στις «Δύο καπνισμένες κάννες» και τον προτίμησε σε δύο ακόμα ταινίες του («Snatch», «Revolver»). Στον Ρίτσι είναι που χρωστά όλη του την καριέρα, αλήθεια, κάτι που δεν παραλείπει ποτέ να αναγνωρίζει δημοσίως, μαζί με την επιθυμία του να κάνει μαζί του ένα «Snatch 2».
Στο «Parker» υποδύεται έναν κλέφτη, ο οποίος έχει ιδιαίτερα ανεπτυγμένη αίσθηση του δικαίου. «Ο Ντόναλντ Γουέστλεϊκ έχει γράψει πάνω από 20 βιβλία γι’ αυτόν τον χαρακτήρα, είναι εγκληματίας, κλέφτης, κάνει πολλά κακά πράγματα αλλά για τους σωστούς λόγους. Δεν κλέβει από ανθρώπους που δεν έχουν. Δεν κάνει κακό σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν. Κι αν δεν υπακούσεις στους κανόνες του, θα σε κυνηγήσει και θα σε κάνει να πληρώσεις. Σημαίνει αυτό πως είναι καλός άνθρωπος; Δεν ξέρω. Αλλά έχει μια προσωπική ηθική».
Σύμμαχός του εδώ είναι η Τζένιφερ Λόπεζ, την οποία βρήκε «απολαυστική». Εκείνη με τη σειρά της δηλώνει ότι χάρηκε πολύ που συνεργάστηκαν, γιατί γελούσαν πολύ στα γυρίσματα (να το πάλι το γέλιο), παρόλο που ομολογεί πως είχε φοβηθεί όταν τον είδε για πρώτη φορά ημίγυμνο, με την πλάτη του εκτεθειμένη. Σκέφτηκε πως αυτός ο τύπος μπορεί πραγματικά να κάνει κακό σε κάποιον άλλο. Στο «Crank», αφού κάνει ελεύθερη πτώση από ελικόπτερο, βγάζει από την τσέπη του ένα κινητό κι αρχίζει να μιλά στο τηλέφωνο.
Στο «Killer Elite» καταφέρνει να κατατροπώσει έναν αντίπαλό του ενώ είναι δεμένος σε μια καρέκλα και στη συνέχεια να πηδήξει από το παράθυρο -ακόμα δεμένος στην καρέκλα- και να προσγειωθεί σε ένα φορτηγό. Στο «Parker» πέφτει έξω από αμάξι και κρέμεται από ένα μπαλκόνι, ενώ το χέρι του είναι καρφωμένο σε ένα μαχαίρι («αυτό δεν ήταν ιδιαίτερα απολαυστικό», ομολογεί). Και παρόλο που δεν φαίνεται να κουράζεται, ονειρεύεται να δοκιμάσει κι άλλα είδη. «Θέλω πολύ να κάνω μια κωμωδία», είπε στο «Collider», «θέλω να κάνω κάτι με ένα δίδυμο πρωταγωνιστών σαν κι αυτό στις ταινίες του “Φονικού όπλου”. Τις λατρεύω αυτές τις κωμωδιο-περιπέτειες, όπου ο ένας είναι ο αστείος κι ο άλλος σοβαρός. Πραγματικά θέλω να παίξω σε μια ανάλογη. Απλά πρέπει να βρω κάποιον για να παίξει τον ρόλο του χιουμορίστα απέναντί μου». Τέλεια ιδέα. Αν και για αλλαγή προτιμάμε να δούμε επιτέλους εκείνον να κάνει τα αστειάκια στην οθόνη.
