Το πιο σέξι εκδοτικό φαινόμενο χτυπά ξανά

Το καυτό ειδύλλιο ανάμεσα στον Κρίστιαν Γκρέυ και την Ανα Στιλ συνεχίζεται με τον τρίτο τόμο των «Πενήντα αποχρώσεων» της E L James, που έχει καταρρίψει όλα τα ρεκόρ πωλήσεων. Και σε αυτόν τον τόμο παρακολουθούμε σαδομαζοχιστικές συναντήσεις, κοσμοπολίτικες περιηγήσεις σε εξωτικά θέρετρα και αποκαλυπτικές σκηνές από ένα βιβλίο που έγινε το γεγονός της χρονιάς και κυκλοφορεί με τον τίτλο «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι - Απελευθέρωση» από τις εκδόσεις Πατάκη. Αποσπάσματα σας αποκαλύπτει αποκλειστικά το «ΘΕΜΑ people»

Με ξυπνάει η πιεστική ανάγκη της κύστης μου. Οταν ανοίγω τα μάτια είμαι αποπροσανατολισμένη. Εξω είναι σκοτεινά. Πού βρίσκομαι; Στο Λονδίνο; Στο Παρίσι; Ω, στο σκάφος. Νιώθω το σκαμπανέβασμά του και ακούω το σιγανό βουητό των μηχανών. Κινούμαστε. Πολύ παράξενο. Ο Κρίστιαν βρίσκεται πλάι μου και δουλεύει στο λάπτοπ, ντυμένος σπορ με ένα λευκό λινό πουκάμισο και δίμιτο παντελόνι, ξυπόλητος. Τα μαλλιά του είναι ακόμα βρεγμένα και μυρίζω το αφρόλουτρό του, φρέσκο ακόμα από το ντους και τη μυρωδιά του Κρίστιαν. Χμμμ.
«Γεια…» μουρμουρίζει κοιτάζοντάς με τρυφερά. «Γεια…» Χαμογελάω, νιώθοντας ξαφνικά συνεσταλμένη. «Πόση ώρα κοιμόμουν;».

«Καμιά ωρίτσα μόνο». «Ταξιδεύουμε;» «Σκέφτηκα, αφού χτες βράδυ φάγαμε έξω και πήγαμε στο μπαλέτο και στο καζίνο, απόψε να δειπνήσουμε στο σκάφος. Μια ήσυχη βραδιά a deux». Του χαμογελάω. «Πού πηγαίνουμε;» «Στις Κάννες».

Δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από τα δικά του, που με υπνωτίζουν. Κάνω αυτό που λέει. Ο Κρίστιαν χύνει και στις δυο παλάμες του ένα ελαιώδες υγρό από ένα διαφανές μπουκαλάκι. Είναι αρωματικό - ένα πλούσιο, μοσχομυρωδάτο, αισθησιακό άρωμα που δεν μπορώ να προσδιορίσω. «Τρίψε τα χέρια σου». Αναδεύομαι κάτω από το φλογερό, βαρύ βλέμμα του. «Μην κουνιέσαι…» με προειδοποιεί. Ποπό! «Τώρα, Αναστάζια, θέλω να αγγίξεις τον εαυτό σου». Να πάρει.

«Ξεκίνα από τον λαιμό και προχώρα προς τα κάτω».
Διστάζω. «Μην ντρέπεσαι, Ανα. Ελα. Κάν’ το.» Η ευθυμία και η πρόκληση στο ύφος του είναι ολοφάνερες. Το ίδιο και ο πόθος του.
Η γλυκιά φωνή τραγουδάει πως δεν έχει τίποτα γλυκό πάνω της. Βάζω τα χέρια στον λαιμό μου και τα αφήνω να κατέβουν έως πάνω από το στήθος μου. Το λάδι τα κάνει να γλιστρούν χωρίς προσπάθεια στο δέρμα μου. Είναι ζεστά.

«Πιο κάτω…» μουρμουρίζει ο Κρίστιαν, και τα μάτια του σκοτεινιάζουν. Δεν με αγγίζει.
Τα χέρια μου χουφτώνουν τα στήθη μου. «Ερέθισέ τα.» Ποπό! Τραβάω μαλακά τις ρώγες μου. «Πιο δυνατά!» με πιέζει ο Κρίστιαν. Κάθεται ακίνητος ανάμεσα στους μηρούς μου, απλώς παρακολουθώντας με. «Οπως θα έκανα εγώ» προσθέτει με μάτια που γυαλίζουν καταχθόνια. Οι μύες μου σφίγγονται βαθιά μέσα στην κοιλιά μου. Ανταποκρίνομαι βογκώντας και τραβάω πιο δυνατά τις ρώγες μου, νιώθοντάς τες να σκληραίνουν και να μακραίνουν κάτω από το άγγιγμά μου. «Ναι. Ετσι. Πάλι…»

Κλείνοντας τα μάτια, τραβάω δυνατά, τρίβοντας και συστρέφοντάς τες ανάμεσα στα δάκτυλά μου. Αναστενάζω βαριά. «Ανοιξε τα μάτια». Ανοιγοκλείνω τα βλέφαρα. «Πάλι. Θέλω να σε βλέπω. Να σε βλέπω να απολαμβάνεις το άγγιγμά σου.»

Ω γαμώτο. Επαναλαμβάνω τη διαδικασία. Είναι τόσο… ερωτικό. «Χέρια. Πιο χαμηλά».
Αναδεύομαι. «Μην κουνιέσαι, Ανα. Αφομοίωσε την ηδονή. Χαμηλότερα…»
Η φωνή του είναι σιγανή και βραχνή, διεγείροντας και μαγεύοντάς με ταυτόχρονα.
«Κάν’ το εσύ…» ψιθυρίζω. «Θα το κάνω - σύντομα. Εσύ. Χαμηλότερα. Τώρα…»
Ο Κρίστιαν, εκπέμποντας ενθουσιασμό, περνάει τη γλώσσα του πάνω από τα δόντια του.
Γαμώτο… Σπαρταράω, τραβώντας τα δεσμά μου.

Κουνάει το κεφάλι του αργά. «Ακίνητη.» Βάζει τα χέρια του στα γόνατά μου, περνώντας με στη θέση μου. «Ελα, Ανα, χαμηλότερα». Τα χέρια του γλιστρούν πιο κάτω από τα γόνατά μου, περνώντας ξυστά από τους μηρούς μου, προχωρώντας προς τα γεννητικά μου όργανα. «Ελα, Ανα. Αγγιξε τον εαυτό σου». Το αριστερό μου χέρι περνάει πάνω από τα γεννητικά μου όργανα και τρίβω, διαγράφοντας έναν αργό κύκλο. Το στόμα μου σχηματίζει ένα «Ο» καθώς κοντανασαίνω... «Πάλι…» λέει σιγανά. Βογκάω δυνατότερα και επαναλαμβάνω την κίνηση, ρίχνοντας το κεφάλι πίσω, με κομμένη την ανάσα.

«Πάλι!» Αναστενάζω δυνατά, και ο Κρίστιαν παίρνει μια απότομη εισπνοή. Αρπάζοντας τα χέρια μου, σκύβει, περνώντας πρώτα τη μύτη και μετά τη γλώσσα του από την κορυφή των μηρών μου.
«Αχ…» Θέλω να τον αγγίξω, αλλά όταν προσπαθώ να κουνήσω τα χέρια, τα δάχτυλά του σφίγγονται γύρω από τους καρπούς μου.
«Θα τα δέσω και αυτά. Μην κουνιέσαι…».

Βογκάω. Με αφήνει, μετά χώνει τα δυο μεσαία του δάχτυλα μέσα μου, ενώ η βάση της παλάμης του ακουμπάει επάνω στην κλειτορίδα μου.

Από διακοπές στο Ασπεν μέχρι πτήσεις με ελικόπτερα και πανάκριβα δώρα (μπρασελέ, Μανόλο Μπλάνικ και τα Τζίμι Τσου) προσφέρει ο σέξι Κρίστιαν στην καλή του. Και όλα αυτά για να απολαύσει μια καυτή τετ α τετ σκηνή όπως η παρακάτω: Μπαίνει αργά στο δωμάτιο και κλείνει την πόρτα πίσω του. Φοράει μαύρο τζιν και ένα άσπρο πουκάμισο, αλλά με μαύρο σακάκι. Είναι θεϊκός. Βαδίζει αργά προς το μέρος μου, αλλά μόλις με φτάνει, βάζει τα χέρια του στους ώμους μου και με γυρίζει έτσι που να βλέπω τον ολόσωμο καθρέφτη, ενώ εκείνος στέκεται πίσω μου. Το βλέμμα μου βρίσκει το δικό του μέσα στον καθρέφτη, μετά χαμηλώνει τα μάτια, γοητευμένος από τη γυμνή μου πλάτη. Το δάχτυλό του γλιστράει στη ραχοκοκαλιά μου, φτάνοντας στην άκρη του φουστανιού στη μέση μου, στο σημείο όπου η χλομή σάρκα συναντάει το ασημί ύφασμα.

«Πολύ αποκαλυπτικό είναι αυτό…» μουρμουρίζει.
Το χέρι του κατεβαίνει χαμηλότερα, επάνω στα πισινά και στον γυμνό μηρό μου. Σταματάει, ενώ τα γκρίζα μάτια του καίνε τα δικά μου. Υστερα σέρνει αργά τα δάκτυλά του πάλι προς την άκρη του φουστανιού μου.
Παρακολουθώντας τα μακριά του δάχτυλα να γλιστρούν απαλά, βασανιστικά επάνω στο δέρμα μου, νιώθοντας τα μυρμηγκιάσματα που αφήνουν στο πέρασμά τους, το στόμα μου σχηματίζει ένα τέλειο «Ο».
«Δεν είναι μακριά από δω». Αγγίζει το στρίφωμα και μετά ανεβάζει τα δάχτυλά του ψηλότερα. «Μέχρι εδώ…» ψιθυρίζει.

Μου κόβεται η αναπνοή καθώς τα δάχτυλά του χαϊδεύουν τα γεννητικά μου όργανα, περνώντας βασανιστικά πάνω από το κιλοτάκι μου, πασπατεύοντάς με, βασανίζοντάς με.
«Που σημαίνει;» τραυλίζω.

«Σημαίνει πως δεν είναι μακριά από εδώ» -τα δάχτυλά του γλιστρούν επάνω στο κιλοτάκι μου, στη συνέχεια το ένα μπήγεται στη μαλακή, μουσκεμένη σάρκα μου- «μέχρι εδώ. Και ύστερα μέχρι εδώ». Χώνει το δάχτυλό του μέσα μου.
Μου κόβεται η ανάσα και βγάζω έναν σιγανό κλαψιάρικο ήχο.

«Αυτό είναι δικό μου…» λέει σιγανά στο αφτί μου. Κλείνοντας τα μάτια του, κουνάει αργά το δάχτυλό του μέσα έξω. «Δεν θέλω να το δει κανένας άλλος».