Ώρα Final 4 με μεγάλες μάχες στο Βελιγράδι

Οι ελληνικές ομάδες απουσιάζουν, αλλά όχι το ενδιαφέρον από το Final 4 της Ευρωλίγκας. Σήμερα και την Κυριακή στο Βελιγράδι κρίνεται ποια από τις ομάδες θα επιβιώσει από αυτόν τον μαραθώνιο που θα ολοκληρωθεί για όλες σε 36 αγώνες.

Φενέρμπαχτσε-Ζαλγκίρις (19:00)

Η πρωταθλήτρια αντιμετωπίζει την ομάδα που επιστρέφει σε Final 4 μετά από 19 χρόνια. Η Φενέρμπαχτσε δεν θα μπορούσε να μη φέρει τον τίτλο του φαβορί έχοντας κατακτήσει τον τελευταίο τίτλο και μετρώντας τέταρτη σερί παρουσία στην τελική τετράδα. Η εμπειρία και το πολύ ακριβότερο ρόστερ είναι ένα ακόμη ατού, ενώ ίσως το μεγαλύτερο να λέγεται… Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ο «Ζοτς» διεκδικεί τον δέκατο τίτλο του στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση έχοντας παρουσία για 17η φορά σε Final 4 και μετρώντας 11 εμφανίσεις σε τελικό. Από κοντά και ο δικός μας άνθρωπος, Κώστας Σλούκας, που συμπληρώνει έξι παρουσίες σε Final 4 ξεπερνώντας θρύλους όπως Σπανούλης, Διαμαντίδης, Πρίντεζης, Φασούλας, Γιαννάκης και Μπουρούσης, ενώ στα 28 του θα πλησιάσει κι άλλο τους πρωτοπόρους (με εννιά) Αλβέρτη και Παπαλουκά. Αν, δε, ο διεθνής γκαρντ κατακτήσει το τρόπαιο θα φτάσει τα τέσσερα θα είναι μόνος δεύτερος στη λίστα απέχοντας ένα από τον Φραγκίσκο Αλβέρτη. Όποιος, ωστόσο, υποτίμησε φέτος τη Ζαλγκίρις… την πάτησε. Το έκανε και η Φενέρ χάνοντας με 90-89 στην Πόλη, αν και κέρδισε μετά στο Κάουνας (78-85), ενώ συνολικά η τουρκική ομάδα έχει το πάνω χέρι με 9 νίκες σε 14 ματς από το 2000 και μετά. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους δεν διαθέτει παίκτες με παραστάσεις Final 4, αλλά ο ίδιος έχει αποδείξει πως μπορεί να τους βάλει στο κλίμα έχοντας κατακτήσει το τρόπαιο τέσσερις φορές σαν παίκτης. Και για τους λάτρεις των παραμυθένιων αθλητικών ιστοριών, η Ζαλγκίρις δεν ήταν μεγαλύτερο φαβορί το 1999, όταν έφτασε στον τίτλο χωρίς κανείς να το περιμένει.

ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Ρεάλ Μαδρίτης (22:00)

Η τιτανομαχία του Final 4. Στο παρκέ αραδιάζονται οι 16 τίτλοι των δύο ομάδων με τους περισσότερους στην ιστορία της Ευρωλίγκας, επτά για την ΤΣΣΚΑ και εννιά για τη Ρεάλ, έχοντας επίσης από έξι και οκτώ παρουσίες σε τελικούς επιπλέον αντίστοιχα. Η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη δικαιούται τον τίτλο του φαβορί, έστω και στα σημεία. Είχε μακράν της δεύτερης ομάδας την πιο σταθερή παρουσία σε όλη τη σεζόν μετρώντας μόλις έξι ήττες στην κανονική περίοδο και μία στα playoffs, ενώ η 17η παρουσία της σε Final 4 (15η τα τελευταία 16 χρόνια) είναι ρεκόρ. Ο Έλληνας τεχνικός φτάνει σε τέταρτο σερί Final 4 έχοντας κατακτήσει το τρόπαιο το 2016, αλλά στην εμπειρία του πρέπει να προσμετρηθούν και οι παρουσίες του άλλες τόσες φορές στην τετράδα ως συνεργάτης του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Οι δύο ομάδες διαθέτουν παίκτες με πληθώρα παρουσιών σε Final 4, αλλά κανείς δεν ξεπερνά τον Βίκτορ Χριάπα που είναι ρέκορντμαν φτάνοντας στο δωδέκατο. Η Ρεάλ πέρασε μια δύσκολη σεζόν, γεμάτη τραυματισμούς και ατυχίες, ωστόσο κρατήθηκε όρθια και αποκλείοντας τον Παναθηναϊκό με μειονέκτημα έδρας φτάνει για ένατη φορά στο Final 4. Και παρότι είναι η πολυτροπαιούχος της διοργάνωσης, έχει ως έξτρα κίνητρο να κατακτήσει για πρώτη φορά τον τίτλο έξω από τα σύνορά της μετά από 38 χρόνια, από το 1980 στο Βερολίνο. Οι δύο τελευταίες κούπες της «βασίλισσας» είχαν έρθει σε ισπανικό έδαφος, το 1995 στη Σαραγόσα και το 2015 στη Μαδρίτη. Οι δύο ομάδες θα έχουν από μια απουσία, με τον Λέο Βέστερμαν για την ΤΣΣΚΑ και τον Όγκνιεν Κούζμιτς για τη Ρεάλ, που πάντως θα έχει διαθέσιμο τον Φακούντο Καμπάτσο.

Η προϊστορία λέει πως η ΤΣΣΚΑ μετά το 2000 μετρά 15 νίκες σε 21 ματς, ενώ φέτος οι δύο ομάδες είχαν από μία νίκη, 82-69 για τη Ρεάλ στη Μαδρίτη και 93-87 για την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα. Είχαν συναντηθεί στους τελικούς της διοργάνωσης το 1963 (νικήτρια η ΤΣΣΚΑ), το 1965 (νικήτρια η Ρεάλ) και το 1969 (νικήτρια η ΤΣΣΚΑ), ενώ πέρσι συναντήθηκαν στον αδιάφορο μικρό τελικό.