Σαλούστρος: «Και με μισό πόδι στην Εθνική και ας ξέρω ότι θα κοπώ»

Δεν είχε περάσει καλά-καλά μία ώρα από την τελευταία κόρνα της γραμματείας στα «Δύο Αοράκια» η οποία είχε σημάνει και το τέλος του τουρνουά στο Ηράκλειο και ο Χρήστος Σαλούστρος ήταν ο πρώτος που άκουγε τα... μαντάτα για την απόφαση του ομοσπονδιακού προπονητή να τον «κόψει» από τη συνέχεια της προετοιμασίας της Εθνικής ομάδας.

O 29χρονος φόργουορντ ήταν από τους «πιστούς στρατιώτες» της «γαλανόλευκης» στα «παράθυρα» και ένας από τους παίκτες που έδινε ανελλιπώς το «παρών» στο εθνικό κάλεσμα για την προσπάθεια της πρόκρισης στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας. Συγκεκριμένα είχε μετρήσει έξι συμμετοχές στα «παράθυρα» έχοντας 4,5 πόντους κατά μέσο όρο (σ.σ. και μάλιστα με... 8/8 δίποντα στο σύνολο!!!) και 1,7 ριμπάουντ ανά 12,1 λεπτά συμμετοχής.

«Εντάξει, υπάρχει μια μικρή πίκρα. Όμως μένει μόνο το χαμόγελο. Αληθινό χαμόγελο» λέει στο gazzetta.gr ο Χρήστος Σαλούστρος για το γεγονός ότι «κόπηκε» από τη συνέχεια της προετοιμασίας ωστόσο δήλωσε πανέτοιμος να ξαναφορέσει τη φανέλα της Εθνικής στα επόμενα Προκριματικά ενόψει του Eurobasket ακόμα και αν «έχω μισό πόδι και στο τέλος γνωρίζω ότι θα κοπώ»! Ο διεθνής παίκτης μοιράστηκε τις εμπειρίες του από το «ταξίδι» των Προκριματικών μέχρι τα τελικά της Κίνας, ενώ στάθηκε και στον Γιάννη Αντετοκούνμπο λέγοντας ότι «είναι ένα παιδί. Με τα άγχη του και τους προβληματισμούς του. Που θέλει να είναι πρώτος. Δεν υπάρχει το 'εγώ μόνος μου και εσείς'. Υπάρχει μόνο το 'όλοι μαζί'.»

-«Καλή τύχη μάγκες μου» έγραψες στο Instagram λίγες ώρες μετά το γεγονός ότι «κόπηκες» από τη συνέχεια της προετοιμασίας. Δείχνεις και εσύ με τον τρόπο σου αυτό που φαίνεται εδώ και μέρες. Ότι υπάρχει εξαιρετικό κλίμα στην ομάδα... Είναι έτσι;

«Η αλήθεια είναι ότι στο σύντομο χρονικό διάστημα που πέρασα με τα παιδιά πρόλαβα να δεθώ αρκετά. Μάλιστα με αρκετά από αυτά, για πρώτη φορά συνυπήρξαμε στην ίδια ομάδα, πολλώ δε μάλλον στην Εθνική. Βέβαια όταν αποχωρείς σου μένει μια πικρία, αλλά από την άλλη το μόνο που μου έχει μείνει είναι ευγνωμοσύνη και τιμή. Κάθε φορά που φοράω το εθνόσημο νιώθω σαν να είναι η τελευταία φορά και με πλημμυρίζουν συναισθήματα μεγάλης περηφάνιας. Οπότε γίναμε «ένα» μαζί με τα παιδιά. Και θεωρώ ότι φάνηκε στο γήπεδο και είμαι σίγουρος ότι θα φανεί και στα επόμενα ματς».

-Με πρόλαβες γιατί ήθελα να σε ρωτήσω αν και εφόσον η «γεύση» που σου έμεινε ήταν «γλυκόπικρη» από τη στιγμή που ήσουν ο πρώτος που αποχώρησες από την προετοιμασία.

«Εντάξει, υπάρχει μια μικρή πίκρα. Όμως μένει μόνο το χαμόγελο. Αληθινό χαμόγελο. Και αυτό διότι μπόρεσα σε αυτές τις 15 μέρες να προσφέρω και εγώ κάτι στην Εθνική. Έστω και μέσα από τις προπονήσεις και τα δύο φιλικά. Το επίσημο και το ανεπίσημο. Πρόλαβα να δείξω ότι αξίζω να βρίσκομαι στους 17 καλύτερους Έλληνες μπασκετμπολίστες και αυτό σημαίνει πάρα πολλά για μένα. Ειδικά από τη στιγμή που δεν είχα παίξει σε καμία Εθνική μικρή ομάδα. Αν δεν υπήρχαν τα «παράθυρα» ίσως να μην είχα ποτέ την ευκαιρία να αγωνιστώ με το εθνόσημο της Ανδρών. Όχι μόνο εγώ, αλλά και πολλά ακόμα παιδιά. Για μένα ήταν όνειρο θερινής νυχτός! Οπότε μόνο χαρούμενος και ευτυχισμένος μπορώ να νιώθω».

-Παρόλα αυτά Χρήστο, νιώθεις λίγο ζήλια; Με την έννοια ότι τραβήξατε εσείς το μεγαλύτερο κουπί των Προκριματικών μέχρι την πρόκριση της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά το «φιλέτο» της διοργάνωσης θα «γευτούν» άλλα παιδιά...

«Όχι. Όχι. Και θα σου εξηγήσω και τους λόγους. Όπως σου είπα και πριν υπήρχε μια διαδικασία των παραθύρων όπου δείξαμε πόσο μεγάλο βάθος έχει η ελληνική ομάδα. Συμμετείχαν περισσότερα από 30 παιδιά. Από τον πρώτο, μέχρι και τον τελευταίο, δώσαμε το 100% ώστε η ομάδα μας να προκριθεί πρώτη στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας, να ανέβει μια θέση στο ranking της Παγκόσμιας κατάταξης και αυτή τη στιγμή να έχει μπει για τα καλά στα σπίτια των Ελλήνων. Να αγαπήσει ο κόσμος και πάλι την Εθνική και να έρθει κοντά της. Πάρα πολλά από τα παιχνίδια τα δίναμε στην επαρχία. Στο Ηράκλειο όπου είναι και η γενέτειρά μου, όλοι νιώθουν ότι εκεί είναι η έδρα της. Στην Πάτρα το γήπεδο ήταν γεμάτο. Από εκεί και πέρα στα τελικά μιας διοργάνωσης, πρέπει να πηγαίνουν οι 12 καλύτεροι. Και αν αυτοί οι 12 δεν συμμετείχαν στα παράθυρα, εγώ είμαι 100% σύμφωνος ότι πρέπει να πάνε αυτοί. Όπως κρίνει ο coach και το προπονητικό team. Και αυτό δεν είναι υποτιμητικό για κανένα παιδί. Εγώ σαν Χρήστος δίνω την ευχή μου και όλη τη θετική μου ενέργεια. Γι' αυτόν τον λόγο έκανα αυτό το ποστάρισμα στο Instagram. Αν έχω δώσει και εγώ 1% στην ομάδα είμαι περήφανος.»

-Άρα είσαι διαθέσιμος και για τα παράθυρα ενόψει της πρόκρισης στο επόμενο Eurobasket...

«Δεν το συζητώ, 100%! Η Εθνική για μένα είναι η ύψιστη τιμή και ό,τι μεγαλύτερο μπορεί να υπάρξει. Η φανέλα της Εθνικής ομάδας είναι η πιο βαριά που μπορεί να φορέσει κάποιος και δεν συγκρίνεται με κανέναν σύλλογο. Και αυτό θα πρέπει να ισχύει για τον οποιονδήποτε παίκτη. Πραγματικά αυτό που μου είπες, το σκεφτόμουν μερικές ημέρες πριν. Και έλεγα μέσα μου 'πραγματικά δεν ξέρεις τι γίνεται και ίσως αυτό το ματς να είναι το τελευταίο μου με την Εθνική ομάδα'. Σε κάθε φιλικό, σε κάθε αγώνα, παίζω γιατί εκπροσωπώ τη χώρα μου και για να αποδείξω ότι δεν είναι κάτι το δεδομένο. Κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία θέλω να είμαι παρών στο κάλεσμα της Εθνικής. Όχι μόνο θα είμαι διαθέσιμος, αλλά θα είμαι εκεί και -χτύπα ξύλο- με... μισό πόδι! Δεν με νοιάζει καν το θέμα του συμβολαίου, ούτε τα χρήματα, ούτε τίποτα. Για κάποιους η Εθνική μπορεί να είναι δεδομένη. Για μένα δεν είναι. Εγώ προσωπικά ανήκω στους ανθρώπους που όταν μου ζητηθεί να συμμετάσχω σε ένα πρόγραμμα, είτε στα προκριματικά, είτε οπουδήποτε αλλού, θα είμαι εκεί και θα δίνω την ψυχή μου...»

-Και αυτό ακόμα και αν έχει στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι μπορεί να κοπείς και πάλι...

«Ναι, ακριβώς! Στα πρώτα παράθυρα δεν είχα τόσο μεγάλη συμμετοχή. Σε ένα ματς ήμουν εκτός, στο άλλο εντός. Δεν με πείραξε ποτέ. Όποτε μου δόθηκε η ευκαιρία απέδειξα ότι αξίζω να βρίσκομαι και να παίζω».

-Ειδικά στα ματς με Σερβία και Γερμανία στα προκριματικά...

«Έτσι ακριβώς. Και αυτό ο coach μου το ανταπέδωσε με την κλήση μου στην Εθνική Ανδρών όταν ήταν όλα τα μεγάλα ονόματα. Αυτό και μόνο, για μένα, ήταν μια μεγάλη ανταμοιβή».

-Τι έχεις να θυμάσαι περισσότερο από το ταξίδι σου με την Εθνική στην περίοδο των Προκριματικών;

«Μου έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου το πρώτο παιχνίδι στο Λέστερ, από το οποίο μάλιστα, είχα μείνει και εκτός 12άδας. Ο τρόπος με τον οποίο έληξε το ματς και η ένταση που υπήρχε, δεν ξεχνιούνται με τίποτα. Μάλιστα ήμασταν ομάδα τριών ημερών. Είχαμε κάνει τρεις προπονήσεις και είχαμε πάει να παίξουμε με μια έτοιμη ομάδα που είχε ομοιογένεια. Άλλωστε είχε πάρει μέρος και στο Eurobasket που είχε προηγηθεί και οι παίκτες είχαν χημεία μεταξύ τους. Εμείς, για να το πω και πιο λαϊκά, ήμασταν οι αντικαταστάτες. Οι αναλώσιμοι. Παρόλα αυτά κάναμε μια τεράστια νίκη και δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ το σουτ του Γιάννη (σ.σ. Αθηναίου) με το οποίο πήραμε τη νίκη. Δεν θα ξεχάσω τους Έλληνες που είχαν γεμίσει το γήπεδο στο Λέστερ. Στο λέω τώρα και ανατριχιάζω. Επίσης δεν θα ξεχάσω το ματς με την Σερβία εκτός έδρας το οποίο χάσαμε όπου υπήρχε πολυ κόσμος, ενώ η Σερβία είχε «κατέβει» με Ευρωλιγκάτους παίκτες όπως ο Μίτσιτς, ο Ραντούλιτσα ή ο Γιόβιτς. Ήταν ανώτεροι αλλά παρόλα αυτά ήμασταν ανταγωνιστικοί για τρία δεκάλεπτα. Επίσης και το ματς με την Γερμανία στην Πάτρα το οποίο κερδίσαμε και κατοχυρώσαμε την πρώτη θέση αλλά και αυτό εκτός έδρας όπου ήταν οι Πελαργοί μαζί μας και όλοι μαζί πανηγυρίζαμε αγκαλιασμένοι».

-Εσύ που ήσουν στην ομάδα και γνωρίζεις καλά τα πράγματα εκ των έσω, θεωρείς ότι είναι βάσιμες οι ελπίδες που έχουμε όλοι για κάτι καλό στην Κίνα;

«Θα παίξουν ρόλο πολλά πράγματα. Το φορμάρισμα ή το ντεφορμάρισμα, τα «χιαστί», ακόμα και τα πρώτα ματς στον όμιλο τα οποία δεν θα είναι εύκολα τα παιχνίδια. Ούτε το Μαυροβούνιο, ούτε η Βραζιλία, αλλά ούτε και η Νέα Ζηλανδία που είναι αρκετά σκληροτράχηλη ομάδα. Το θέμα είναι να έχουμε υγεία, να είναι οι 12 καλύτεροι στην Κίνα και από εκεί και πέρα είναι πολύ νωρίς να μιλάμε για στόχους. Εγώ εύχομαι αυτή η ομάδα να φτάσει ψηλά και πραγματικά μπορεί να φτάσει ψηλά».

-Ποια είναι τα στοιχεία αυτά που θα κάνουν φέτος την διαφορά σε σχέση με όλα όσα έχουμε δει μέχρι σήμερα;

«Με την προσθήκη του Γιάννη Αντετοκούνμπο η ομάδα θα είναι πιο καλή στο ανοικτό γήπεδο. Δεν έχουμε τον κλασσικό σούτινγκ γκαρντ με εξαίρεση τους Λαρεντζάκη και Αθηναίου που μπορούν να παίξουν στο 'δύο'. Θα χρειαστεί σε κάποια σχήματα να παίξουν ο Παπανικολάου και ο Παπαπέτρου σε αυτή τη θέση. Αυτό σημαίνει όμως, ότι από το «τρία» έως το «πέντε» θα έχουμε ύψος και το γεγονός αυτό θα μας δίνει μεγάλο αβαντάζ. Κάτι το οποίο σημαίνει ότι θα μπορούμε να τρέξουμε. Στο Ακρόπολις θα δοκιμαστούν και άλλα σχήματα, όπως επίσης και σε κάποια φιλικά της Κίνας. Οπότε η ομάδα ακόμα μονταρίζεται. Κακά τα ψέμματα, αλλά τα πρώτα φιλικά ήταν εύκολα ώστε να βλέπαμε λίγο τις αδυναμίες μας. Θεωρώ ότι αν ήμαστε σοβαροί στο μακρινό σουτ όπου η αδυναμία είναι δεδομένη, η ομάδα είναι ικανή για μεγάλα πράγματα.»

-Πόσο διαφορετική είναι η ομάδα με τον Γιάννη; Τόσο όσον αφορά το αγωνιστικό, όσο και όσον αφορά την εν γένει παρουσία του και τον σεβασμό που τυγχάνει, ακόμα και από τους αντιπάλους.

«Ξεκάθαρα έχει τον σεβασμό όλων. Μιλάμε για τον MVP του ΝΒΑ. Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή είναι ο παίκτης που μπορεί να πάρει όλους τους παίκτες από το χεράκι και να πει 'πάμε όλοι μαζί'. Αυτή είναι η νοοτροπία του. Δεν υπάρχει το 'εγώ μόνος μου και εσείς'. Υπάρχει μόνο το 'όλοι μαζί'. Και είναι παιδί. Πραγματικά είναι ένα παιδί 24 ετών. Με τα άγχη του και τους προβληματισμούς του. Θέλει να είναι πάντα πρώτος. Μόνο και μόνο αυτό, αρκεί. Αυτό λέει πολλά. Από εκεί και πέρα η ομάδα έχει πολλούς ηγέτες. Καλάθης-Σλούκας είναι το καλύτερο δίδυμο στην EuroLeague. Ο Μπουρούσης δίνει εμπειρία και μακρινό σουτ. Ο Πρίντεζης κάνει πολλές δουλειές. Παπανικολάου και Παπαπέτρου παίζουν σε πολλές θέσεις. Ο Θανάσης δίνει ενέργεια. Είναι πολλά παιδιά που μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα. Με θέληση, πάθος, επιμονή και υπομονή, μπορούμε να καταφέρουμε πολλά».

-Εσύ είσαι από τα παιδιά που μεγαλώσατε με τον Γιάννη στον Φιλαθλητικό. Πόσο διαφορετικός είναι τώρα σε σχέση με τότε;

«Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός με τον Γιάννη γιατί είναι κάτι παραπάνω από φίλος μου. Για μια ζωή θα είναι το παιδί με το οποίο μεγαλώσαμε μαζί. Τόσο μέσα στο παρκέ όσο και έξω από αυτό, ο σεβασμός είναι απεριόριστος. Η σχέση και η επικοινωνία που έχουμε ακόμα και σήμερα, δείχνει το ποιόν και τον χαρακτήρα του. Το πόσο καλό παιδί είναι. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια για τον Γιάννη.»

-Κλείνοντας... Μια πρόβλεψη για την Κίνα...

«Δεν είμαι καλός σε αυτά! Για αρχή θέλω να φτάσουμε στα προημιτελικά, ο οποίος είναι και ο πρώτος στόχος. Από εκεί και πέρα υπάρχουν τα 'χιαστί'. Θα δούμε και σε τι κατάσταση θα βρίσκεται η ομάδα. Δεν θέλω να λέω μεγάλες κουβέντες. Θέλω να πιστεύω ότι η ομάδα έχει πολλές δυνατότητες για να πάει ψηλά. Το πόσο ψηλά; Το αφήνω στην άκρη για να το δούμε!»

Πηγή: www.gazzetta.gr